The Terminal List
Zoek nooit ruzie met een zeehond
James Reece is commandant van Navy SEALs Team Alpha. Zijn team is belast met het uitschakelen van een Syriër die chemische wapens maakt – operatie Odin’s Sword. Deze missie is grondig voorbereid en Reece ziet het als zijn persoonlijke doel om de chemicus in te rekenen. In de tunnels onder de vermeende locatie van de bommenmaker gaat het echter mis. Hinderlaag!
The Terminal List is een spannende actieserie over stoere special forces, onbetrouwbare herinneringen, militaire complotten en wraak – veel wraak. De serie is in zijn geheel te streamen op Amazon Prime Video. Chris Pratt speelt de hoofdrol en treedt ook op als uitvoerend producent.
Caleidoscoop
Hoe konden de Syriërs in hinderlaag liggen? Hoe wisten ze dat de Navy SEALs eraan kwamen?
Terug in Amerika gaat Reece op zoek naar antwoorden. Dat valt echter niet mee, want het missieverslag wijkt sterk af van zijn eigen herinneringen aan die fatale dag. Hij lijdt aan memory confusion, zo wordt hem gezegd. Zijn hersens mengen en vervormen de werkelijke gebeurtenissen. Het is alsof hij door een caleidoscoop kijkt.
Memory confusion? Reece is er zeker van dat er meer speelt dan alleen een gebrekkig geheugen. Na enkele dramatische gebeurtenissen denkt hij een complot op het spoor te zijn dat tot diep in het militair-industrieel complex reikt. Nu is het tijd om mensen te laten boeten met bloed. Nu is het tijd voor de terminal list.
Who’s bad?
Reece acht alle middelen geoorloofd om zijn dodenlijst af te werken: marteling, bedreiging en ernstig risico op nevenschade. Erg handig is dat Reece bij zijn zoektocht naar de bad guys geholpen wordt door een vriend die erg rijk is, een vriendin die een vliegtuig kan besturen en zijn beste makker die bij de CIA werkt en hem dus van de nodige intel kan voorzien. De CIA-man kan ook aardig overweg met allerhande wapentuig – goed om in je team te hebben.
Maar als de mensen op de terminal list de bad guys zijn, is Reece dan de good guy? De serie wil ons doen geloven van wel. Navy SEALs zijn heuse Amerikaanse helden; foute Syriërs, private contractors (huurlingen) en anderen die hen in de weg staan, zijn tuig. Slechts een enkele keer zetten nevenpersonages vraagtekens bij Reeces handelen. De man zelf kent geen enkele twijfel. Hij mag eigen rechter en beul spelen. Wie op de lijst staat, moet dood. Punt.
Serious Chrisness
We kennen de acteur Chris Pratt voornamelijk van popcornvermaak: als Star-Lord in de MCU en als dinotemmer Owen Grady in de Jurassic World-trilogie. The Terminal List is het serieuzere werk. De sfeer is grimmig en onheilspellend. In de serie is geen tijd voor een gezellig kopje koffie, een potje voetbal met de kids of een gevatte oneliner.
Chris Pratt zet in The Terminal List een vastberaden, meedogenloze James Reece neer. Wat mij betreft had hij (of het script) meer mogen doen met de verwarring die optreedt als hij erachter komt dat er toch het één en ander niet klopt aan zijn eigen weergave van de werkelijkheid. Wat meer kwetsbaarheid en twijfel zou de serie extra diepgang geven. Nu is het van begin tot het einde toch vooral een man met een missie en niemand die hem daarvan af kan brengen.
Blood first
Pratt heeft in zijn carrière ook mollige periodes gekend, maar is in The Terminal List fitter uit dan ooit. Met de strakke lijnen in zijn gezicht lijkt hij soms wat op Christian Bale, maar dat terzijde. James Reece is een special forces commander en dat zie je aan zijn fysiek. Vooral de afleveringen waarin hij volledig John Rambo of Jason Bourne gaat, zijn daardoor zeer overtuigend. Goed gedaan, Chris!
De actiescènes zijn sowieso prima in beeld gebracht. Een van de uitvoerende producenten is Antoine Fuqua (Tears of the Sun, Training Day, The Magnificent Seven) en die weet wel hoe je met dat bijltje hakt. Wat ik zelf ook prettig vind was dat niet elke (militaire) term en afkorting wordt uitgelegd; er wordt vanuit gegaan dat de kijker een eigen stel hersens heeft en reeds enige kijkervaring in het genre.
Petje
Over hersens gesproken: qua plot geeft de serie stof tot nadenken, en niet alleen op de goede manier.
Terwijl de halve wereld achter Reece aan zit, bezoekt hij nog regelmatig zijn eigen huis. Als hij over drukke, door camera’s beloerde straten loopt, draagt hij niet meer dan een petje om zijn identiteit te verbergen. Ook opvallend is Reeces geavanceerde techniek om uit hachelijke situaties te ontsnappen: gewoon weg wandelen! Dat leer je dus bij de special forces.
Naarmate de serie verder in de complotten duikt, lijken eerdere acties en reacties van bepaalde personages niet helemaal logisch meer. Je wordt dan als kijker eigenlijk voor de gek gehouden. Sommige plotwendingen komen daardoor wat geforceerd over.
Boter tekort
De serie had compacter gemogen. Zoals Bilbo Baggins (al is het in een andere context) zegt: “Het voelt als boter die over te veel sneetjes brood is uitgesmeerd”. Daar wordt het niet lekkerder op. Zolang we Reece op de voet volgen is het boeiend, maar op een gegeven moment zijn er wel vier of vijf fracties bezig alle geheimen te ontrafelen. En dat zijn er een paar te veel.
Er wordt vaak informatie (die vrijwel altijd gewoon door Reece zelf wordt ingewonnen) in papieren mapjes over en weer geschoven, waarbij de kijker dus al aan het begin van de keten weet hoe de vork in de steel zit, maar wel moet toezien hoe de lampjes één voor één bij de personages gaan branden. Een team FBI agenten loopt bijvoorbeeld constant achter de feiten aan en had makkelijk uit het script geschrapt kunnen worden.
Bijrollen
Een ander kritiekpunt is dat de bijrollen vaak meer voelen als plotduwers dan als mensen van vlees en bloed. Zo loopt er een onderzoeksjournalist in de serie rond die terloops een belager doodt, maar de impact daarvan laat zich haast niet merken. Ik zou toch wel even (en langer) hevig ontdaan zijn als ik een medemens van het leven zou beroven.
De bijrollen worden met wisselend succes neergezet. Jeanne Tripplehorn (Basic Instinct, Waterworld) was al een tijdje van mijn radar verdwenen, maar ze levert hier prima werk in de rol van minister van Buitenlandse Zaken. De CIA-vriend (Taylor Kitch), admiraal Pillar (Nick Chinlund) en zakenman Horn (Jai Courtney) overtuigen ook. Daar staat tegenover dat bijvoorbeeld de familieleden van James Reece (Riley Keough, Arlo Mertz), de eerder genoemde onderzoeksjournalist (Constance Wu) en de hoofdagent van de FBI ( JD Pardo) erg houterig overkomen.
Ondanks de kritiekpuntjes is The Terminal List zeker een aanrader. Geheugenproblemen, complotten, Navy SEALs en een grote dosis wraak – een mooie mix voor een paar spannende avondjes tv.
