Marvel maakt het te moeilijk

De Marvel Cinematic Universe is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een fenomeen in de filmindustrie. Na 23 films is Marvel met de serie WandaVision begonnen aan de vierde fase in dit universum. Deze fase bestaat uit elf films en dertien series. Wie nu al moeite heeft met het bijhouden van alle ontwikkelingen kan zijn borst maar beter nat maken. Er komt nog veel meer aan en de vraag is of het niet te ingewikkeld wordt.

Voordat WandaVision begon leek het me een goed idee om alle films nog een keer te kijken om te zorgen dat ik weer helemaal op de hoogte was van alle verhaallijnen binnen dit immense universum. Achteraf gezien ben ik blij dat ik het heb gedaan, want er vielen enkele stukjes op hun plek bij het bekijken van WandaVision. De vraag die na het kijken wel steeds meer blijft hangen, is de vraag of Marvel het zichzelf niet te moeilijk maakt met al deze verhaallijnen die steeds dieper in elkaar haken.

Wie komt ook alweer waar vandaan?

Dat gevoel komt niet per se alleen door WandaVision, maar ook door de Marvel-marathon die eraan vooraf ging. De verhaallijnen zijn inmiddels zo in elkaar verwikkeld dat het af en toe lastig bij te houden is wie nou precies welke motieven heeft en waarom diegene deze motieven heeft. Om toch even bij WandaVision te blijven: om te achterhalen waarom Wanda en Vision zo naar elkaar toe gegroeid zijn, is het nodig om de verhaallijn van Avengers: Age of Ultron, Captain America: Civil War, Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame helder te hebben. Wil je die verhaallijn goed kunnen volgen, dan is het belangrijk om ook op de hoogte te zijn van alle ‘origin’-verhaallijnen: hoe zijn de Avengers gevormd en hoe hebben zij zich ontwikkeld in de maatschappij?

Buiten dat kom je soms ook personages tegen die je niet meer goed kunt plaatsen. In WandaVision is daar bijvoorbeeld Darcy Lewis opeens weer. “Wie?” hoor ik je denken? Zelf wist ik het toevalligerwijs doordat ik net Thor en Thor: The Dark World weer had gezien. Zij speelt daarin de rol van de stagiaire van Jane Foster (astroficisist) en is in WandaVision opeens terug in de rol van wetenschapper en schijnt ze bij de organisatie S.H.I.E.L.D. te hebben gewerkt in de tussentijd. Dit moeten we als kijker maar aannemen, maar het is niet helemaal logisch dat zij terug is in die rol. Het werkt daarmee vooral verwarrend omdat je haar ergens wel van kent, maar niet meer precies kunt achterhalen waarvan. Hopelijk is het nog een beetje bij te houden, maar ik kan me goed voorstellen dat je de draad al kwijt bent.

Te veel personages

Toch heb ik me lang af zitten vragen hoe erg dit is. Wanneer je een serie kijkt, kun je ook niet opeens instromen in het vierde seizoen zonder essentiële informatie te missen. Wie weet werkt de MCU wel hetzelfde en moet je het meer als een serie benaderen. Na lang nadenken vind ik dit toch niet de juiste benadering. Dat komt vooral doordat er veel meer personages zijn die met elkaar verwikkeld zijn dan in menig serie. In Avengers: Endgame komen er bijvoorbeeld 36 personages bij elkaar om het eindgevecht aan te gaan. Al deze personages hebben hun eigen ontwikkeling doorgemaakt door alle films heen en als je dit niet op de voet hebt gevolgd, zullen sommige verbondjes tussen personages gek aanvoelen.

Aan de andere kant komen ook lang niet alle relaties tussen deze personages goed uit de verf. Door deze grote hoeveelheid aan personages worden sommige superhelden op een vrij summiere wijze aan elkaar gekoppeld. Ant-Man kiest bijvoorbeeld opeens voor Capatain America in Captain America: Civil War. Black Panther wordt in deze films geïntroduceerd en kiest er al vrij snel voor om vrienden te worden met Tony Stark. Uiteraard doet hij dit om achter Bucky Barnes aan te zitten. Deze heeft naar het schijnt zijn vader vermoord. Als Black Panther er achter komt dat dit niet het geval is, blijft hij hangen. Een echt duidelijke reden daarvoor wordt er niet gegeven.

De toekomst wordt (on)duidelijker)

Met het einde van fase drie van het Marvel Cinematic Universe bestaat er gelukkig wel de kans dat de films een soort van reset krijgen. Met Avengers: Endgame is er echt een einde in werking gezet. De Avengers lijken op een zekere manier uitgestreden en het lijkt erop dat er definitief afscheid genomen is van bepaalde helden. Met alle plannen die Marvel al heeft uitgelegd voor fase vier is het maar de vraag of dit afscheid inderdaad definitief is.

Binnen de MCU gonst het namelijk al heel lang van de zogenaamde multiverse. In deze multiverse gaan verschillende realiteiten door elkaar lopen waardoor het geheel nog complexer wordt. Momenteel gaan er hardnekkige geruchten dat de eerstvolgende Spider-Man-film, Spider-Man: No Way Home, het multiverse al volledig in gaat zetten. Zo zullen de acteurs Toby Maguire en Andrew Garfield hun opwachting maken. Zij speelden in het verleden Spider-Man toen de rechten voor de franchise nog niet bij Marvel Studios lagen. Ook Jamie Foxx en Alfred Molina maken hun opwachting in de films. Zij speelden in het verleden de schurken in deze Spider-Man-films. Er worden dus nu ook personages van buiten de huidige MCU teruggehaald.

Daar houdt het overigens niet op. Men verwacht dat het pas echt los gaat met Doctor Strange in the Multiverse of Madness. In deze film zal het multiverse pas echt zijn plek krijgen en zullen veel personages geherintroduceerd worden of een complete make-over krijgen. Er gaan geruchten rond dat er door deze film acteurs vervangen gaan worden. Zo kan het dus bijvoorbeeld voorkomen dat Iron Man weer gewoon terugkeert, maar dan vertolkt wordt door een andere acteur. Het kan aan de ene kant een harde reset zijn, maar aan de andere kant kan het ook een hoop verwarring veroorzaken wanneer Marvel Studios besluit om bestaande personages ook nog een rol te geven.

Sorry, maar wie ben je?

Tot slot voorzie ik nog wel wat problemen in de toekomst met de nieuwe personages die geïntroduceerd gaan worden. Veel van de superhelden die nu in de films zitten, waren bij het grote publiek al wel bekend door hun rol in de geschiedenis. Ook al heb je niks met comics, dan heb je waarschijnlijk wel van Captain America, The Hulk en Spider-Man gehoord. Als je al een iets grotere interesse voor comics hebt, dan ken je Doctor Strange en Black Panther ook wel.

In fase vier gaat Marvel nog een stap verder en introduceert het Shang-Chi, de Eternals, Miss Marvel, She-Hulk en Ironheart. Natuurlijk, we kunnen prima kennismaken met deze nieuwe personages, maar het toont wel aan dat de bekende helden een beetje op zijn. Het is de vraag of mensen zitten te wachten op een universum van bekende en onbekende personages die zo met elkaar verwikkeld zijn.

De tijd zal het in ieder geval uitwijzen. Voor nu geniet ik vooral nog van de films, ook al moet ik soms even opzoeken hoe het ook alweer precies zat. Zolang Marvel in ieder geval de cinematografische kwaliteit blijft leveren, zal het voorlopig nog wel goed gaan. Toch moet Marvel uitkijken dat het zichzelf niet in de voet schiet met een te complexe tijdlijn. Of word ik gewoon een oude zeur?

Wat vind jij? Is de Marvel Cinematic Universe nog een beetje houdbaar of wordt het te complex? Laat het vooral weten in de comments. Ben je benieuwd naar wat wij van WandaVision vonden? Onze recensie lees je hier.