Doom – Gewelddadigheidsporno

Wanneer de game start kom je erachter dat je vast bent gebonden op wat lijkt op een operatietafel. Je kijkt op je heen en ziet een gedaante op je af strompelen. Het duurt niet lang voordat je doorhebt dat dit wezen slechte bedoelingen met je heeft en je besluit om los te breken en het gat dat het ding in zijn hoofd heeft op een praktische wijze te gebruiken: het hoofd van het wezen tegen de operatietafel in één dreun stuk slaan. Je springt van de tafel, pakt het pistool dat op de grond ligt en schakelt met het pistool de drie resterende monsters uit. Welkom in de nieuwe Doom, de toon is gezet. Vanaf hier zijn kinderen en mensen zonder sterke maag ten strengste verboden. Klinkt dit als muziek in je oren? Dan is er goed nieuws: Doom verloochent zijn stamboom niet en biedt een robuuste singleplayer met keiharde actie, een zeer gebruikersvriendelijke level editor en een meer dan degelijke multiplayer.

Het is alweer bijna twaalf jaar geleden dat Doom 3 ten tonele verscheen. Hoewel de game positief werd ontvangen door fans en critici, is de reputatie van de game door de jaren heen verslechterd. Ondanks de (voor zijn tijd) indrukwekkende visuals, voelde de game op den duur eentonig aan en leunde de game te weinig op actie en te veel op ‘enge’ momenten die de speler na een tijdje van ver aan zag komen. De nieuwe Doom pakt het gelukkig aan zoals men het verwacht van de serie: Doom richt zich volledig op snelle actie waarbij de speler constant moet bewegen en non-stop actie krijgt voorgeschoteld. Uiteindelijk doet Doom niet veel, maar het gaat erom hoe ontzettend goed de dingen zijn die de game wél doet.

De gameplay van Doom is niet anders dan je zou verwachten. Je begint aan het begin van een level en moet je een weg naar het einde banen. Tussen jou en het einde van het level staat een heel leger aan monsters en demonen, moet je keycards vinden en hendels overhalen om deuren te openen en moet je regelmatig klimmen en klauteren. Gelukkig hoef je de demonen niet met je handen te lijf te gaan. Net als in voorgaande delen heb je de beschikking over een arsenaal dat naarmate je verder komt in de game steeds groter en groter wordt, het ene wapen nog gruwelijker dan het ander. Belangrijk voor een game waarin je veel schiet is hoe de wapens aanvoelen en dat is in Doom gelukkig helemaal goed. Er is geen enkel wapen dat nutteloos lijkt en bij alle wapens voel je bijna het gewicht wanneer je de trekker overhaalt. Het vuren van bijvoorbeeld de shotgun of de assault rifle geeft je een heerlijk onoverwinnelijk gevoel terwijl je de demonen neermaait. Daarnaast komt er ook bij dat alle wapens twee tot drie verschillende manieren hebben om te schieten door middel van mods.

Tijdens het spelen van de game kom je kleine drones tegen die je een gratis mod voor één van je wapens aanbieden. Denk bijvoorbeeld aan een scope of mini homing missles op de assault rifle, of de alternatieve vuurmethodes van de shotgun, waar je kunt kiezen tussen drie schoten snel achter elkaar of één groot schot met een lange herlaadtijd. Na het kiezen krijg je de mogelijkheid om de mod verder uit te breiden, tegen steeds hogere prijzen. Het is ook mogelijk om beide mods te kiezen en on the fly te wisselen indien nodig, maar dan wordt het nog prijziger om je wapen volledig te upgraden. De power armour die je draagt is ook niet zonder enige opties. Je kunt je maximale health, ammo of armour uitbreiden, of bijvoorbeeld kiezen voor extra awareness zodat je makkelijker geheime objecten of kamers kunt zien.

Dankzij deze uitbreidingsmogelijkheden is er veel variatie in hoe je de game speelt, want de wapens die je hebt en hoe je ze gebruikt zijn van belang. Zeker als de wapens gecombineerd worden met close-range combat. Wanneer een vijand bijna dood is, zal die gemarkeerd worden door een rode of blauwe gloed. Als je dan in de buurt komt, kun je een Glory Kill uitvoeren. Dit houdt in dat je de vijand afmaakt door middel van een melee attack die zo ontzettend gewelddadig en bruut is dat je het moet zien om te geloven. Toch is de Glory Kill niet alleen voor de show: bij het doden van een vijand met een Glory Kill dropt de vijand gegarandeerd een kleine health pack, soms zelfs meerdere, waardoor je verloren health terug kunt krijgen. Dit wordt nog eens extra uitgediept wanneer je de beschikking krijgt over de kettingzaag. Dit klassieke wapen heeft een maximum van drie ladingen en dwingt de speler om gevaarlijk dicht bij de demonen te komen. Wanneer je echter een demoon doodt met de kettingzaag is het niet alleen een one-hit kill, de vijand zal ook een heleboel ammo droppen. Dit zorgt voor een dynamische samenwerking tussen de langeafstandswapens en de melee aanvallen. Loop je het risico om dichtbij te komen en zo health en ammo te krijgen, of is het slimmer om de afstand te bewaren en zo veilig te blijven? Soms zul je echter geen keuze hebben en dan is de game op zijn spannendst.

De levels van Doom zijn misschien net zo belangrijk als de wapens. Ook hierin is Doom glansrijk geslaagd. Het level design van Doom is op zijn minst apart, misschien wel uniek te noemen. Er is een mix van zowel grote als kleine ruimtes met verschillende hoogtes waar de speler vrij is om in te bewegen. Vijanden blijven ook niet stilstaan, waardoor elke shoot-out dynamisch aanvoelt. Elke keer wanneer vijanden spawnen zul je moeten rennen, springen, rushen en schieten. En juist omdat de ‘kamers’ de speler zoveel vrijheid geven om de klus te klaren, voelt het aan alsof er nauwelijks restricties zijn. Er moeten veel demonen gedood worden en je bent vrij om te kiezen hoe je dat wilt aanpakken.

Ook op het front van de presentatie heeft id Software geen steken laten vallen met Doom. Grafisch kan de game zich gemakkelijk met de rest meten en stijgt het in sommige aspecten ver boven de concurrentie uit. Voor de spelers met een krachtige pc is het zeker genieten wanneer alle lighting- en shadow-effecten aangezet kunnen worden. Daarnaast is alles ook goed ontworpen: je hebt vaak het idee dat, mocht de mens ooit voet zetten op Mars en daar installaties en fabrieken bouwen, het er inderdaad zo uit zou zien. Levels vloeien lekker en er is een logica te vinden in de structuren zoals je dat ook in het echt hebt. Monsters zien er goed uit en komen in sommige gevallen met een tiental of meer tegelijkertijd achter je aan. De soundtrack van Doom bevat hedendaagse elektronische/dubstep-muziek, maar veel muziek in de game bestaat uit remixes van de originele tunes die in de eerste Doom te vinden waren. Voornamelijk de muziek van het titelscherm (E1M8: Phobos Anomaly) is een feest van herkenning. Toch is de muziek duister, vies en onheilspellend, een perfecte match.

Naast de singleplayer komt Doom ook met een uitgebreide multiplayer waar spelers al eens eerder van mochten proeven tijdens bètaweekenden. De multiplayer is ongeveer precies wat je zou verwachten: je hebt de keuze tussen een achttal modes, zoals Team Deathmatch, Capture The Flag, King of the Hill en meer. Je hebt drie verschillende wapen-loadouts maar een eigen loadout is ook samen te stellen. De maps in de multiplayer zijn net als de singleplayer groot en van divers terrein. Over het algemeen heb je in de maps veel smalle gangen met een aantal grote plekken waar vaak de hel losbreekt. Id Software zal de multiplayer de komende tijd nog volop ondersteunen met content, al moet daar wel een season pass voor gekocht worden. Het is niet duidelijk of er ook gratis online-content komt voor de multiplayer van Doom.

Mocht dat nog niet genoeg Doom voor je zijn, dan kun je ook uit de voeten met de level editor. De editor werd vorig jaar tijdens de E3-presentatie van Bethesda getoond en er werd gezegd dat de editor zo gemakkelijk zou zijn dat zelfs mensen met geen ervaring in het maken van levels met de editor overweg kunnen gaan. Daar is geen woord van gelogen want het is inderdaad mogelijk om in no time een level in elkaar te zetten. Doom komt met een paar tutorials die uitleg geven hoe de speler gemakkelijk levels bouwt, vijanden plaatst en de A.I. aanpast. De opties waar je uit kunt kiezen zullen voor een enkele keer volstaan, maar voor de fanatieke levelbouwers denk ik niet dat er genoeg onderdelen zijn om echt intrigerende designs te maken. Hopelijk wordt dit na de launch nog ondersteund door id Software, maar zo niet, dan zal de community dat ongetwijfeld zelf doen.