Cuisine Royale

Tijdens de battle royale-gekte van 2018 zijn er een aantal ontwikkelaars die duidelijk hebben gemaakt dat ze hier niet aan mee willen doen. Een van die ontwikkelaars was Darkflow Software en deze ontwikkelaar ging zelfs zover om de hype belachelijk te maken met een een 1 aprilgrap. De ironie is dat deze 1 aprilgrap nu een echte game is geworden: Cuisine Royale.

Voor zover we 1 aprilgrappen willen beoordelen op geslaagd of niet geslaagd zijn, valt Cuisine Royale precies in het midden. De bedoeling was de game zo ludiek mogelijk te maken, om de draak te steken met het battle royale-format. Dit leidde tot een battle royale-game waar je jezelf bepansert met pollepels en vergieten. Toen er erg veel animo was voor de game, konden ze bij Darkflow Software niet anders dan de grap serieus nemen en de game verder ontwikkelen.

Het klassieke systeem, maar dan anders

In de kern doet Cuisine Royale niks nieuws. Je wordt op een willekeurige plek in de map gespawnd met alleen een mes. Daarna moet je huizen en stallen doorzoeken om wapens en bepantsering te vinden. Vervolgens wordt het speelbare gebied verkleind en moet je de tegenstanders die je tegenkomt zien te vermoorden. Wanneer je als enige overblijft, win je de game en begin je weer van voren af aan. Waar Cuisine Royale zich in onderscheid is de uitvoering hiervan. Ten eerste neemt de game het beginnen met niks wel heel letterlijk. In de game loop je de wereld door in niets anders dan je ondergoed. Nergens in de gamewereld is een kledingstuk te vinden, dus zit er niets anders op dan jezelf te beschermen met keukengerei.

Op je hoofd zet je een vergiet, aan je schouders hang je pollepels en je achterwerk bescherm je met een wafelijzer. Dit ziet er natuurlijk grappig uit, maar je initiële schaterlach kan zomaar plaatsmaken voor totale verbazing wanneer je merkt dat ze deze losse componenten physics en sound-assets hebben gekregen. Zo kun je je vijand prima lokaliseren op het geluid van klinkende potten en pannen.

Hoe dan?!

Sowieso trokken mijn wenkbrauwen meerdere malen ver richting mijn haargrens. De game is namelijk bijzonder mooi. De enige speelbare map speelt zich af in een Frans landschap in de tijd van de Tweede Wereldoorlog. De map is gevuld met gouden korenvelden, beekjes, bosjes, bomen, loopgraven en huisjes.Het korenveld zwaait in de wind, het beekje kabbelt en de bosjes en bomen zijn zo rijkelijk gevuld dat je het gevoel hebt door een werkelijk bos te lopen. Dynamische lichtsystemen zorgen voor prachtige vistas wanneer het licht door het bladerdek valt en dat licht verblindt je tijdelijk als je voor een langere periode in een donkere schuur hebt gezeten.

Ook de typische Tweede Wereldoorlog-wapens zijn te vinden. Denk hierbij aan een MP40, Kar98k, PPSH en Sten. Niet alleen klinken deze wapens tof, maar de game is ook uitgerust met een dynamisch audiosysteem. Wanneer je herhaaldelijk schiet of er naast je een granaat afgaat, kun je namelijk tijdelijk doof worden en hoor je alles heel dof.

Op verschillende momenten dacht ik: “Hoe kan het zijn dat deze game als een grap bestaat?” Het antwoord op deze vraag is dat dit eigenlijk niet zo is. De game is inderdaad voor de grap in elkaar gezet, maar de engine waar deze in is geplaatst, is al jaren in ontwikkeling voor een ander game: Enlisted. Deze hyperrealistische Tweede Wereldoorlog MMO is al jaren in ontwikkeling bij Darkflow Software. Hoe dan ook blijf ik versteld staan van hoe goed de engine aansluit bij het format, grappig bedoeld of niet.

Monty Python van de battle royale

Deze dynamiek van de hyperrealistische engine en al haar facetten met de absurde battle royale-mechanieken zorgt voor een speciaal beeld. Het schept namelijk een bijzondere soort humor om te zien hoe een haast naakte man met een vergiet op zijn hoofd door een loopgraaf sluipt. Gelukkig ben ik zelf wel fan van dit diepe absurdisme, maar ik kan begrijpen dat dit niet voor iedereen is weggelegd.

Daarnaast ben ik tot nu toe erg lovend geweest over de game, maar dat betekent niet dat de game perfect is. Het bewegingssysteem is namelijk een beetje ‘meh’. Je blijft soms hangen achter stenen, in deurposten of je clipt half door een muurtje heen. Ook gaat tijdens het lopen je beeld behoorlijk op en neer, wat toch wel wat duizelingen teweeg kan brengen. Daarnaast voelt het schieten ook niet bepaald strak aan, waardoor je het gevoel hebt dat kogels soms alle kanten op vliegen.

Uiteindelijk is het de vraag of Cuisine Royale toekomst heeft als een succesvolle battle royale-game. Hoewel de stijl humoristisch is en de engine erg mooi is, merkte ik tijdens het spelen wel dat de grap er snel af is. Uiteindelijk ben je meer aan het worstelen met de glitchy aspecten van het lopen. Wel ben ik erg benieuwd geworden naar Enlisted, de andere game die Darkflow Software aan het ontwikkelen is.