Far: Changing Tides

Een prachtige reis

Far: Changing Tides heeft een thema dat net iets anders is dan in zijn voorganger. In plaats van dat je puzzels oplost op verlaten, stoffige vlaktes, doe je dat nu grotendeels op het water in een overstroomde wereld. Dat klinkt leuk, maar met een milde thalassofobie kreeg ik het toch net iets te vaak benauwd in dit tweede deel.

De reis van een kleine indiestudio

De Zwitserse indiestudio Okomotive gooide in 2018 hoge ogen met hun puzzelplatformer Far: Lone Sails. Al is het te kort door de bocht om de game alleen een puzzelplatformer te noemen, want Far: Lone Sails lijkt maar weinig op andere games in dit genre. De indiestudio doet namelijk niet direct een beroep op je behendigheid of je vermogen om moeilijke puzzels op te lossen. De puzzels zijn relaxed en je hoeft er geen genie voor te zijn om ze op te lossen. De puzzels zijn meer bedoeld om kennis te maken met de wereld en om ervoor te zorgen dat je wat te doen hebt tijdens de prachtige reis door het desolate landschap dat de studio in de game creëerde.

Dat geldt ook voor dit tweede deel, dat ruim vier jaar na het debuut van de studio verschijnt. Het thema en de opzet van de game zijn hetzelfde: je reist nog steeds op een steampunk-achtig schip door een wereld die verlaten en verloren is. Okomotive zorgt er met hun uitstekende environmental storytelling voor dat deze reis onvergetelijk wordt.

Als de dijken breken

Je zwemt in eerste instantie een onderwater gelopen stadje binnen, dat erbij ligt als een Nederlands dorp dat circa 2 meter onder NAP ligt en niet al te ver van een doorgebroken dijk. Daar vind je al een schip, dat je als de hoofdpersoon van Far: Changing Tides kunt zien. Dat schip ziet er heel anders uit dan het schip uit het eerste deel. In de eerste plaats omdat je niet langer over land, maar vooral door ondergelopen landschappen reist. Daarnaast is de schaal van de game aardig opgeschroefd, wat je ook terugziet in het schip.

Zonder alle geheimen van dit grote vaartuig te verklappen kunnen we wel zeggen dat de ontwikkelaar dit keer iets meer overlaat aan de omgeving en het ontdekkend vermogen van de speler. Waar in Far: Lone Sail nog met grote titels de belangrijkste functies van het schip werden benoemd, gebruikt Okomotive in Far: Changing Tides subtiele hints in de vorm van kleine iconen of een rokend onderdeel. Dit zorgt ervoor dat je nog makkelijker in de wereld van de game wordt meegezogen.

Een rustige reis

De jongen waar je mee speelt bevindt zich allesbehalve in een relaxte situatie. Hij heeft geen huis, de wereld lijkt compleet te zijn uitgestorven en er is overal water. De setting is een groot contrast met de reis zelf, die eigenlijk heel relaxed is. Als speler ben je vooral bezig het schip vooruit te krijgen en moet je onderweg vrij simpele puzzels oplossen. Zelfs als je geen puzzelaar  bent, kun je vrijwel altijd in een paar minuten de oplossing ontdekken en met een bevredigend gevoel je reis vervolgen.

De puzzels zijn door de verandering van de omgeving anders dan in het eerste deel. Je moet bij veel puzzels meer met het water spelen. Je kunt bijvoorbeeld verder komen door een bepaald gebouw onder te laten lopen, waardoor je opeens wel bij het luik in het plafond kunt. 

Je bent in Far: Changing Tides vooral bezig met het luisteren naar de uitstekende soundtrack en indrukwekkende vergezichten. Hoewel er wel een verhaal in de game zit, wordt dit vooral verteld door de omgeving en de obstakels die de jongen tegenkomt. Het enige kritiekpunt dat we op de game kunnen hebben is dat de jongen soms iets te veel de bijrijder is in het verhaal van het karakteristieke steampunkschip. Het schip staat in de puzzels centraal en bepaalt het verloop van de reis. Het jongetje laat zich enkel meevoeren.  Als je je daaraan overgeeft, dan kun je in Far: Changing Tides een onvergetelijke reis maken.