Bugsnax

Soms zie je games voorbij komen waarbij je je meteen afvraagt wat voor geestverruimende middelen er in het water van de ontwikkelaar zaten. Dit had ik een aantal jaar geleden met Octodad, waarbij je een octopus moet ondersteunen in zijn taken als vader. Wat ontwikkelaar Young Horses ook gebruikt had, de game was erg leuk, dus het werkte. Toen we de eerste beelden van Bugsnax kregen te zien, was mijn hoofd een groot vraagteken totdat de naam van de ontwikkelaar in beeld kwam te staan. Dit beloofde weer een wazige, maar zeer vermakelijke game te worden.

Bugsnax is nu sinds een weekje uit en met name de PlayStation 5-bezitters waren hierin de gelukkigen. Deze game was namelijk direct bij het aansluiten van de PlayStation 5 gratis te spelen, mits je een PS Plus-account hebt. Nu was ik een van de lucky bastards die de nieuwste console van Sony op de dag van release kreeg. Hoewel er een aantal machtig mooie 60fps games op me stond te wachten, startte ik toch als eerste Bugsnax op. Kleine spoiler: hier heb ik geen seconde spijt van gehad.

Na een kort introfilmpje waarin we de wetenschapper Lisbert leren kennen, stap je al in je personage: een Grumpus, de intelligente levensvorm in deze wereld, met een baan als journalist. Lisbert is in de video aan het pochen over al het moois dat er op een specifiek eiland te zien is. Het mooiste eraan is nog dat er ontzettend veel insecten te vinden zijn. Gelukkig niet van die irritante bloedzuigers, maar insecten in de vorm van je favoriete junkfood. Dit klinkt allemaal erg vreemd en je vertrekt dan ook snel in de richting van dat eiland. Je ruikt een verhaal en een verhaal zul je krijgen.

Nadat een enorme vliegende pizza je luchtschip ramt, beland je met je gezicht in het stof op het eiland. Daar word je hartelijk ontvangen door Filbo, de zelfbenoemde burgemeester. Hij neemt je mee naar het dorpje waar hij woont. In totaal woonden ze daar met 14 Grumpusses, maar er is iets ergs gebeurd. Lisbert is namelijk spoorloos verdwenen en na haar vermissing viel het dorp langzaam uit elkaar.

Het is jouw taak om Lisbert te vinden op het eiland. Om dat te doen, moet je bewijs verzamelen en dat krijg je weer door missies te doen voor de bewoners, waarmee je ze weer naar het dorp krijgt. Het is een super simpel, maar erg vermakelijk verhaal en je krijgt de meest bizarre dingen om je oren. In alles bewijst Young Horses dat het een kei is in het maken van een korte (denk een uurtje of 6, tenzij je erg completionist bent), maar vermakelijke game die je niet snel meer los laat.

De kern van deze game zijn natuurlijk de diverse Bugsnax die op het eiland te vinden zijn. Er zijn in totaal honderd verschillende te vinden, die allemaal op een andere manier gevangen moeten worden. Je dacht toch niet dat het je makkelijk gemaakt werd? Wanneer je jezelf door de diverse levels begeeft, kom je de meest bizarre creaties tegen. Een vliegende Cheesepoof, een sparerib die graag muren beklimt en hamburgers die als zotten rondrennen. 

Nu wil de echte verzamelaar ze natuurlijk allemaal vangen, maar er is ook nog een andere reden om ze te willen bemachtigen. In de hoofdverhaallijn, maar ook zeker in de diverse sidequests, spelen de Bugsnax een grote rol. De Grumpussen zijn namelijk helemaal gek op die snacks, wat ook aan ze te zien is. Het eten van deze maffe dingen heeft namelijk als bijwerking dat een lichaamsdeel van een Grumpus verandert naar datgene wat deze net at. 

Je zou denken dat je niet zo blij wordt als je arm ineens verandert in een patatje, maar zij zijn er juist blij mee. Ook omdat het eigen kenmerken met zich meebrengt. Als je zo’n rondrennende burger eet, kan het maar zo zijn dat je een flink sterke arm krijgt. Die vorm blijft ook zolang jij dat wilt. Als je iets nieuws eet kun je je arm weer vervangen, maar je kunt er ook voor kiezen om bij het oude te blijven. Zo’n op-en-top sterk figuur is natuurlijk de droom van iedere gewichtheffer.

Het vangen van de diverse Bugsnax neemt nogal wat tijd in. Je krijgt in de loop van het verhaal diverse voorwerpen jouw kant opgeduwd. Zo krijg je de Snak Trap; die kun je in het looppad van een Snax neerzetten en dan klap je hem dicht. De Bugsnax is dan van jou. Ook krijg je een slingshot, waarmee je diverse sauzen kunt afvuren. Denk aan ketchup, chili of ranch dressing. Ik verzin het niet, mensen. Sommige Bugsnax zijn zo verzot op een of ander sausje, dat ze zich overal heen laten leiden.

Dat is wel een must, want sommige Bugsnax staan in vuur en vlam. Zo heb je een vliegende marshmellow die je eerst in aanraking moet laten komen met een plas water, voordat je ook maar de kans krijgt om hem te vangen. Of je smeert een Paletoss (een Bugsnax in de vorm van een ijsje) in met een sausje, waardoor de marshmellow het ijskoude ijsje ramt en meteen afkoelt. Het is dat puzzelen tussendoor dat me erg enthousiast maakte en daarnaast zette ik mijn pet achterover To Catch ‘Em All.

De diverse Bugsnax bevinden zich ook weer in diverse levels. Zo vind je ijskoude Bugsnax eerder op de punt van de hoge berg en degenen die in vuur en vlam staan eerder in de kokend hete woestijn. Elk gebied voelde ook echt als een nieuw level en elke keer werd ik weer enthousiast als ik de kans kreeg een nieuw gebied te betreden.

Nu is de map zo verdeeld dat het dorp zich in het midden bevindt en vanuit daar kun je naar de ‘eerste ring’ gebieden. Sta je in een van de gebieden die in de eerste ring vallen, dan kun je in sommige gevallen door naar de tweede ring. Ook dit is erg specifiek, dus sta je in een level dan kun je door naar het volgende level dat daaraan verbonden is. Om naar dat specifieke level te kunnen gaan, moet je dus altijd eerst een ander level doorkruisen. Hier zit meteen mijn heikele punt: dit is na een tijdje spelen toch wel erg vervelend.

Allerlei missies zorgen er namelijk voor dat je naar het ene level moet om hem te activeren, vervolgens naar een andere plek, dan weer terug en ga zo maar door. Nu is de wereld echt niet groot, dus het valt allemaal wel mee. Maar toch, als je voor de zoveelste keer heen en weer gestuurd wordt, dan wilde je dat ze een fast travel-optie hadden gemaakt. Al was het er alleen maar eentje waarmee je terug naar het dorp kon.

Zoals ik in mijn intro al schreef, ben ik erg benieuwd naar wat er in de leidingen bij Young Horses zit en ik zou ook wel eens willen proeven. De hele game voelt als een soort LSD-trip, maar wel een hele positieve. Wanneer je denkt dat het niet nog absurder kan, overtuigt de game je van een andere mening. Een rij Sushi bijvoorbeeld, die na een aanval verandert in een vliegende draak. Ja joh, kan allemaal.

Bugsnax is een fantastische snack voor tussendoor. Het verhaal wordt nergens te diep, maar zorgt er met name voor dat je jezelf af en toe op de kop krabt en je afvraagt of je nog wel helemaal goed bent. Het is weer eens wat anders dan een game die zichzelf veel te serieus neemt en is wat mij betreft precies wat we nodig hebben in het najaar van 2020.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]