De keuze is reuze. Het is iets wat gezegd wordt wanneer er veel dingen zijn om uit te kiezen. Vooral als die mensen grappig proberen te zijn. Toch liep ik tegen dat probleem toen mij de taak werd opgedragen om een LoEC te schrijven over een van de Street Fighters. Dhalsim had ik al eens besproken, maar dan blijven er nog tientallen over en over bijna alle personages kan je mooie dingen schrijven. Ik wilde niet voor het geijkte gaan zoals Ryu, Akuma of Chun-Li. Ik wilde voor iemand gaan die er (bijna) vanaf het begin bij was, maar misschien nooit de erkenning heeft gekregen die hij verdiende. Dus zoals Marco Borsato het zong: vandaag is rood, de kleur van onze onderbroek… En onze schoenen… En de vlag… En ons land. Zowat alles eigenlijk, want we gaan naar de voormalige Sovjet-Unie om te worstelen met beren!

Zangief was in de tijd van Street Fighter II een van de personages die snel gekozen werd. Deze reus van 214 cm imponeerde vanwege zijn kracht en zijn lengte, maar al gauw kwamen spelers erachter dat hij een moeilijk te beheersen personage was. Hij kon geen projectielen afschieten, was erg log en zijn meest potente moves waren moeilijk uit te voeren. En terecht: Rusland is een onherbergzaam land en Zangief is daarom even stug. Maar voor het kleine aantal mensen dat hem beter wist te spelen, wist dat er een monster in de Russische worstelaar schuilde. Als je met hem overweg kon hadden de Ryu’s, Kens en Guiles geen enkele kans. Maar wat maakt hem dan zo krachtig?

Zangief uit Street Fighter
Pixel Vault

Zangief is geboren in Rusland en gezegend met een lichaam van staal. Hij koos ervoor om te gaan worstelen omdat het een sport is die volledig draait om de kracht, iets wat er natuurlijk als pap inging bij de geboren communist. Techniek speelt ook een rol, maar zonder kracht kom je nergens. Hij zorgde daarom dat zijn lichaam het meest krachtige instrument mogelijk was. Hoe doe je dat? Afreizen naar de toendra’s van Siberië en worstelen met beren, en dan nog winnen ook! Maar het ging niet zonder slag of stoot. De kenmerkende littekens op het lichaam van Zangief zijn oorlogstrofeeën van de keren dat hij met de beren is gaan worstelen. Ten tijde van Street Fighter II werd zijn zware training erkend en werd hij uitgenodigd om mee te doen aan het tweede World Warrior-toernooi. Hij accepteerde de uitnodiging om te bewijzen dat Rusland en de Russische levenswijze de beste van allemaal is. Een eventueel dansje met Michail Gorbatsjov zat er misschien ook nog eens in! En dat alles voor zijn land en voor zijn volk. Met een overwinning zou hij het Russische volk kunnen inspireren.

Of Zangief het tweede toernooi won, is niet duidelijk vanwege een gebrek aan verhaal in de Street Fighter-serie, maar daar is het niet bij gebleven. De kolos bleef doorgaan met trainen zodat hij over nog meer kracht kon beschikken en nog dodelijkere moves kon beheersen zoals de Ultimate Atomic Buster, die te zien was in Street Fighter IV. Zangief keerde terug in Street Fighter V om wederom te laten zien waartoe hij in staat was en om mensen te inspireren, maar in Street Fighter III schitterde hij door afwezigheid.

Maar wat maakt hem zo bijzonder? Afgezien van zijn afkomst en trainingswijze is er misschien weinig op hem aan te merken. Dat klopt, en dan heb je gelijk zijn grote kracht aangeduid. In een wereld met personen die gedachten kunnen lezen, vuur uit hun handen kunnen schieten en anderen die weer de geluidsbarrière kunnen doorbreken met hun voeten, neemt Zangief het op zonder dat alles. Zangief heeft geen bijzondere trucjes, geen chi om te tappen, geen rare krachten zoals de Satsui no Hado of Psycho Power; hij heeft enkel een krachtig lichaam en zijn overtuiging. Zelfs als hij in het nadeel is, blijft hij doorgaan en gaat hij een uitdaging niet uit de weg. Dat maakt Zangief zo geweldig: ondanks het feit dat hij meerdere keren heeft moeten verliezen en het op heeft moeten nemen tegen veel krachtigere wezens, blijft hij stug doorgaan als de bruine beer die hij is. Wij groeten u, Russische reus met haar op vreemde plekken.