Immortals Fenyx Rising
De Olympus als speelplaats
Ubisoft zit in een druk vierde kwartaal: in november verschenen Assassin’s Creed Valhalla en Watch Dogs Legion en vorige week is ook Immortals Fenyx Rising uitgekomen. Die laatste heeft door de jaren heen al behoorlijk wat werknamen en ontwikkelingen gehad, maar is nu toch echt klaar om gespeeld te worden. Wij hebben hem onder handen genomen.
Tot nu toe is de game vooral vergeleken met titels als Assassin’s Creed Odyssey en Breath of the Wild. Dat is niet zonder reden: een bug in Odyssey was de vonk die uiteindelijk de vlam van Immortals Fenyx Rising aanwakkerde. Wat als we meer met die mythologie konden doen? Dat was de werkvraag waarmee het team aan de slag ging. Het resulteerde in een kleurrijke, humoristische game bomvol Griekse mythologie. Maar is hij de hype waard?
Een Griekse tragedie… of, uh, komedie
Het verhaal begint bij Zeus. De godenkoning is ten einde raad: het monster Typhon heeft de wereld van de goden overgenomen en de goden zelf machteloos gemaakt. Zeus besluit de Titaan Prometheus om hulp te vragen. Prometheus’ antwoord is lang – de spanne van de game – maar begint simpelweg bij een schipbreuk. Fenyx spoelt aan op een vreemd strand en ziet medeschipbreukelingen versteend op de oever staan. Daarop gaat onze held op zoek naar een manier om hen van deze vloek te bevrijden.
Het wordt al gauw duidelijk dat Fenyx zich niet meer gewoon in Griekenland bevindt, maar in plaats daarvan is aangekomen in het rijk van de goden: The Golden Isles. Het is aan Fenyx om alle goden te bevrijden en Typhon te stoppen.
De visuele stijl past goed bij de game: niet te serieus en hier en daar een beetje gekunsteld.
Een luchtje scheppen
Voordat de game daadwerkelijk begint, kun je Fenyx naar eigen invulling een uiterlijk en stem geven. De beschikbare opties zijn prima – hoewel de meeste haarstijlen hier, net als in het gros van de RPG’s, nooit echt mooi zullen zijn. In ieder geval is er duidelijk een eigen stijl toegepast op de personages. Die past goed bij de game: niet te serieus, hier en daar een beetje gekunsteld. Overigens zijn al Fenyx’ uiterlijke kenmerken later in de game nog aan te passen. Wanneer je held een uiterlijk gekregen heeft, ga je op pad.
Tijdens de verhalende delen zijn prachtige visuals te zien en in de gameplay zelf is de wereld lekker kleurrijk ingericht. De Golden Isles zijn groot, maar niet té groot. Waar Ubisoft soms een beetje overboord gaat wat betreft de grootte van hun open wereld-games, is hier een prima limiet gesteld. De vier goden die bevrijd moeten worden hebben elk een territorium dat helemaal naar eigen trant is ingericht. Dat zorgt voor een gevarieerde, kleurrijke en stijlvolle wereld waar jij je als Fenyx in kunt bewegen. Niet alleen op, maar ook ónder de Golden Isles, is van alles te vinden. In putten naar de Tartaros (onderwereld) kom je steeds iets dichter bij Typhon en kom je ook upgrades en items tegen. Bij elke put is duidelijk aangegeven wat de moeilijkheidsgraad is, zodat je weet waar je aan begint. De putten bieden extra afwisseling en uitdaging in de game. Dat, én ze zien er waanzinnig uit.
Net zoals in veel andere open wereld-games kun je in Immortals delen van de kaart onthullen door uitzichtpunten te beklimmen. In dit geval zijn dat beelden van de goden, maar naast het uitzichtpuntensysteem heeft Immortals nog een extra mogelijkheid: Far Sight. Daarmee kun je vanaf elk gewenst punt als het ware een verrekijker gebruiken om loot, Tartarosputten en andere interessante plekken te onthullen. Far Sight is een fijne feature die doet denken aan Dragon Age Inquisition’s zoektocht naar Shards, maar die hier een stuk minder frustrerend is.
Goddelijke krachten
Naarmate het verhaal vordert, krijg je steeds meer krachten van goden en van in de wereld gevonden items. Iets dat er al uitsprong in de trailers is natuurlijk de aanwezigheid van de vleugels van Daedalus, waarmee je double jumps kunt maken en van hoge punten naar beneden kunt zweven. Verder helpt bijvoorbeeld Zeus’ bliksem je uithoudingsvermogen te verbeteren en kun je met Herakles’ kracht zware objecten verplaatsen. Dat is nodig, want in de wereld zijn genoeg puzzels te vinden die je met behulp van grote blokken moet oplossen. Die puzzels blijven gelukkig wel gevarieerd in grootte en materiaalgebruik, ondanks het feit dat de opzet vaak hetzelfde is.
De vaardigheden die je kunt leren, passen goed bij de game en zijn soepel in gebruik. Tijdens gevechten kun je makkelijk switchen doordat je de krachten aan hotkeys koppelt. Daarbij heb je een maximum van acht hotkeys tegelijk; vier voor je melee- en vier voor je langeafstandswapen. Verder zit het wapensysteem fijn in elkaar: in plaats van de stats bij de verschillende wapens te laten horen, is ervoor gekozen deze bij Fenyx zelf te houden. Dat wil zeggen dat je andere wapens kunt gebruiken en toch even veel schade kunt blijven doen. De wapens hebben wel perks, dus speciale voordelen, ten opzichte van elkaar.
Het navigeren van de gameplay zelf is ook opvallend soepel. Niet alleen tijdens de gevechten tegen Typhon’s kwade hulpjes is dit merkbaar, maar ook in het verkennen van de wereld. De in-game features Far Sight en Daedalus’ vleugels helpen hier zeker in mee en ook de duidelijke UI-elementen zitten goed in elkaar. Niets te veel, niets te weinig.
Een open boek
Doordat het verhaal door Prometheus (Elias Toufexis) verteld wordt – met de nodige onderbrekingen van Zeus (Daniel Matmor) – voelt de game fris en luchtig aan. De dialogen tussen de twee zijn lekker vlot geschreven, maar bieden voor de mythologie-geeks onder ons genoeg referenties naar verschillende mythen en sagen. Hier en daar geeft Zeus ook een stukje flavour text in de opdrachtprompts, en ook daar is zijn humoristische inslag precies goed. De stemacteurs zijn uitstekend gecast, waardoor de humor en timing mooi tot hun recht komen. Je herkent ze misschien als Sokrates en Nikolaos uit Assassin’s Creed Odyssey. In ieder geval zijn ze hier helemaal op hun plek, zeker met het scherpe script.
Van hoofdpersonage Fenyx valt helaas niet hetzelfde te zeggen; de dialogen (of meestal monologen) voelen heel gemaakt en soms ietwat overdreven. Daardoor is het personage meteen een stuk minder interessant en komen de meeste grappen niet echt aan. Gelukkig past het bij de insteek van de game. Daarnaast maakt het gros van de andere personages dat goed – zelfs de doorgaans serieuze goden zijn hier op een eigen, vermakelijke manier neergezet.
Ubisoft heeft met Immortals in ieder geval laten zien ook met een humoristische insteek prima vooruit te kunnen. Als dat is waar je in een game naar op zoek bent, kun je deze niet overslaan. Zoek je een andere toffe game met een dikke laag Griekse mythologie? Hades gooide eerder dit jaar ook hoge ogen. Je kunt hier lezen wat wij ervan vonden.
Wij hebben de game getest op PC.
Immortals Fenyx Rising is nu te koop voor PC, Switch, PlayStation 4 en 5 en Xbox One, Series X en Series S.
{!{wpv-view name=’review-blok’}!}
Geschreven door:
[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]
