Op gamescom komen de grootste en beste games voorbij. Je kunt daar ofwel een video bekijken of met een beetje geluk een stukje spelen om erachter te komen of je wel of niet uit moet kijken naar een titel. Naast alle grote titels biedt gamescom ook kleinere titels, die je soms volledig verrassen. Dit was bij mij het geval met Through the Woods. Ik wist niet dat deze game eraan zat te komen, maar nadat ik een stukje had mogen spelen, wist ik zeker dat ik deze moest hebben. Na dik twee maanden wachten was het dan zover en kon ik samen met mijn computer aan de slag met Through the Woods.

Through the Woods is een walking simulator met een horrortintje. Het is gebaseerd op de Noorse mythologie en speelt zich, zoals de titel eigenlijk al zegt, af in een bos. Je neemt de rol aan van een moeder die op zoek is naar haar zoon Espen. In het begin van de game wordt duidelijk dat de moeder met haar zoon een paar dagen in een blokhut zit. Tijdens een van zijn avonturen wordt Espen meegenomen door een man in een bootje. De moeder springt er zonder nadenken achteraan en volgt de boot naar een ogenschijnlijk verlaten eiland, waar de game eigenlijk pas echt begint.

Het doel van de game is om de moeder te helpen in het onderzoek naar haar zoon. Door rond te lopen of te rennen, want deze walking simulator heeft gewoon een ren-optie, verken je de bossen en de verlaten huisjes die zich daarin bevinden. Door middel van interactie met brieven en objecten kom je achter meer informatie om zo hopelijk uiteindelijk je zoon terug te krijgen. Terwijl je rondloopt, vind je af en toe spullen die een soort voice-over activeren. De moeder vertelt dan kort hoe ze over iets dacht of haalt iets van het verleden erbij om je op deze manier meer achtergrond te bieden. Het lijkt dan ook meer alsof ze een verhaal vertelt aan iemand en jij de bijbehorende acties aan het spelen bent.

31426

Terwijl je het eiland verkent, kom je er al snel achter dat je niet alleen bent; er zijn namelijk monsters aanwezig. Dit wordt langzaamaan duidelijk doordat je diverse informatie verzamelt die daar op wijst, zoals een briefje waarop heel duidelijk gemaakt wordt dat er ‘iets’ in het water zit. Wat ook kan, wat in mijn geval gebeurde, is dat je ineens oog in oog staat met een monster dat twee keer zo groot is als jijzelf en je je helemaal wezenloos schrikt.

Hoewel de game horror als genre heeft, lijkt deze er niet op gericht om je te laten schrikken. Dus het feit dat ik me kapot schrok is óf omdat ik een schijterd ben óf gewoon een gevalletje pech. De titel moet het namelijk hebben van zijn griezelige sfeer. Het geluid is enkel gericht op jouw voetstappen en overige bosgeluiden, aangevuld met her en der een grom van iets dat er eigenlijk niet hoort te zijn. Verwacht dus geen jump scares maar eerder een game die je op sommige momenten met kippenvel achterlaat.

Hoewel je vaker oog in oog staat met een monster, is het niet het doel om deze te verslaan, maar simpelweg om te overleven. Hoe je dit kunt doen, verschilt per monster. Terwijl je door het bos loopt, zullen af en toe stenen oplichten die je een hint geven over hoe je iets kunt aanpakken. Wat wel een beetje jammer is, is dat de waarde van deze hints niet zo heel hoog zijn, gezien je net iets te vaak niet goed kunt ontcijferen wat er bedoeld wordt. De aanpak die je zult moeten hanteren verschilt ook per monster. Bij de ene zul je juist zachtjes moeten doen, terwijl je bij de ander beter weg kunt rennen. Ook zijn een aantal monsters gevoelig voor licht, waardoor je je zaklamp kunt gebruiken om hen bij je weg te houden.

Hoewel de titel enorm spannend is en je op veel momenten op het puntje van je stoel houdt, zijn er helaas ook minpunten die echt afbreuk doen aan de game. Het eerste grote minpunt is aan de technische kant. Through the Woods draait namelijk eigenlijk helemaal niet zo lekker op de pc. Framedrops komen behoorlijk veel voor en het gebeurt vaker dat je om je heen probeert te kijken en het beeld daar een beetje achteraan stottert. Heel erg zonde, want de game zit verder grafisch enorm goed in elkaar. Mooie omgevingen zijn alleen niet zoveel waard als je er niet goed van kunt genieten doordat het beeld hapert.

Dat Through the Woods een indie-game is, betekent overigens niet dat het een simpele game is wat systeemeisen betreft. Waar de meeste kleinere games prima draaien op wat oudere systemen raadt Antagonist aan dat je de game afspeelt op een pc met een 3,5 GHz processor en een GTX 980 aan boord. Met een GTX 760 en een 2,8 GHZ processor op je moederbord werkt het ook wel, al zal dat de eerder genoemde mankementen binnen de frame rate zeker niet ten goede komen. De 8 GB RAM heeft intussen iedereen wel in zijn of haar bak zitten, dus daar hoef je je niet zoveel zorgen over te maken. Al is het bovenstaande misschien wel iets om eventjes naar te kijken voordat je twintig eurootjes neerlegt voor Through the Woods.

Het tweede mindere punt zal in perioden van angst een grote glimlach op je gezicht brengen, want eigenlijk is het behoorlijk lachwekkend. De voice acting is namelijk zeer slecht te noemen. Naast het feit dat het heel duidelijk een opgelezen verhaal lijkt te zijn, praten de personages ook Engels met een zeer dik Noors accent. Op zich is daar natuurlijk niks mis mee, maar ik vraag me ten zeerste af waarom ze dan Engels praten. Nu schreef ik hierboven al dat het overkomt alsof de moeder het verhaal aan iemand vertelt. Misschien praat deze persoon Engels en is het daarom nog vrij logisch. Maar in het begin heeft ze meerdere conversaties met haar zoon, die eveneens Engels praat met een stevig accent, en ik vraag me dan heel sterk af waarom ze niet gewoon praten in hun eigen taal. Het is heel erg onlogisch te noemen.

Wat helaas ook wel een dingetje is dat genoemd moet worden, is de lengte van de game in combinatie met de prijs. De titel gaat namelijk weg voor twee tientjes en je zult er in de meeste gevallen maar drie uur zoet mee zijn. Nu ligt dat absoluut aan je manier van spelen; als jij constant bang bent zul je er zeker wat meer tijd in kunnen steken, maar heel veel meer wordt het niet. Hoewel 20 euro voor drie uurtjes zeer karig is, is de korte duur geen minpunt richting de game. Doordat je met name aan het lopen bent, zorgt de korte duur er juist voor dat de spanning optimaal is en geen moment saai wordt.

Hoewel dit natuurlijk behoorlijk jammere punten zijn, betekent dit absoluut niet dat de game slecht is. Integendeel juist, de spanning houdt je voortdurend alert en de sfeer is ontzettend goed neergezet. De veteranen van horrorgames zullen deze titel waarschijnlijk niet eng genoeg vinden, maar voor schijterds zoals ikzelf biedt het precies de nodige dosis griezeligheid. Het mysterie rondom de verdwenen zoon maakt ook dat je blijft spelen, want je wilt graag weten wat er nu allemaal aan de hand is. Het is enkel te hopen dat ontwikkelaar Antagonist nog een verbetering op technisch gebied weet te bieden in de toekomst. Dat zou de game een stuk prettiger te spelen maken.