WandaVision
Een ode aan sitcoms
Na maar liefst 23 blockbusterfilms werd het tijd voor iets nieuws: een serie die direct invloed heeft op de Marvel Cinematic Universe zoals we dat kennen van het witte doek. Nu alle negen afleveringen online staan, is het tijd om te kijken of Marvel ook met WandaVision de kwaliteit van de films weet door te zetten in een serie.
Marvel is natuurlijk geen onbekende speler in de wereld van de series. Zo verschenen eerder al Inhumans, Agent Carter en Agents of S.H.I.E.L.D., maar geen van deze series werd door de stripboekengigant opgenomen in het zogenaamde MCU. Nu fase drie van het MCU is voltooid met Avengers Endgame, start fase vier met WandaVision.
Laat je niet afschrikken
Wie de afgelopen Marvel-films nog vers in het geheugen heeft staan, zal misschien een beetje schrikken van de sfeer die er wordt neergezet. De eerste paar afleveringen bieden nauwelijks actie en zijn opgenomen in zwart-wit. De eerste aflevering brengt duidelijk een ode aan tv-series uit de jaren 50 met als meest herkenbare daarvan The Dick van Dyke Show.
Het geheel oogt hierdoor wat verwarrend. Toch kunnen we helaas niet echt uitleggen waardoor dat komt, omdat we dan direct in spoilerterritorium komen. Je bent in het begin gewoon toeschouwer van het rustige burgerlijke leventje dat Wanda en Vision samen hebben. Gelukkig merk je al snel dat er meer achter zit en de opbouw naar dit punt toe is goed doordacht door de schrijvers van de serie.
Tot die tijd moet je vooral genieten van wat Marvel je voorschotelt. Het idee dat je naar een jaren 50-sitcom zit te kijken kan je enorm doen afschrikken. Mocht je dat gevoel krijgen, bijt er dan even doorheen. De serie gaat namelijk met een rap tempo door de jaren heen en komt al snel met een modernere blik.
Liefde voor het bronmateriaal
De makers van WandaVision gaan fantastisch met al het bronmateriaal om. Door de afleveringen heen groeien we mee in de tijd. Zoals we nu weten heeft elke tijd dan ook zijn eigen soort van sitcom-traditie. Verwacht dus veel knipogen naar series als onder andere The Addams Family, Malcolm in the Middle en Modern Family. WandaVision gebruikt de sfeer uit al deze series optimaal. Wanneer we bijvoorbeeld in de jaren vijftig zijn, duren sommige overgangen net iets langer dan we vandaag de dag gewend zijn. In het tijdsbeeld past het echter precies: de montage was destijds gewoon nog niet zo soepel als nu.
Ook heeft Marvel weer genoeg liefde gestoken in het bronmateriaal van haar eigen comics. Wanneer Wanda en Vision bijvoorbeeld Halloween vieren, hebben ze hun outfits aan waarmee ze oorspronkelijk in de comics verschenen. Het zijn dit soort details die deze serie op cinematografisch vlak naar een enorm hoog niveau tillen.
Bekend terrein
WandaVision blijft daardoor een serie waar je met veel plezier naar kijkt. Toch komt er een zeker punt in de serie waar het verhaal zich volledig begint te ontvouwen. Het is niet dat de serie vanaf dit punt slecht wordt, maar het haalt wel de magie van de eerdere afleveringen weg. WandaVision wordt vanaf dat moment een serie zoals we er al zoveel van kennen.
Toegegeven, de actie past wel goed bij het verhaal, maar als kijker had ik op een iets creatiever einde gehoopt. Toch is het slechts een kleine smet op een verder goede serie. Dat het slechts een kleine smet is komt ook doordat er flink wat budget in deze actiescènes is gepompt. Af en toe heb je gewoon het gevoel alsof je naar een bioscoopfilm met alle toeters en bellen erop aan het kijken bent.
Marvel start fase vier van het MCU hiermee op een geweldige manier. Het einde had misschien iets creatiever mogen zijn, maar dat is eigenlijk ook een klein beetje zeuren. Voordat je daar aangekomen bent, heb je al zoveel mogen genieten van de passie die in de serie en het originele bronmateriaal zit. Dat alleen al maakt WandaVision het kijken waard.
{!{wpv-view name=’review-blok’}!}
Geschreven door:
[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]
