Call of Duty: Black Ops 4

Inmiddels gaat er geen jaar meer voorbij zonder dat er een nieuwe Call of Duty-game uitkomt. Dit jaar is het de beurt aan Treyarch, die voortborduurt op de Black Ops-serie met Call of Duty: Black Ops 4. Hoewel de CoD-games ieder jaar weer een daverend succes zijn, bleef de basis de afgelopen zes jaar onveranderd. Treyarch probeert dit jaar het roer deels om te gooien en pakt hun bekende format opnieuw aan. Tijd om te onderzoeken hoe ze dit gedaan hebben en hoe dat uitpakt.

Ik blijf het maar zeggen dit jaar, maar het wordt niet minder waar: 2018 is het jaar van de battle royale (BR). We hebben al tientallen BR-games zien verschijnen, maar dit waren vooralsnog allemaal indietitels en games van kleine studio’s. Treyarch is tot nu toe de eerste grote ontwikkelaar die een grote franchise als Call of Duty gebruikt als portaal voor een BR-game. Zoals we al wisten heet de BR-modus van Black Ops 4 Blackout, maar dit is niet het enige nieuwe wat we kunnen vinden in de game. Hoe het zit met die BR-modus ga ik later verder bespreken. Voor nu beginnen we bij hetgeen dat Call of Duty groot heeft gemaakt: razendsnelle actie in multiplayer.

De drie pilaren van Black Ops 4

Voorgaande edities van de Black Ops-franchise en ook latere delen van de Call of Duty-franchise maakten gebruik van een ‘drie pilaren’-systeem. Over het algemeen was de eerste en grootste pilaar de multiplayer. Hierin waren er verschillende modi waarin je kon spelen tegen andere gamers. Je kreeg XP waardoor niet alleen jij, maar ook je wapens experience kregen. Hierdoor speelde je nieuwe wapens vrij, maar kreeg je ook nieuwe attachments voor de wapens die je al had.

De tweede pilaar is de Zombie Mode, waarin je je in een ietwat narratief gedreven survival shooter een pad moet banen door een zee aan ondoden. Naarmate je langer speelt worden de zombies steeds gevaarlijker en minder makkelijk te doden. Dit terwijl je puzzels probeert op de lossen en zo verder naar het volgende level probeert te komen.

De derde pilaar was de singleplayer-verhaalmodus, al zagen we in de afgelopen jaren hoe deze steeds minder significant werd en uiteindelijk in Black Ops 4 compleet verdween. Dit gaf dus een opening voor een nieuwe pilaar en die is ingenomen door de BR-modus Blackout. Voor nu ga ik eerst dieper in op de multiplayer-aspecten.

CoD meets Siege

Ook in deze game begin je op level 1 en krijg je via het spelen van potjes XP en speel je zo verschillende wapens vrij. Toch heeft Treyarch in het multiplayersegment een paar unieke stappen gemaakt. In de voorgaande games speelde je namelijk met een door jou gekozen avatar, zonder personage, karakter of betekenis. In Black Ops 4 zit dit echter compleet anders in elkaar.

In de multiplayer zijn namelijk tien personages die vooraf gemaakt zijn beschikbaar. Uit deze tien personages moet je er aan het begin van de game één kiezen. Elk personage heeft zijn eigen uiterlijk, dat je overigens kunt aanpassen met andere kleren en schmink. Het belangrijke aan deze personages is echter dat ze hun unieke eigenschappen hebben. Elke specialist heeft twee unieke vaardigheden. Denk bijvoorbeeld aan een granaatwerper in combinatie met een clustergranaat of struikeldraad in combinatie met een jachthond. Gaandeweg kun je de abilities gebruiken, maar kies je moment zorgvuldig, want de cooldown is behoorlijk lang.

Treyarch heeft gespiekt bij buren als Overwatch en Rainbow Six: Siege en heeft daar wat ideeën geleend. Net als in de genoemde games kun je in Black Ops 4 een korte introductie van de specialisten bekijken en kun je in een korte tutorial de ins en outs van hun vaardigheden onder de knie krijgen. Omdat er tijdens de potjes dus gebruikgemaakt wordt van bestaande unieke personages, kan er hier maar één van bestaan per team. Niet iedereen kan dus dezelfde specialist kiezen. Soms moet je jouw favoriet even links laten liggen, omdat iemand anders deze al gekozen heeft.

De gamemodi die je kunt spelen zijn echter niet veranderd. Alle klassiekers zijn aanwezig: Free-to-play, Team Deathmatch, Kill Confirmed, Seek and Destroy, etc. Daarnaast zijn deze gamemodi ook nog te spelen in de Hardcore-modus, waar grofweg dezelfde modi te spelen zijn, maar dan zonder UI en met veel schadelijkere kogels. Verder voelt de gameplay als vanouds. De actie is snel en forceert je om snelle reflexen en map-kennis toe te passen om zo je vijand te snel af te zijn. De audio-visuele presentatie van de game zorgt ook voor een indrukwekkende omgeving waar je doorheen kunt rennen, zwemmen of sluipen, maar vooral schieten.

Niks zo smakelijk als een brein

Als tweede is er de Zombie Mode. In de eerdere games in de serie stond deze modus al bekend als de ietwat minder serieuze kant van de Call of Duty-games, maar in Black Ops 4 gaat Treyarch weer een stapje verder in zowel ridiculiteit als complexiteit. Deze keer is er namelijk een heus RPG-systeem toegevoegd aan de modus. Bij aanvang van het matchmaken kun je kiezen uit een aantal persona’s. Deze hebben niet zozeer te maken met de skin die je aan hebt, maar meer met de passieve- en actieve attributen en de ultieme aanval die je om de zoveel tijd kunt gebruiken. Denk hierbij aan een helende scepter, een magische chakram of een verwoestende elektrische hamer.

Vervolgens word je met je teamgenoten in een stadium geteleporteerd waar je moet zien te overleven tegen hordes zombies, terwijl je een uitgang probeert te zoeken. De levels zien er mooi uit, wat voor de hele game waar is, maar het geheel voelt wel een beetje raar, alsof de Zombie Mode door een compleet andere studio voor een compleet andere game is ontwikkeld. Het enige wat wel overeenkomt, zijn de wapens die je vindt in de game.

Teamwork is in de Zombie Mode echt heel belangrijk. Mijn eigen ervaring met deze gamemode is voornamelijk dat willekeurige mensen mijn lobby joinen, vervolgens maar wat aankloten en er dan vandoor rennen. Vervolgens wordt iedereen op een bepaald moment overrompeld door megazombies en gaan we dood, zonder echt verder te komen in het aanwezige verhaal. De gamemodus is zo ontwikkeld dat het niet makkelijk is en dat teamwork en coördinatie vereist zijn. Mocht je echt een poging willen wagen om het verhaal te ervaren, zorg dan dat je drie andere vrienden hebt om dit mee te doen, anders wordt het al heel snel een vervelend gebeuren.

Kip à la Call of Duty

Dan zijn we eindelijk daar beland: Blackout, de grote verandering in het paradigma van Call of Duty. Blackout is de BR-modus van Call of Duty. Dit houdt in dat het de systemen en wapens van Black Ops 4 waarborgt, terwijl het in het format gepast wordt zoals we dat kennen van andere games, zoals PlayerUnkown’s BattleGrounds.

In Blackout word je zonder wapens uit een helikopter gedropt boven een grote map met verschillende dorpen, steden en andere locaties. Vervolgens land je en ga je op zoek naar wapens, munitie, bepantsering, healing items en attachments. Dan komt er een blauwe zone opzetten die de spelers schade toebrengt. Hierdoor wordt het speelbare gebied verkleind naar een grote cirkel, maar ook die wordt na verloop van tijd kleiner. Uiteindelijk zorgt dit ervoor dat de spelerdichtheid steeds groter wordt, waardoor conflicten ontstaan. Als je in aanraking komt met een andere speler, probeer je elkaar om te brengen. Degene die wint kan doorgaan in de hoop om de enige overlevende te worden. Ga je dood, dan begin je weer van voren af aan.

Op de Blackout map vind je meerdere locaties die we kennen van eerdere edities van Call of Duty-games, zoals Asylum of de Construction Site. Op sommige posities vind je ook zombies, zoals op het kerkhof. Hier kun je sterkere wapens vinden, maar vergeet niet dat de zombies niet makkelijk om te leggen zijn. Qua loot kun je alle wapens uit de game vinden en ook alle fysieke attachments zijn te vinden. Denk daarbij aan scopes, dempers, stocks, langere lopen en grips. Verder voelt de gamemodus als een echte BR-modus. Wat ik er wel bij moet zeggen is dat Blackout tot nu toe de beste BR-ervaring van al zijn concurrenten heeft weten brengen, tenminste op een technisch niveau. De wapens zijn gebalanceerd, alles verloopt soepel en de gamewereld ziet er ook weer prachtig uit.

Het genie van Treyarch

Het moge duidelijk zijn dat Black Ops 4 een tot aan de rand toe gevulde game is. Het slimme van Treyarch is echter niet de hoeveelheid inhoud, maar de variatie van de inhoud. In principe bevat Black Ops 4 de fundering van drie verschillende games. Dit wordt echter nog versterkt met de bootlading aan inhoud die de drie pilaren elk toevoegen, dusdanig dat elke pilaar an sich te beschouwen is als een eigen game.

Het multiplayergedeelte is gevuld met modi die door de jaren heen goed uitgekristalliseerd zijn middels de expertise van de Call of Duty-franchise, iets wat jarenlang genoeg was om de Call of Duty-kar te trekken. Daarnaast is de Zombie Mode nog verder uitgebreid met een RPG-systeem. Daarbij zit dat ook nog eens Blackout, wat Treyarch presenteert als een derde van hun game, maar voor games als PUBG, Realm Royale of Fortnite hun volledige bestaan is.

Door het enorme aanbod aan verschillende gamemodi zorgt Treyarch ervoor dat nagenoeg iedereen wel iets in de game kan vinden wat hen aanspreekt. Hierdoor is Black Ops 4 opeens heel relevant voor heel veel gamers, ook al had de franchise niet per se een boost nodig in de verkoopcijfers.

De fout van Treyarch

Dat Black Ops 4 rijkelijk gevuld is met content is goed. Daarnaast moet ik ook zeggen dat ik blij ben dat Treyarch de game niet voorzien heeft van loot boxes, al hadden ze dit wel makkelijk kunnen doen, zoals ook was gedaan in CoD WW2. Wat echter wel opvalt is dat de multiplayer te gevuld is met nietszeggende content, al heeft de franchise hier al last van sinds Modern Warfare.

Het huidige systeem is hetzelfde systeem dat al bestaat sinds Modern Warfare, waar je avatar en de wapens apart levelen. Heb je een wapen helemaal geleveld, dan gaan je verder naar een ander wapen. Ditzelfde geldt voor je avatar. Heb je die helemaal geleveld, dan Prestige je en begin je weer van voren af aan. Dit zorgt voor een progressiecurve die geen zinvolle eindbestemming heeft. Je bent maar aan het levelen en grinden voor het ‘plezier’ van het levelen en grinden. Het punt is echter dat in een game die zo rijkelijk gevuld is met zinvolle content, dat de berg aan non-content erg afsteekt.

Daarnaast zorgt het ook voor een kloof tussen ervaren/goede gamers en nieuwe/slechte gamers. Als je goed bent in Black Ops 4, krijg je meer kills en dus ook meer XP. Hierdoor krijg je eerder nieuwe levels en krijg je ook sneller de nieuwe attachments, waardoor je wapen makkelijker en effectiever te gebruiken is. Dit zorgt er dan weer voor dat je beter bent.

De gamers die slechter zijn in Black Ops 4 blijven echter langer vastzitten aan wapens die minder goed zijn en kunnen geen gebruikmaken van de attachments die die wapens beter en makkelijker te gebruiken maken. De multiplayer heeft dus een serieus balansprobleem. Dit probleem is niet nieuw, want zoals eerder vermeld is dit al aanwezig sinds Modern Warfare. Toendertijd kwam de game er nog mee weg, omdat het de gamers een gevoel van progressie gaf, waardoor ze vaak wilden spelen en alle wapens gingen gebruiken. Nu is de game dusdanig gevuld met content, dat het deze draak van minder betekenisvolle content niet meer nodig heeft. Ik zeg niet dat het hele systeem op de schop moet, want het geeft zeker een doel om naar te streven, maar het is hoog tijd dat de Treyarch ook hiermee gaat experimenteren. Het is namelijk al gebleken dat ze hier niet bang voor zijn.

Onderhouden van de fundering

Aan het einde van de rit draait het bij Call of Duty-games maar om één ding en dat is om het schieten. Voelt het fijn en werkt het goed? Dat zijn de echte vragen die gesteld moeten worden, ongeacht in welk jasje de modi zitten of welke saus de Zombie Mode heeft gekregen. Het antwoord op de eerste vraag is: ja, het schieten voelt heel erg fijn. De wapens voelen responsief en de actie laat je op het puntje van je stoel zitten.

Die tweede vraag heeft echter een minder goed antwoord. Niet alles werkt zoals het moet, zo heb ik dat tenminste in de multiplayer ervaren. Tijdens het spelen merkte ik een aantal keren dat ik last had van latency-problemen. Meestal zat ik dan in een vuurgevecht en merkte ik dat ik deze niet aan het winnen was. Na mijn tactische terugtrekking vond ik mezelf achter een stabiele muur en besloot ik dat het een goed idee was om te healen. Vervolgens werd ik alsnog neergeschoten. Bij het nader inspecteren van de KillCam zag ik dat ik op het scherm van mijn tegenstander helemaal niet achter een muur stond, terwijl ik hem niet eens meer kon zien.

In een game waar de gunplay bekend staat als een twitch-style shooter, waarbij snelle reflexen vereist zijn omdat de tijd om iemand te vermoorden minder dan een halve seconden bedraagt, mag dit absoluut niet voorkomen. Het is voor mij verbijsterend hoe de Call of Duty-veteraan Treyarch dit heeft weten te verknallen. Daarnaast werkt de matchmaking client ook niet optimaal. Zo is het een aantal keren voorgekomen dat mijn team van sub-level 20 gamers werden opgezet tegen een team met drie spelers die level 40 of hoger hadden en dat was goed te merken ook…

Uiteindelijk zijn dit geen cruciale problemen. Treyarch moet wel op zijn vingers getikt worden voor het verknallen van hun basis, maar deze problemen zijn nog relatief makkelijk op te lossen met een patch of twee. Los van deze problemen heeft Black Ops 4 heel veel te bieden. Mocht over een maand de bestaande problematiek verholpen zijn, dan heeft Treyarch weer echt een goede shooter neergezet.