Red Dead Redemption 2

Red Dead Redemption uit 2010 zette destijds een stevige basis voor het Wilde Westen-genre. Nu, acht jaar later, komt het tweede deel uit, dat als prequel gezien mag worden. De vraag is dan ook of Rockstar Games de hoge verwachtingen weet waar te maken. Terwijl de kogels om zijn oren vliegen vertelt Jermaine over zijn ervaringen in Red Dead Redemption 2.

Het is 1889 en het Wilde Westen komt langzaam tot zijn einde. Terwijl de industriële revolutie in volle gang is, worden de overgebleven bendes en gelukszoekers opgejaagd. Zo ook Arthur Morgan en de Van der Linde-bende, die na een mislukte klus zo snel mogelijk het gebied moeten verlaten. Vanaf het eerste moment wordt je het verhaal ingeschopt en maak je kennis met de keiharde wereld waarin je je begeeft.

De bende weet uiteindelijk een rustiger gebied te vinden en begint een nieuw kamp. Vanuit dit kamp ga je proberen de bende weer hogerop te krijgen. Dit doe je door zoveel mogelijk geld binnen te harken zodat je voorraden kunt in te slaan of om juist zoveel mogelijk goederen te jatten. Dit hoef je gelukkig niet alleen te doen want de bende helpt je regelmatig op deze gevaarlijke missies.

Als speler krijg je de controle over Arthur Morgan, de rechterhand van Dutch van der Linde. Morgan is een trouwe aanhanger van Dutch en zijn bende, die hij als familie ziet. Het mooie aan deze bende is dat deze bestaat uit allerlei excentrieke personages. Zo is er onder andere een dominee die constant onder invloed is, een moordlustige gek en een schietgrage dame. John Marston (het hoofdpersonage uit deel één), is ook lid van de bende en gaat je regelmatig vergezellen op missies. Mooi om te zien is hoe je nu de voorgeschiedenis van het eerste deel te zien krijgt.

Zuipen, knallen en gokken.

Nadat je gesetteld bent in je kamp volgt er een wereld waarin je alle Wilde Westen-clichés om je oren krijgt. Het ene moment galoppeer je met je paard naast een trein en probeer je deze te beroven en het andere moment zit je een potje poker te spelen in een saloon.  Red Dead Redemption 2 weet deze elementen zo goed te combineren dat je je daadwerkelijk een echte cowboy voelt. Regelmatig betrapte ik mijzelf erop dat ik een uur lang aan het jagen was door een bos omdat ik zo graag een speciale leren jas wilde maken of dat ik een half uur lang blackjack speel omdat ik mijn geld wil verdubbelen.

Naast deze losse elementen kun je natuurlijk ook de verhaalmissies volgen. Deze zijn een stuk sterker uitgewerkt dan in het eerste deel. Meerdere keren worden er plotwendingen je kant op geslingerd en heb je tijd nodig om te beseffen wat er nu precies gebeurd is. Buiten het betere schrijfwerk helpen de stemacteurs hier ook aan mee. Rockstar heeft weer een blik aan geweldige talenten opengetrokken die de spelwereld dat extra sausje geven. Zo hoor je regelmatig het typische cowboy-accent maar ook kakkerige Britten, rednecks of Ierse immigranten. Het tijdsbeeld wordt daardoor goed weergeven en Rockstar schroomt daarbij niet om mensen van kleur met ‘Negroes’ of ‘redskins’ aan te spreken en ook vrouwen krijgen het zwaar te verduren.

Het mooie aan de Van der Linde-bende is het feit dat deze zo divers is. Er zijn witte mannen, vrouwen, donkere mannen of leden met een blanke ouder en een indiaanse ouder. Ze accepteren elkaar en respecteren elkaar. Door deze samenstelling krijg je van de game de mogelijkheid om je te identificeren met krachtige niet-witte personages. Dit staat in schril contrast met de harde buitenwereld waarin ze zich bevinden.

Een gegeven paard

Wie Wilde Westen zegt, ziet ongetwijfeld een hoop paarden voor zich. Je paard is een van de belangrijkste onderdelen van de game. Het brengt je namelijk van A naar B en dient als een verlenging van je uitrusting. Je paard laat je extra wapens, voedsel en kleding meenemen, maar ook huiden opslaan van je geschoten wild. Het is belangrijk dat je een band creëert met je paard. Dit klinkt een beetje zweverig maar is eenvoudiger dan het lijkt. Door gewoonweg met je paard rond te rijden wordt deze band al sterker. Ook kun je je paard een complimentje geven, borstelen of voedsel geven. Door deze zaken af en toe te doen, stijgt je paard in level. Hierdoor schrikt het minder tijdens vuurgevechten, gooit het je niet meer van zijn rug en kun je complexere manoeuvres maken.

In de eerste paar missies heb je nog een kleiner en simpel paard maar zodra je de wijde wereld in kunt, zijn er tal van verschillende soorten te vinden. Zo zijn er de sterke werkpaarden die een hogere stamina hebben maar minder snel zijn, maar ook snelle renpaarden die dan weer minder sterk zijn maar veel sneller zijn. Deze paarden kun je kopen in een van de stallen of zelf vangen in het wild met je lasso. Zodra je een nieuw paard krijgt moet je dus weer een band creëren met je trouwe viervoeter. Een keer zat ik een groep herten op de hielen en tijdens het sprinten zag ik een dwarsliggende boomstronk niet. Hierdoor vielen mijn paard en ik een flink stuk een afgrond in. Gelukkig kwam ik er met een paar kleerscheuren van af, maar mijn paard was er minder best aan toe. De game gaf me toen de optie om het af te maken. Het voelde oprecht rot om het beestje uit zijn lijden te verlossen omdat we zoveel hadden meegemaakt.

Rustig aan, Rustig aan

Een punt wat zeker vermeld moet worden is het tempo van de game. De game heeft namelijk een erg traag tempo. Dit kan als je van snelle actie houdt zoals in GTA een flinke tegenvaller zijn. Rockstar doet er namelijk alles aan om je de standaard route te laten negeren. Meerdere keren was ik op weg naar een missie en hoorde ik iemand in de omgeving schreeuwen. Deze Stranger-missies laten je kiezen tussen een persoon helpen of negeren. Zo zag ik een bebloede man in de bossen liggen die om medicijnen vroeg. Ik besloot dit te doen en kreeg daardoor een geldbedrag van de beste man. Soms kan het ook tegen je werken. Ik hoorde een vrouw om hulp schreeuwen en zag haar op de grond liggen. Ik besloot haar te helpen, maar zij had andere plannen. Ze sprong vlug op mijn paard en wilde er vandoor gaan. Gelukkig was ik snel genoeg en schoot ik haar overhoop.

Het craften is ook goed vertegenwoordigd in de game. Zo kun je bijvoorbeeld medicijnen, voedsel of kleding maken. De ingrediënten voor de voorwerpen moet je zelf vangen of vinden. Een logboek houdt al deze data bij en helpt je met nuttige informatie over de spelwereld. Zo geeft het onder andere aan waar je een bepaalde plant of dat ene dier voor je nieuwe jas kunt vinden. Het ligt allemaal niet binnen handbereik en de game daagt je dan ook uit om flinke afstanden af te leggen. Ook het oppakken van voorwerpen wordt met een animatie gedaan. Hierdoor kan het looten van een huis aardig wat tijd in beslag nemen. Je personage kun je ook tot zekere hoogte aanpassen. Zo kun je je scheren, je haren knippen of allerlei verschillende outfits aantrekken. Dit kan door sommige spelers als saai worden ervaren, maar voor andere als de ultieme cowboy-beleving. Gelukkig heb je wel altijd de optie om een missie uit te voeren. De actiezoekers kunnen dus alleen deze missies doen om aan hun trekken te komen.

Wilde Westen op zijn best

Hoe sterk de gameplay en het verhaal ook zijn, de echte ster is toch wel de spelwereld. Rockstar weet iets neer te zetten wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Overal waar je kijkt zie je namelijk leven en details. Zo rennen er herten rond over de prairie, word je omringt door prachtige rotsformaties, drinken wilde paarden bij een riviertje en zie je hoog in de lucht adelaars vliegen. Overal is iets te zien en te beleven. Het werkende ecosysteem van de game heeft mij meerdere keren betoverd. Ik betrapte mijzelf er op dat ik soms vanaf de rug van mijn paard naar de horizon aan het staren was in plaats van met mijn missie bezig te zijn.

De vele stadjes en dorpjes die de spelwereld rijk zijn voelen uniek aan. Zo is er bijvoorbeeld Valentine, dat het typische cowboy-stadje weergeeft met saloon, bank, station en een hoop modder, maar is er ook een grote stad waarbij de industriële revolutie al duidelijk aan de gang is.

Toch zijn er een paar kleine smetjes op de grafische pracht van Red Dead Redemption 2. De belichting en animaties zijn over het algemeen altijd dik in orde. Ik merkte alleen in sommige missies dat de gezichtanimaties van wisselende kwaliteit zijn. Zoals we ook eerder bij GTA V zagen, komen sommige personages daardoor niet goed uit de verf. Doordat de lat zo hoog wordt gelegd qua graphics, vallen deze mindere animaties extra op.

Ondanks dit kleine puntje van kritiek blaast de game je omver. Ik ben echt zwaar onder de indruk van wat Rockstar heeft weten neer te zetten. Het verhaal blijft boeien, de keuzes die je voorgeschoteld krijgt zijn soms echt moeilijk en de spelwereld is prachtig vormgegeven. De kleine bugs als een zwevend paard in de verte neem ik daardoor voor lief.