Ni No Kuni II: Revenant Kingdom

Ni No Kuni II: Revenant Kingdom is het vervolg op Ni No Kuni: Wrath of the White Witch. Revenant Kingdom belooft echter niet een gebruikelijk vervolg te zijn, want ditmaal volgen we een volledig nieuwe cast aan karakters, werkt Studio Ghibli niet meer mee aan de ontwikkeling van de game en gaan een flink aantal systemen op de schop. Weet ontwikkelaar Level-5 ondanks alle veranderingen een fantastisch spel neer te zetten?

Ni No Kuni II: Revenant Kingdom volgt het verhaal van Evan Pettiwhisker Tildrum. Hij is de kroonprins van het katten- en muizenkonkinkrijk Ding Dong Dell, maar moet door een opstand op de vlucht slaan. Hij wordt hierin geholpen door Roland, die op mysterieuze wijze in de wereld van Ni No Kuni belandt. Hij komt oorspronkelijk uit de mensenwereld en staat dan ook perplex van wat er allemaal plaatsvindt in deze onbekende wereld. Verstoten uit Ding Dong Dell besluit Evan dat hij een nieuw koninkrijk gaat oprichten. Een koninkrijk waar iedereen lang en gelukkig kan leven.

Een koning zonder koninkrijk

Het verhaal van Ni No Kuni II is een simpel en vermakelijk verhaal dat toepasselijk is voor de sfeer die het spel neerzet. Het is snel duidelijk dat Level-5 een sprookjeswereld vol fantasierijke karakters wilde creëren en hierin is de ontwikkelaar dan ook zeker geslaagd. Hierdoor vergeef je dan ook dat de game een simpel verhaal vertelt.

Er zijn een aantal leuke verhalen die per hoofdstuk verteld worden en het samenhangende verhaal ondersteunen. Deze laten in bijna elke instantie een aspect zien van hoe Evan een goede koning kan worden. Het is goed dat hij de slechte aspecten van andere koningen ziet, maar omdat Evan uit zichzelf geen slecht bot in zijn lijf heeft, voelt het ook een beetje overbodig. Zijn karakter groeit namelijk niet, want van het begin tot het einde is hij nog steeds een pure goedzak die altijd tot het uiterste wil gaan voor anderen.

Dit is dan ook een tekortkoming in Revenant Kingdom, want de game bevat bijna alleen maar karakters zonder diepte. Het enige karakter dat enige diepgang lijkt te hebben is Roland, omdat zijn karakter vanaf het begin voor een interessant dilemma staat. Hij zit immers in een voor hem onbekende wereld. In het verhaal worden dan ook slagen gemaakt om zijn karakter wat meer te ontwikkelen, maar ook dit gaat verder niet al te diep.

Dat de verhaallijn niet al te veel diepte bevat, is echter niet een groot probleem, omdat ik in mijn veertig uur met het spel echt het gevoel had dat ik in een sprookje rondliep. Het doet erg denken aan de verhaaltjes waarmee je als kind opgroeide met af en toe wat meer geweld en hoewel Ni No Kuni II: Revenant Kingdom niet eindigt hoe je denkt, is het einde ongeacht dat goed.

Royale sfeer

Dit zijn echter allemaal aspecten die vrij snel te vergeven zijn, want voor een fantastisch diepgaand verhaal met subtiele karakterontwikkelingen kom je niet naar Ni No Kuni. Je komt er namelijk voor de sprookjeswerelden vol aandoenlijke, creatief bedachte wezens. Deze heeft Revenant Kingdom dan ook genoeg. Je vindt deze creativiteit in de monsters, de verschillende volkeren en de Higgledies. Allen ziet er dan ook sprankelend uit in 4K HDR op de PlayStation 4 Pro en dat heeft natuurlijk alles te maken met de kleurrijke art style.

De art style lijkt namelijk alsof deze direct uit een Studio Ghibli-film komt en dat is niet verwonderlijk aangezien een aantal Studio Ghibli-veteranen aan het spel hebben gewerkt. Deze 3D animestijl zorgt er alleen maar meer voor dat je compleet in de sprookjeswereld gezogen wordt. Dit is het meest duidelijk in het Goldpaw-koninkrijk dat een Japans koninkrijk mixt met de neonborden die je in Las Vegas vindt.

Wat de sfeer in Goldpaw, en eigenlijk de hele game, helemaal afmaakt, is de fantastische muziek die gedurende de hele game de ervaring ondersteunt. Elke melodie past precies bij de omgeving waarin je je bevindt, of dit nou een Japans casino in Goldpaw is of een lab in de mechanische fabriek in Broadleaf. Het past allemaal en blijft op een goede manier zeker in je hoofd zitten, zodat je lekker mee gaat neuriën.

Het koninklijke genot

Het beste aspect van Ni No Kuni II: Revenant Kingdom is verreweg het vechten, want dit is waar je het meeste plezier uithaalt. Je kunt op verschillende plekken vijanden in de vorm van monsters tegenkomen, namelijk in de chibi-style overworld, grotten, bossen en andere kerkers.

Eenmaal in een gevecht heb je de mogelijkheid tussen snelle en sterke aanvallen die je een goed gebalanceerde keuze geven om te kiezen hoe jij wilt vechten. Door deze verschillende aanvallen te gebruiken bouw je een meter op die je de mogelijkheid geeft om speciale aanvallen te gebruiken die, op basis van het type aanval dat je gebruikt, nog meer schade doen. Deze kunnen vervolgens nog sterker gemaakt worden door je wapen percentage op te bouwen en het sterkste wapen dat je op dat moment hebt te gebruiken.

Dit is echter niet het enige aspect van het vechten, want zoals gebruikelijk is in veel JRPG’s beschik je over een party die in dit geval drie man sterk is. Je hebt dan ook de mogelijkheid om vrij te switchen tussen de karakters terwijl je vecht, waardoor je je eigen vechtstijl kunt gaan ontwikkelen. Level-5 heeft er goed voor gezorgd dat alle karakters anders vechten en anders aanvoelen. Zo is Evan een gebalanceerd karakter dat op alle vlakken gemiddeld is, maar kun je met de langzame Batu meer schade aanrichten.

Het is ook fijn dat je vrij kunt wisselen binnen je party, omdat dat je een voordeel geeft wanneer je Higgledies wilt gebruiken. Dit zijn kleine wezens die op basis van een element verschillende krachten hebben die je kunt gebruiken tijdens de gevechten. Higgledies kunnen in een gevecht dan ook het verschil tussen winst en verlies maken, zolang je maar weet welke je wanneer gebruikt. Zo kunnen groene Higgledies je health bar vol laten lopen, terwijl rode Higgledies brandende kanonskogels kunnen afvuren op vijanden.

Al deze onderdelen samen zorgen er dus voor dat het gevechtssysteem erg complex is en door hier goed gebruik van te maken, kun je je al snel onoverwinnelijk voelen. Dit is echter een zelfgemaakte valkuil, want roekeloos gedrag kan maar zo je dood betekenen, al helemaal wanneer je tegen Wyverns vecht die veel sterker zijn dan jij.

Koninkrijk onder constructie

Een ander groot onderdeel van Ni No Kuni II: Revenant Kingdom is het bouwen van Evan’s nieuwe koninkrijk: Evermore. Dit doe je door middel van het bouwen van verschillende ministeries die je opdracht kunt geven om research te doen. Hierdoor kun je bijvoorbeeld een beter zwaard krijgen. Om research te doen moet je de populatie opdracht geven om aan de slag te gaan bij een bepaald ministerie en door zo’n ministerie verder te ontwikkelen speel je steeds meer mogelijkheden vrij.

De voordelen die je uit het onderhoud van Evermore haalt, zijn het meer dan waard. Hierdoor kun je namelijk betere wapens, armor en magie bemachtigen en ook is dit de basis voor het ontwikkelen van Higgledies. Daarnaast geeft het Evan’s nieuwe woonplaats ook een bepaalde uitstraling en speel je er nieuwe side quests mee vrij.

De populatie van je koninkrijk is een ander aspect dat je moet zien op te bouwen in Revenant Kingdom en dit kun je dan ook goed doen door taken te volbrengen. Deze moet je aannemen bij een speciaal karakter, zodat je bij het volbrengen van de taken kan worden uitbetaald in tokens. Met deze tokens kun je vervolgens nieuwe inwoners voor je koninkrijk werven. Dit is een leuk aspect waar je niet echt over na hoeft te denken, omdat je zonder op te letten uit het niets een flink aantal opdrachten hebt volbracht.

Het opbouwen van je koninkrijk is een simpel, maar vermakelijk aspect van Ni No Kuni II: Revenant Kingdom dat soms aanvoelt als opvulling. Dit komt doordat de verhaallijn van het spel je uiteindelijk forceert om je koninkrijk te onderhouden en als je vanaf het begin van het spel niet goed bezig bent geweest met het ontwikkelen van betere werkplaatsen, dan gaat dat je alsnog tijd kosten.

Afleiding

Naast de verhaallijn van Ni No Kuni II is er natuurlijk ook een scala aan side quests die je kunt doen. Niet alleen zorgen deze voor een leuke afwisseling, maar ook helpen deze in sommige gevallen mee aan het uitbreiden van de wereld van Ni No Kuni. Het is alleen erg jammer dat een groot deel van de side quests fetch quests zijn. Dat zorgt ervoor dat er niet echt een goede balans is tussen het verslaan van extra sterke vijanden, fetch quests en ‘help dit karakter’-quests.

Naast dat side quests een goede afleiding zijn voor het verhaal en ze je de mogelijkheid geven om meer van de wereld te ontdekken, zijn er ook Skirmishes. Dit zijn grote veldslagen waarbij je de controle hebt over een aantal manschappen en je tactisch moet spelen om de missie te volbrengen. Dit onderdeel is helaas het minst leuk om te spelen.

Dit komt ten eerste doordat de chibi art style hier terugkomt en niet kan tippen aan de 3D anime art style. Ten tweede is er geen goede balans in de veldslagen die je voert. De missie geeft wel van te voren aan welk level je ongeveer moet zijn voordat je met een tot vier manschappen ten strijde trekt, maar straft je genadeloos af als je ook maar één keer te snel op de vijand afgaat. Dit zorgt ervoor dat als je dood gaat, je de missie opnieuw moet doen en die missies zijn best lang. Als laatste voelt het ook echt als een afleiding van de reguliere game ondanks dat het thematisch past, aangezien Ni No Kuni II: Revenant Kingdom een spel is dat over koninkrijken gaat.