Laat het maar aan Blizzard over om een genre aan te pakken waar ze helemaal geen ervaring mee hebben, het in één keer goed te doen en het genre tegelijkertijd op z’n kop te zetten. Dat deed Blizzard met Warcraft en RTS-games, Diablo met dungeoncrawler-games, World of Warcraft met MMORPG’s en misschien nu ook arena-shooters met hun nieuwste game Overwatch. Overwatch is al een tijdje uit, maar dan in alpha-vorm. Dit was de eerste keer dat de game speelbaar was op de gamescom en ik kon het niet laten om de game te checken. Ik moet zeggen, na het spelen van de game was ik zeer positief.

Overwatch heeft momenteel twee verschillende game-modi, maar op de gamescom was er maar eentje te spelen, namelijk de Point Capture. Deze mode is te vergelijken met een mix van Dominion en Assault. Een team moet vooruitgang maken op de map door plekken over te nemen of te vernietigen, en het andere team moet die plekken zolang mogelijk in stand zien te houden. Het aanvallende team moet een bepaalde plek voor een korte periode bezet houden en als ze succesvol zijn schuift het speelveld weer een paar meter op. Dit gaat zo door totdat het verdedigende team in een hoekje is gedreven of tot de timer afgelopen is. Oude koek als je het zo hoort, het is immers iets wat we in andere games al vaker voorbij hebben zien komen. Dat klopt ook wel, maar Blizzard zou Blizzard niet zijn als ze er niet hun eigen draai aan konden geven.

Als eerste is er het design. Het design van werkelijk alles. De HUD, UI, de personages, de maps, de powers…voorbij lijken de dagen waar alle kleuren in games verwijderd leken en er alleen nog maar plaats was voor de kleur bruin. Overwatch heeft een heftig kleurenpalet en is niet bang om allerlei fluorescerende-, of pastelkleuren te gebruiken. Dat alleen al is een verademing. De maps zijn ook divers en hebben die leuke mix van cartoony en realisme, zonder belachelijk te worden.

Maar vanaf begin af aan wordt het al duidelijk dat de personages van Overwatch de show stelen. Blizzard is slim genoeg geweest om ze voor alle promotie te gebruiken en ze hebben daar ook al het recht toe. De personages zijn zo vreselijk uiteenlopend dat het lijkt alsof de designers zich jarenlang voelden opgesloten door altijd maar designs te ontwerpen voor dezelfde drie series die Blizzard hanteerde. Nu dat ze eindelijk iets nieuws kunnen maken, waarbij eigenlijk geen enkele grens is, gaan ze helemaal los. Het feodale Japan, sciencefiction, western, landen zoals Rusland of Jamaica, mannen, vrouwen, hetero en homoseksueel. Zelfs dieren doen mee. Je kan het zo gek niet bedenken of dat soort personage zit erin, of zal er waarschijnlijk ooit inkomen. Het onderscheidt Overwatch van andere games, zeker tegenover super-gespierde-ruimte-marinier-nummertje-403. Het doet helaas ook een beetje afbreuk, want door de hevige variatie heeft Overwatch geen eigen gezicht. Omdat alles kan en er eigenlijk geen rode lijn zit in de personages, verlies je het gevoel van een geheel. Maar ach, dat gevoel kan gestolen worden zolang de gameplay maar goed in elkaar steekt, nietwaar?

Gelukkig voor Overwatch is dat geen vraag. Na twee potjes te hebben gespeeld kan ik je nu al zeggen dat de gameplay dik voor elkaar is. De mode die werd gespeeld, bestond uit potjes van zes tegen zes waarbij de twee teams tegen elkaar streden. Net als bij andere games van dit soort is een goede balans van personages vaak (niet altijd) de sleutel tot succes. De personages zijn onder te verdelen in vier verschillende classes. Personages met veel offensieve kracht, die zelf ook makkelijk uit te schakelen zijn. Support characters die op hun eigen niet sterk zijn, maar bestaan om anderen te helpen. Tanks die de klappen op moeten vangen zodat anderen hun ding kunnen doen en defensieve personages die met hun skills bottlenecks kunnen creëren. Voor een game als deze heeft elk personage ogenschijnlijk weinig abilities om mee uit de voeten te kunnen. Inclusief het standaardwapen heb je vier verschillende abilites. Wat die abilities zijn is natuurlijk afhankelijk van het personage wat je hebt gekozen, maar ik heb in mijn korte schermutselingen geen enkel personage gespeeld of gezien wat nutteloos overkwam.

In mijn eerste potje speelde ik een offensief personage. Althans, daar kwam ik pas later achter, de demo vertelde me niet wat zijn class was, al kreeg ik wel te zien welke abilities hij had. Ik zal niet liegen, het ging me niet al te best af. Ik kreeg er regelmatig van langs en stond doodleuk onderaan de lijst. De tweede ronde nam ik gelukkig een klein beetje revanche door een support character te kiezen. Nogmaals, daar kwam ik pas achter toen de match begon, maar dat ging me stukken beter af. Ik hielp mijn team waar ik kon en maakte af en toe wat leuke kills. We wonnen de match uiteindelijk niet, maar ik voelde me stukken minder waardeloos dan in de eerste. Het is mogelijk om wanneer je sterft van personage te wisselen, dus ik hoefde eigenlijk niet continue met hetzelfde personages te spelen dat ik in het begin van de match had gekozen, maar ik was ondanks de teleurstellende resultaten blij.

Over de kills gesproken; Overwatch heeft een leuke functie waarvan ik het jammer vind dat dit niet eerder door iemand anders bedacht is. Aan het einde van de match krijgt iedereen te zien wat denk ik het beste omschreven kan worden als “the play of the match”. Alle spelers krijgen de beste actie van de match te zien en het mooie ervan is, dat is niet automatisch wat degene bovenaan de lijst heeft gedaan. Als de speler met de minste punten, de speler die helemaal onderaan de lijst staat, de mooiste actie heeft gemaakt, zal die aan de rest van de spelers getoond worden. De acties die ik kreeg te zien was iemand van het andere team die naar mijn idee met twee vingers in de neus een quad-kill maakte . Volgens mij was dat niet de eerste keer dat hij Overwatch speelde….

Voor iemand die de titel voor de afgelopen gamescom nog maar weinig aandacht had geschonken, was ik tamelijk onder de indruk toen ik de Blizzard-stand weer verliet. Het genre van de arena-shooter is de laatste tijd behoorlijk druk aan het worden dus Overwatch zal veel concurrentie kennen. Maar als iemand boven de rest uit kan stijgen, dan is het de oude rot Blizzard wel. Overwatch heeft in ieder geval de kwaliteiten om dat te doen. De game heeft een mooie grafische stijl, de gameplay is zeker aanwezig en er is veel diversiteit onder de personages zelf. Met de aankondiging dat er geen traditionele deatchmatches zullen zijn, is er alleen nog de vraag hoe lang Overwatch interessant zal blijven. Blizzard zal een aantal nieuwe modi en veel maps aan moeten kondigen als ze willen dat Overwatch fris aan blijft voelen.