Welke landen gaan de Eurovisie Songfestival-finale halen in 2023?

Het Eurovisie Songfestival is dit jaar in Liverpool, waar het Verenigd Koninkrijk het grootste Europese muziekfeestje namens Oekraïne organiseert. Het belooft weer een week vol goede, maar ook veel middelmatige acts te worden. Met natuurlijk ook een stevige dosis drama. We zetten de beste en slechtste liedjes van het Eurovisie Songfestival 2023 op een rij en we voorspellen de winnaar. 

Mocht je nog niet alle liedjes van het Eurovisie Songfestival 2023 geluisterd hebben, dan is er een uitstekende afspeellijst op YouTube met alle acts. Hieronder vind je ook een ingekorte lijst met alle nummers achter elkaar, zodat je een goede indruk krijgt van wat elk land te bieden heeft. Mocht je liever via Spotify luisteren, dan kan dat ook via deze afspeellijst. Dan moet je alleen wel even zelf het land erbij zoeken.

Ivo, David, Maxime en Robert hebben alle nummers de afgelopen weken in ieder geval op repeat gehad en bespreken de grootste kanshebbers en meest matige inzendingen van dit jaar.

Wat is de beste inzending van het Eurovisie Songfestival 2023?

Ivo – Servië

Mensen met een brede muzieksmaak hebben dit jaar geluk, want de inzendingen zijn echt uiteenlopend. Of je nou fan bent van doorsnee-pop, stevige rock, flamenco of Duitse gothic metal – er is voor ieder wat wils. Mijn voorkeur daarin gaat vaak uit naar pop die aan de experimentele kant zit. Dit jaar is het de Servische Luke Black die in dat plaatje past.

Samo mi se spava (“I just want to sleep”) is een electropop-track over de behoefte om jezelf af te zonderen en je ogen te sluiten in moeilijke tijden. De kwetsbare en soms fluisterende stem van Black steekt sterk af tegen de ruwe synthesizers in de pre-chorus. Dit soort wrijving houdt het nummer interessant, vooral vergeleken met de relatief ‘simpele’ popnummers zoals Solo en I Wrote A Song. Ook de staging van Servië valt op. Als geek waardeer ik natuurlijk dat Black zich heeft laten inspireren door games en anime – het eindresultaat is een Evangelion-achtige scifi-koortsdroom waarvan ik alleen maar kan zeggen: dit is Eurovisie.

David – Noorwegen

Hoe dichterbij Eurovisie komt, hoe meer ik denk dat dit een van de beste jaren is die we hebben gehad. Er zijn ontzettend veel sterke inzendingen waar mijn mederedacteuren ongetwijfeld op in kunnen gaan. Maar voor mij is er maar één nummer dat er echt met kop en schouders bovenuit springt – de Noorse inzending, Alessandra’s Queen of Kings. Het is het eerste nummer dat wordt gespeeld in de eerste halve finale, dus voor mij gaat het volume gelijk een paar niveaus hoger.

Dit nummer pakt groots uit. Alessandra’s krachtige, epische stem grijpt me gelijk, en de heerlijke beat die hard inkomt in het refrein. Het nummer voelt als een mix van machtige Scandinavische vikingmuziek, met een lekkere hoeveelheid folk en vooral heel veel energie. En dan heb ik het nog niet eens over de geweldige tekst gehad. Ik betwijfel of Noorwegen er vandoor gaat met de winst, maar mijn stem hadden ze al de eerste keer dat ik dit machtige nummer hoorde.

Maxime – Oostenrijk

Waar de tweede halve finale dit jaar maar met moeite op gang komt, brengt Oostenrijk daar verandering in met een energiek popnummer met een originele twist. Zangeressen Teya en Salena zijn naar Liverpool afgereisd met Who the Hell is Edgar?, waarin ze een zekere gotische horrorauteur uit de twintigste eeuw aanhalen. Edgar Allan Poe, de schrijver in kwestie, staat bekend als een van de eerste auteurs die met het schrijven zijn brood verdiende. Veel brood leverde dat niet op en dat is precies het punt dat het Oostenrijkse tweetal op het podium maakt; hetzelfde geldt namelijk voor veel artiesten tegenwoordig. 

In het nummer uiten ze hun kritiek op een scherpe manier zonder dat het een vol beklag wordt. Al in het begin wordt naar het proces van ghostwriting gerefereerd. Daarbij wordt een nummer (deels) door iemand geschreven die vervolgens niet in de credits genoemd wordt. Later in het nummer halen de zangeressen het getal 0.003 (dollar) aan, het bedrag dat artiesten van Spotify krijgen voor elke stream. In de muziekvideo zien we daarnaast hoe de twee zich als man verkleden om een grotere kans op serieuze doorbraak te hebben. Met een slimme tekst en een ontzettend pakkend deuntje zetten Teya en Salena een sprekende kritiek op de hedendaagse muziekindustrie neer. Natuurlijk is Poe daarbij hun ghostwriter.

Robert – Duitsland

Toen ik de videoclip van Blood and Glitter voor het eerst keek, dacht ik meteen: dit is de lekker gekke inzending van dit jaar. Toen had ik Kroatië nog niet gezien zoals je begrijpt. Die gaan er namelijk met Mama ŠČ! met een hoop gekkigheid over heen. Lord of the Lost neemt zichzelf iets serieuzer en probeert ook al een aantal jaar mee te doen met het Eurovisie Songfestival namens Duitsland. Helaas kozen de Duitsers steeds voor andere liedjes. Wat onbegrijpelijk is als je bedenkt dat ze nummers als I Don’t Feel Hate hebben ingestuurd in plaats van deze band.

De heftige glamrock van de Duitse band heeft ervoor gezorgd dat Lord of the Lost eindelijk mee mag doen aan Eurovisie. Een lang gekoesterde wens van de band gaat daarmee in vervulling en wij als publiek hebben daar ook nog wat aan als het aan mij ligt. Het nummer van Lord of the Lost stond niet direct bovenaan mijn lijstje, maar ik kwam erachter dat ik het volume bij het horen van de stem van Chris Harms toch net even een tikkeltje harder zet als hij in de Eurovisie playlist voorbij komt. Helaas moeten we wachten tot de grote finale voordat we ze in actie gaan zien, aangezien Duitsland nog altijd bij de big five hoort.

Welke acts gaan de finale in Liverpool sowieso niet halen?

Ivo – Zwitserland

Dat Zwitserland graag neutraal blijft, weten we allemaal, maar anti-oorlogsballad Watergun maakt weinig indruk op mij. Ik ben niet vies van politieke thema’s tijdens het songfestival en Love Love Peace Peace is nou eenmaal een terugkerend Eurovisie-thema, maar maak het dan op zijn minst een beetje vernieuwend.

Die vernieuwing ontbreekt in Watergun. De relatief simpele begeleiding hebben we al duizend keer gehoord op de radio. Verder is er in principe niks mis met de stem van Remo Forrer, maar je zou daar elke willekeurige zanger à la Lewis Capaldi neer kunnen zetten en je zou geen verschil merken. Volgens de bookmakers zal Zwitserland wel in de finale belanden, maar zonder unieke invalshoek voelt dat wellicht eerder als troostprijs.

David – Polen

Ach Polen, het is nooit een goed teken als grote groepen Eurovisie-fans een petitie insturen om te protesteren tegen de verkiezing van dit nummer. Blanka’s inzending Solo zou eigenlijk niet op het Eurovisie-podium thuis moeten horen, met alle vieze spelletjes die er in Polen gespeeld zijn om het als winnaar uit de nationale voorronde te laten komen.

Maar zelfs als ik alle controverses achterwege laat, springt dit nummer er totaal niet uit. Het is al met al een erg matige zomerhit die aan pit en charme ontbreekt. Mijn ideale Eurovisiewinnaar is een uniek nummer dat er duidelijk tussenuit springt en mij volledig overrompelt als ik het hoor. Solo komt daar niet bij in de buurt.

Maxime – Azerbeidzjan

Hoe aandoenlijk ik de Azerbeidzjaanse act dit jaar ook vind, ver komen zal het waarschijnlijk niet doen. De zingende tweelingbroers Tural en Turan uit Zaqatala zijn singer-songwriters die professioneel gezien nog maar nét gestart zijn. Misschien vormt het Songfestival een mooie springplank voor hen, ondanks het feit dat ze vooralsnog laag staan bij de bookies. Dat wil overigens niet zeggen dat ze geen leuk nummer hebben. Tell Me More is een soort mix tussen indierock, singer-songwriter, en verrassend genoeg ook een stukje rap. De twee zijn uitgedost in (mooie!) retro-pakken en staan alleen met een gitaar en basgitaar op het podium.

Het geheel doet me een beetje denken aan het bandje van Slovenië vorig jaar. Het zelfvertrouwen spat er nog niet van af en ondanks dat er potentie is, komt het geheel nooit helemaal van de grond. Het is ze van harte gegund, maar ik ben bang dat de twee al sneller huiswaarts moeten keren dan ze hadden gehoopt.

Robert – Ierland

Voor een band die zichzelf Wild Youth noemt, is We Are One echt een lauwwarm nummer. Het zijn een beetje de jongetjes van de klas die heel stoer doen, maar wel altijd vijf minuten bij het klaslokaal aanwezig zijn. De enige associatie die deze muziek bij mij opriep is een aftreksel van Coldplay en dat is in mijn boekje geen compliment. De tekst is ook weinig inspirerend en de slagzin “we are one” is inmiddels zo’n cliché dat het WNF het niet eens meer in een reclamespotje durft te gebruiken. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat dit voorbij de halve finale komt dit jaar. Ik hoop in ieder geval dat ik dit na dinsdag nooit meer hoef te horen. Dat geldt ook voor Coldplay trouwens.

Welk liedje heeft ons het meest verrast dit jaar?

Ivo – Tsjechië

Net als Maxime was ik positief verrast door Oostenrijk en hun creatieve songtekst over de muziekindustrie. Daarnaast heeft ook Tsjechië mij verrast. My Sister’s Crown is controversieel, omdat het wordt gezien als politieke steunbetuiging naar Oekraïne. Het symbolisme is inderdaad vrij duidelijk: Vesna zingt in verschillende Slavische talen (waaronder Oekraïens) over zusterschap en wederzijdse bescherming.

Politiek of niet, op muzikaal gebied is het liedje in ieder geval verrassend. Traditionele folk-invloeden worden gecombineerd met moderne beats en de mix van talen zorgt voor afwisseling. Zo horen we na de eerste minuut opeens een stuk Bulgaarse rap met een flinke attitude. Ik hoop dat deze energie ook live goed uit de verf komt en dat de kleurrijke elementen uit de muziekvideo worden vertaald naar een memorabel optreden. Bij een sterke boodschap hoort immers ook een sterke performance.

David – Kroatië

Het komt niet vaak voor dat een nummer mij volledig sprakeloos maakt. Maar ik aanschouwde de Kroatische inzending met wijde ogen en een open mond. Let 3’s Mama ŠČ! is precies het niveau van volslagen gekte waar ik met veel plezier voor ga zitten.

De muziek zelf is catchy genoeg, maar de act eromheen maakt van dit nummer een meesterwerk. Een nummer dat protesteert tegen de onzin en nutteloosheid van oorlog heeft altijd een belangrijke boodschap, maar Let 3 pakt dictators op het punt dat ze het meest pijn doet – hun ego. Door Poetin, Lukashenko en de hele politieke elite van Rusland en Belarus weg te zetten als een groep sneue, psychopathische kleuters die eigenlijk alleen maar met raketten kunnen dreigen, steken ze de grootst denkbare figuratieve middelvinger op. Het geheel van dit nummer is briljant, in elke zin van het woord.

Maxime – Portugal

Wat een heerlijk nummer is Ai Coração toch. Met een aanstekelijk ritme, onmiskenbare mediterrane invloeden en een ijzersterke stem heeft zangeres Mimicat de weg naar mijn hart weten te vinden. In dit rasechte liefdesliedje vraagt ze zich af of degene die ze bemint haar ook wel ziet zitten. 

Op het podium ziet de Portugese eruit als de belichaming van de 💃-emoji, waarbij de achtergronddansers het geheel compleet maken. Naar alle verwachting blijft Mimicat dichtbij de staging en performance die ze ook op het Festival de Canção liet zien. Die was ontzettend sterk, dus naar mijn mening is het dan ook helemaal geen probleem dat ze op bekend terrein blijft. Het is alleen de vraag of dat genoeg is om in de ‘sterke’ halve finale overeind te blijven, dus het wordt nog erg spannend voor Portugal.

Robert – San Marino

Heel even was ik onder de indruk dat San Marino een keer een normale inzending had gestuurd. Vaak stuurt dit land namelijk een vieze oude man of een vrouw die veel te overdreven danst. Vorig jaar was de man dan misschien een stuk jonger, maar niet minder vies. Dit jaar zag het er allemaal een stuk beter uit en hoewel ik na de eerste halve minuut wel klaar met het nummer was, dacht ik dat het een hele vooruitgang was voor San Marino. 

Misschien had ik toch iets langer moeten luisteren, want dan was me door de tekst duidelijk geworden dat San Marino ook dit jaar zijn status als staatje vol ranskezen eer aan doet. Het nummer heet Like an Animal, maar in het refrein is het dus “I can smell you like an animal”. Met “you” bedoelt de zanger van de Piqued Jacks uiteraard een vrouw, want net als zijn voorganger Serhat is hij ook gewoon een viespeuk. Ook “I’ll chase you on the dance floor” laat weinig aan de verbeelding over. Daarmee is San Marino voor mij de verrassing van dit jaar. Eerst omdat het allemaal zo normaal leek voor dit land vol vrouwonvriendelijke gladjakkers en vervolgens omdat het blijkbaar allemaal nog veel ranziger kon.

Wie gaat het Eurovisie Songfestival 2023 winnen?

Ivo – Zweden

Er zijn dit jaar veel verrassende inzendingen en het zou goed kunnen dat een underdog er met de winst vandoor gaat. Er kan nog veel veranderen als we iedereen voor het eerst live zien, maar als je op dit moment kijkt naar de cijfers, kun je maar één conclusie trekken: Zweden is the one to beat. Volgens de euforische wedkantoren heeft Eurovisie-icoon Loreen op het moment dat ik dit schrijf een winkans van maar liefst 43%.

Dat is niet voor niks. Tattoo staat als een huis en voor fans van het Songfestival is het geen geheim meer dat Loreen een podiumbeest is. Ik vind ook echt dat je ballen hebt als je als oud-winnaar terugkeert naar het festival. Hoewel ik het eens ben met de mensen die zeggen dat Tattoo een soort Euphoria 2.0 is, zit de inzending qua staging en productie goed in elkaar. Dat blijkt ook uit het commerciële succes van het nummer, zelfs vóór het festival überhaupt begonnen is: op dit moment is hij bijvoorbeeld al 46,8 miljoen keer gestreamd op Spotify – een ruime voorsprong op de competitie. Qua populariteit heeft Loreen dus alvast die douze points te pakken.

David – Finland

Er zijn een paar constanten in Eurovisie. Er gaat minstens één presentator zingen, er valt altijd wel een “Good Evening Europe, and Good Morning Australia” en Finland is altijd Finland. Er zijn veel verschillende smaken van metal en totale gekte. Käärijä’s Cha Cha Cha is de smaak die er zo maar eens met de winst vandoor kan gaan.

Dit nummer gaat alle kanten op. Het begint nog redelijk ingetogen, maar al snel krijg je te horen wat Käärijä in huis heeft. Ik zie mezelf al iets te hard losgaan op dit nummer en er een paar dagen schouderpijn van hebben, zoals ik had met SHUM in 2021. Maar dat is het mij volledig waard. Ik versta geen woord van het nummer, behalve “CHA CHA CHA” – en dat is ook alles wat ik hoef te verstaan.

Maxime – Frankrijk

Soms komen er van die stiekeme, stille klimmers voorbij. Dat is dit jaar het geval voor La Zarra, de Canadees-Marokkaanse zangeres die dit jaar la grande France vertegenwoordigt. Een eerste plek zal ze met haar ultiem Franse inzending Évidemment wellicht niet bereiken, maar de top drie is zeker binnen handbereik.

Net als in alle gevallen wordt dat ook een kwestie van staging, maar deze chanson is dusdanig pakkend dat een redelijk simpele podiumopstelling wel zal voldoen. Een beetje cliché mag het wel genoemd worden, maar dat is geen schande als het pakkend is en met charisma en elegantie wordt neergezet. Ik denk niet dat we daaraan hoeven te twijfelen, en het lijkt erop dat de bookies het met me eens zijn. 

Robert – Noorwegen

Alessandra met het nummer Queen of Kings werd al door David als favoriet genoemd en zij staat ook bij mij hoog op de lijst. Als we het Euphoria-effect dat mogelijk bij Loreen een grote rol gaat spelen even buiten beschouwing laten, denk ik dat Noorwegen de meeste kans gaat maken om te winnen dit jaar. Het is een typisch, bombastisch Eurovisie-liedje met een een mooie opbouw en climax. Daarnaast heeft Alessandra al laten horen dat ze de hoge noten ook live kan halen. Als haar dat ook lukt tijdens de halve en grote finale, dan gaat ze heel hoog eindigen is mijn voorspelling. Ik zou het in ieder geval geen straf vinden om dit nummer nog een keer te horen aan het einde van de avond. 

Wat kunnen we verder verwachten van het Eurovisie Songfestival 2023?

Het Eurovisie Songfestival is op 9, 11 en 13 mei te volgen op NPO1 en op het officiële Eurovisie-YouTubekanaal. Wil je nog meer horen over onze favorieten en verwachtingen? Check dan de Eurovisie-special in onze wekelijkse podcast Iedereen Vond Dat Leuk.

Wat zijn jouw favoriete nummers? We horen het graag van je in de comments!