Tijd, het is een van de dingen waar we nooit genoeg van lijken te hebben. Vanaf het moment in ons leven dat we besef van tijd beginnen te krijgen, begint het gelazer eigenlijk al. Dagen lijken korter te worden en steeds meer volgepropt met ‘afspraken’. Je zou dus kunnen zeggen dat tijd je ergste vijand is, en laat dat nu ook de catchphrase van Quantum Break zijn. Al vecht je daar niet tegen een overvolle agenda (wat een hilarische game zou opleveren naar mijn mening), maar wel tegen de vernietiging van tijd.

En het woord tijd staat dan in deze preview ook centraal, want we hebben ook een lange tijd zonder nieuws omtrent deze Xbox One Exclusive moeten leven. Eerst was er de aankondiging, daarna een prachtig voorgeschotelde demo op E3, maar daarna was het muisstil. Dit jaar waren het de bezoekers van gamescom die uiteindelijk verblijd werden met de terugkeer van Microsofts verloren zoon, een terugkeer van allure. Quantum Break komt eraan, en Remedy Entertainment liet gelijk zien waarom het zo’n tijd heeft moeten duren voordat we weer eens wat te zien kregen.

Quantum Break heeft namelijk nogal een metamorfose ondergaan. Ineens was daar een bekend gezicht, het gezicht van Shawn Ashmore, die we misschien kennen van de X-men films. Ergens gedurende productie heeft Ashmore het stokje overgenomen van Sean Durrie en is nu de lucky bastard die de rol van Jack Joyce vertolkt. Het zal Remedy de nodige tijd hebben gekost om de cinematics te recreëren, vandaar de nodige radiostilte. En maak je maar geen zorgen over Sean, het is niet dat hij hardhandig de studio uit is gebonjourd, hij zit nog steeds in de game, al is het wel in een andere hoedanigheid.

Afijn, Quantum Break is terug en ik kan niet blijer ervan worden. Helaas was de game, ondanks de exclusiviteit ervan op gamescom, niet speelbaar. Maar niet getreurd, twee uiterst kundige heren van Remedy hadden wel wat schitterends te bieden: een complete missie, inclusief de bijbehorende scenes uit de tv-serie. Waar we tijdens de presentaties in 2014 voornamelijk te zien kregen hoe we de een na de andere vijand over de kling jaagde en speelde met de tijd, leek de nadruk nu te liggen op de consequenties van het rommelen met de tijd. Dat het stilzetten ervan niet geheel zonder de nodige bijwerkingen gaat, dat is iets waar Jack Joyce dan ook het slachtoffer van wordt. Tijd laat zich niet manipuleren zonder de nadelen ervan te ervaren, en Jack heeft dan ook de grootste moeite met zijn gave.

Voor een ieder die absoluut niet weet waar ik het over heb, in Quantum Break is Jack Joyce een overlevende van een experiment met een tijdmachine die niet helemaal doet waarvoor deze ontworpen is. De boel gaat gruwelijk mis en de tijdmachine krijgt een total meltdown, waardoor een geleidelijke vernietiging van tijd zelf veroorzakende. Nu is Jack niet de enige overlevende, ook collega Beth Wilder en Paul Serene overleven de klap en bezitten daardoor ook een gave. Nu is het Paul die er misbruik van probeert te maken door zijn gave om in de toekomst te kijken voor zijn eigen belang gebruikt. Dat ook dit nadelen heeft voor hem blijkt uit het feit dat hij na het incident 17 jaar ouder terugkeert als CEO van Monarch Coproration. Jack en Paul vinden elkaar niet echt aardig, dat is zeker. Jacks broer, Will, heeft de klap namelijk niet overleefd, en Jack acht Paul daar schuldig aan. Een persoonlijke vendetta ontstaat waarin Jack er alles aan doet om de assimilatie van tijd te stoppen, maar Paul dat constant dreigt te verhinderen.

Tot zo ver de synopsis, tijd voor wat gameplay. De demo die ik voorgeschoteld kreeg, begon dan ook meteen met een confrontatie tussen Paul en Jack, waarin Paul handig een containerschip opblaast en Jack moet vechten voor zijn leven door ervoor te zorgen dat hij op tijd onder dat schip vandaan komt. Wat daarop volgde, kon zo uit Inception worden getrokken. Terwijl het schip kantelt kom je terecht in zo’n timeshift, waarbij de tijd niet echt stil komt te staan, maar telkens op random momenten vooruit en achteruit spoelt. Het is dus aan de speler om Jack gedurende alle gebeurtenissen onder het schip, in het schip, op het schip en eruit te krijgen zonder dat deze op je valt in het proces. Het klinkt wazig, en dat is het ook. Maar oh, oh, oh wat zag het er schitterend uit.

Om me te laten zien hoe het in elkaar steekt met de serie kreeg ik een scene te zien waarin onverklaarbare dingen gebeurden. Twee mensen houden elkaar onder schot terwijl een ervan een ‘high value target’ in een busje bewaakt. In een split second zijn ze beide hun wapen kwijt en zijn de deuren van de bus open, waar alleen nog maar handboeien in liggen. De focus verplaatst zich ineens weer naar de game, waarin blijkt dat Jack degene is die in het busje zit. De tijd bevriest, Jack ontsnapt en neemt in de tussentijd de twee schutters hun wapen af. Wederom wazig, je had het moeten zien.

Om het hele verhaaltje netjes af te ronden maakte Remedy me duidelijk dat keuzes maken in Quantum Break consequenties heeft. Iedere keuze die je maakt in de game heeft uitwerking op de serie, wat werd gedemonstreerd door de verschillende scenes in de serie die ieder gelinkt waren aan jouw besluit. Hierdoor wordt voor iedere speler Quantum Break een andere ervaring, en daardoor minder scripted. Het moge hierdoor duidelijk zijn dat de serie op de disc staat, en niet wordt uitgezonden, iets wat mij nog niet geheel duidelijk was voordat ik het vroeg.

And there you have it, Quantum Break in een notendop. Van alle games die ik heb mogen zien en spelen gedurende gamescom werd ik hier toch wel het vrolijkst van. Van wat ik nu heb gezien, wordt de game fenomenaal en een absolute must have voor een ieder met een Xbox One. Hell, je zou er bijna gewoon een Xbox One voor gaan halen, tenzij je daar geen tijd voor hebt.