Terug in de tijd met Tomb Raider 1-3 remastered

​​De tijd van remasters en remakes is nog in volle gang. En met Nintendo’s emulatoren is het steeds makkelijker om oudere pareltjes opnieuw te spelen. Een slinger geven aan de ouder Tomb Raider-trilogie uit 1996 tot 1998 was echter een moeilijke opgave, maar dankzij uitgever Aspyr kan je deze klassieke adventure game weer opnieuw spelen.

Ergens in de krochten van mijn game-herinneringen komen beelden voorbij, waarbij mijn vader achter een koelkast van een beeldscherm de wereld van Tomb Raider verkende. Als kleine jochie was ik dolblij als ik af en toe eens mocht meekijken met hoe paps de puzzels wist op te lossen en de lastige controls wist te overwinnen.

In de hoofdrol heb je Lara Croft, die zelfs met haar blokkerige weergave de ideale match was van avontuurlijk, badass en sexy. En als ik van vaderlief de game eens mocht spelen, was dit vooral het vrij spelen bij haar mansion, waar ook genoeg geheimen te ontdekken vielen.

Tomb Raider 1-3 is voor mij een nostalgische herinnering die ik nooit echt heb gespeeld. Ik maakte pas kennis met de franchise bij de vernieuwde trilogie van Tomb Raider, namelijk Tomb Raider, Rise of the Tomb Raider en Shadow of the Tomb Raider. Met name het tweede deel werd overladen met complimenten en sleepte veel prijzen binnen. Uitgever Aspyr koos ervoor om de game niet geheel opnieuw op te bouwen, zoals bij de Resident Evil remakes gebeurde.

De bedoeling van Aspyr was om de eerste drie Tomb Raider-games naar de hedendaagse platforms te brengen, met behoud van hun kenmerkende esthetiek en gameplay. Lukt het Aspyr om de de beelden van de games in lijn met de herinneringen van mensen te houden en daarbij ook nieuwe gamers te lokken om deze oudere parel te spelen?

Grafische ontwikkelingen

Laten we beginnen met de visuele aspecten, die met recht als een van de meest opvallende aspecten van deze remaster kunnen worden beschouwd. De ontwikkelaars hebben elk aspect van de wereld van Lara Croft opnieuw gedefinieerd en verfijnd. Iconische locaties, variërend van de verre jungles van Peru tot de eeuwenoude tombes van Egypte, zijn nieuw leven ingeblazen. Daarnaast heb je als speler de optie om op elk gewenst moment te wisselen tussen de oude visuele stijl van de game en de vernieuwde. Dit doe je door op de optieknop (bij PlayStation 5) te drukken. Nostalgie en vernieuwing gaan hiermee hand in hand.

Spel, waar is mijn autosave?

Eén ding waar spelers mee kunnen worstelen, is het feit dat de OG Tomb Raider-spellen frustrerender en moeilijker zijn dan veel mensen zich herinneren. In een tijdperk waarin vaardigheid in Dark Souls of Sekiro worden gezien als ultiem moeilijk is het gemakkelijk om te vergeten dat veel games vroeger even uitdagend waren. Er was weinig handigheid, de besturing was onhandig, camera’s werkten niet mee, AI was onzinnig. Ook het level-ontwerp en het spelersgedrag waren nog niet tot een wetenschap verheven. Laat dit nou een punt zijn waar Tomb Raider 1-3 Remastered nog aan vasthoudt.

Je moet er van houden, maar deze minpuntjes blijven bestaan ​​in deze Tomb Raider Remastered. Schietgevechten met vijanden worden je in de schoot geworpen door de overpowerde auto aiming. Lara’s wapens blijven op dode vijanden gericht als ze door iets anders wordt aangevallen en vijanden spawnen nog steeds op mysterieuze wijze in lege kamers wanneer een niet-gerelateerde actie wordt uitgevoerd. Tel daarbij de controls op die in alles onwennig en frustrerend zijn.

Een andere frustratie waar veel spelers snel tegenaan zullen lopen is het opslagsysteem. In Tomb Raider 1-3 Remastered moeten gamers handmatig opslaan door Lara’s paspoort in het menu te selecteren, maar daar wordt nooit op gewezen. Voor de gamers die het origineel hebben gespeeld komt dit waarschijnlijk niet als een verrassing. Maar voor de nieuwe spelers komt dit als een donderslag bij heldere hemel. Veel mensen kunnen dus hun fout op de harde manier leren door na de eerste dood een complete vooruitgang kwijt te raken.

Tomb Raider bezit iets dat zoveel moderne games missen: vertrouwen.

Stile zorgt voor kracht

Er is geen twijfel over mogelijk dat deze collectie van games gedateerd aanvoelt. Ze voldoen niet aan de Uncharteds en Assassin’s Creeds van vandaag als het gaat om glanzende graphics, intuïtieve bediening en snelle actie. Maar ze bezitten wel iets dat zoveel moderne games missen: vertrouwen.

Tomb Raider 1-3 Remastered houd je hand niet vast, ze zitten niet vol met willekeurige voorwerpen om te verzamelen of saaie brieven om te lezen. Je hoeft niet je eigen wapens te maken of je pantser te upgraden. Je kunt niet alles beklimmen wat je ziet en alle rotswanden doorkruisen door simpel op X te drukken. Navigatie vereist precisie en dit betekent dat je vaak zult sterven. Er is geen knallende soundtrack; sterker nog, er is nauwelijks een soundtrack. Geen vervelende sidekicks die in je oor piepen, geen kaart, geen hints. Je staat er alleen voor.

Dit is wat Tomb Raider geweldig maakt. Het is een game die de speler vertrouwt. Het weet dat je door zal gaan, zelfs door de frustrerende en lastige secties heen, omdat de voldoening van het behalen van de prestaties het waard is. Je hebt geen behoefte aan een grote cutscene of een ultiem wapen dat je moet vinden om de eindbaas te halen. Het simpel door de levels heen gaan op bijna geheel eigen kracht zorgt voor voldoening die ik heb onderschat. Het is in dit geval dat Tomb Raider 1-3 Remastered in zijn geheel teruggaat naar de basis van gamen, namelijk het gevoel van euforie waar je zelf verantwoordelijk voor bent.

Conclusie

Al met al is Tomb Raider 1-3 Remastered niet een ervaring voor iedereen. De hedendaagse gamers zullen de game waarschijnlijk links laten liggen, omdat het aantal prikkels waar tegenwoordig vaak om gevraagd wordt te weinig is. Ben je echter in een bui om een avontuur aan te gaan, terwijl je door de genoemde gebreken heen kunt kijken, dan is Tomb Raider 1-3 Remastered een pareltje voor oude en nieuwe gamers.

Pluspunten

• Volkomen vrijheid tijdens het gamen
• De grafische updates
• Gevoel van onoverwinnelijkheid als je een platform haalt.

Minpunten

• Geen autosave
• Controls voelen onwennig