Wanneer je je als uitgever of ontwikkelaar in de luxepositie begeeft waarin je weinig tot geen concurrentie hebt, zou je van de gelegenheid gebruik kunnen maken en het lekker rustig aan doen. Je zou dan, als je in de schoenen van 2K en Visual Concepts stond, het lekker op safe kunnen spelen met een game als NBA 2K17 en alles lekker laten zoals het is. Poets de naam Spike Lee van je kaft, zet er een nieuwe speler op en ‘Bob’s your uncle’. Gelukkig voor ons als gamers (en wellicht ook basketbal-enthousiasteling) hebben eerdergenoemde partijen niet op de luie kont gezeten. Hoewel NBA 2K17 niet extreem innovatief is, heeft Visual Concepts wel de nodige tweaks doorgevoerd om ook van deze game weer de beste basketbal-game op de markt te maken.

Oké, ik hoor je denken: “Nu pas een review van NBA 2K17?” Het antwoord daarop is ja, sorry voor het lange wachten. Maar laat me uitleggen waarom het een whopping twee weken heeft moeten duren voordat ik met mijn verdict op de proppen kom. De reden is een simpele en ook meteen een van de grootste pluspunten van NBA 2K17. De game zit namelijk zo ramvol content dat je hier niet even in een avondje doorheen speelt. Visual Concepts en 2K beloofden tijdens gamescom al dat deze editie van de game nóg grootser en nóg beter zou zijn. Het eerste kan ik, zonder de rest van mijn review redundant te maken, alvast beamen. Ik noem maar de tot aan de nok volgepropte modi als MyLEAGUE/MyGM en MyPARK, waarvan de laatste zich in de vernieuwde MyCAREER bevindt

nba-2k17-1

Dat het behoorlijk lineaire Hollywood-verhaaltje van Spike Lee (goeie vent verder, ooit nog mee geknikkerd) niet helemaal lekker ontvangen werd, lijkt ook in de hogere kantoren van 2K te zijn binnengekomen, wat duidelijk merkbaar is aan de MyCAREER-modus die NBA 2K17 rijk is. Ook dit jaar mag je een eigen speler creëren, waarbij je in plaats van met de camera van je console je gezicht kan scannen met een companion app voor je smartphone. Hoeft niet, mag wel. Daarna geef je het beestje een naam en klaar is Kees (als je zo heet dan). Dat je naderhand de nickname Pres, kort voor President, opgespeld krijgt, doet dan weer afbreuk aan de gekozen naam, al bekt dat wat lekkerder voor de commentatoren. Henk de Vries smoelt niet echt in het Amerikaans. Anywho, na wat potjes voor je college te hebben gespeeld en je eerste indruk te hebben achtergelaten mag je je opmaken voor de NBA drafts.

Ook hier schuilt wat realisme in, al kan dat ook voor de nodige ‘ff bier en chips halen’-taferelen zorgen. De draft is namelijk niet te skippen. Als je de ware puntenkoning was op school en je erg in trek bent, valt het mee. Als je, net als mij, nog geen bal in de hoop kan gooien als die recht voor je voeten zou worden gehangen, dan kan het even duren voor je naam genoemd wordt. In dat geval is het wachten, al is dat in het echie ook zo natuurlijk. Je weet nooit door wie je gekozen wordt. Spannend spannend allemaal. Zodra het verlossende woord eruit is en je je jersey hebt ontvangen, gaat het echte werk pas beginnen in MyCAREER. Bereid je voor op trainen, trainen en nog eens trainen om van de 55 average speler een ware MVP te maken. De weg naar de top is lang en moeizaam. Gelukkig ben je niet alleen.

Een van je medespelers, waar je vooral in het begin een wat moeizame start mee maakt, vormt namelijk al snel je beste vriend in het team. Justice, gespeeld door Creed-acteur Michael B. Jordan, trekt al snel behoorlijk met je op en je vormt na verloop van tijd een waar dynamisch duo genaamd Orange Juice (puttin’ the squeeze on them). Deze samenwerking dringt zelfs door in de gameplay van NBA 2K17, waarbij het regelmatig passen van de bal naar elkaar resulteert in het speelbaar maken van beide personages in de match. Zo kun je ook eens voelen hoe het is om een iets betere speler te besturen in de MyCAREER-mode. Pres mocht namelijk wel een vedette zijn terwijl hij nog op school zat, de NBA is heel andere koek.

Hiermee kom ik op een van de twee punten in de game die me enigszins ‘irriteerden’, al is dat een groot woord. Pres is namelijk een speler die met een score van 55 gemiddeld behoorlijk teleurstelt in zijn kunnen. Dat hij niet echt een ‘big baller’ is, kun je al opmerken wanneer je gedurende je character creation je speelstijl en positie kiest. De attributes zijn merendeel zo leeg als mijn portemonnee nu en je mag al blij zijn wanneer er drie van deze attributes meer dan twee niveaus hoog aantikt. Pres krijgt er dan ook behoorlijk van langs wanneer je de media moet aanhoren. Nu kun je natuurlijk de volwassen kerel zijn en je er niet aan storen. Toch zul je je wel storen aan het feit dat je niet zo snel bent en dat je vaak de meest simpele of aardig getimede shots op de bucket mist.

Hoe word je dan beter, vraag je je af? Door een bootlading aan VC (Virtual Currency) te verdienen en je attributes daarmee te kopen. Het vervelende daarvan is dat dat serieus lang duurt. Je verdient je VC door matches te winnen, bepaalde doelstellingen tijdens trainingen te halen en jezelf in de kijker te spelen tijdens wedstrijden. Daarmee verdien je al gauw enkele honderden VC. Nu kost het upgraden van je attributes al gauw enkele duizenden VC, waardoor het kopen van VC in de store al snel lonkt. Hiermee werkt 2K in mijns inziens de microtransacties een beetje in de hand. True, het is niet verplicht. Toch kan het je wel snel gaan vervelen wanneer je je gaat wagen aan modi als MyPark, waar je het mag opnemen tegen andere teams van spelers over de hele wereld. Het tegen een ‘sterke’ A.I. opnemen in een game is soms al lastig genoeg, laat staan tegen iemand die zijn skills heeft gekocht.

Het tweede ‘irritatiepuntje’ is en blijft het feit dat ook deze versie van de NBA 2K-games wat kleine slordigheden bevat. Hoewel Visual Concepts wederom enorm heeft gewerkt aan nieuwe animaties, waardoor de game nog realistischer aanvoelt, blijft het animeren van gezichten een lastig punt. Alles lijkt vrij goed te gaan tot een speler zijn mond open doet. Oké, ik ben wellicht een verwende gamer. Toch zou je hopen dat ook deze game-reeks meer naar het niveau van Frostbite-achtige gezichtsanimaties gaat. Ook de ogen staren vaak doods vooruit en van tijd tot tijd ook totaal de verkeerde kant op. Voor de rest ziet het gros van de spelers er top notch uit, iets wat van andere NPC’s niet altijd gezegd kan worden. Hiervan vormen de break-time cheerleaders wel het toppunt, waarvan enkele er soms uitzien als een transgender (no offense though). Tenslotte bevat de game ook de nodige clipping-bugs en gedraagt de omgevingsaudio zich af en toe wat merkwaardig. Niets game breaking, slechts opvallend hoor.

Afijn, terug naar wat positievere woorden, iets wat NBA 2K17 zeker verdient. Buiten de eerdergenoemde slordigheden om is ook NBA 2K17 namelijk weer een natte droom van iedere basketbal-fan op deze aardkloot. Uiteraard bevat de game weer elk denkbaar team uit de NBA en zijn de spelers, inclusief hun signature moves en overwinningsdansjes, bijna tot op de haar nauwkeurig gedigitaliseerd. Mede dankzij de duizenden nieuwe animaties waar Visual Concepts zich mee bezig heeft gehouden, komt elk potje ‘B-ball’ over als een live NBA-wedstrijd. Om dat commentaar daarin niet mag ontbreken zijn ook de bekende pre-game shows, nabeschouwingen en live commentaar weer van de partij. Om deze wat natuurgetrouwer te maken, zijn deze bijzonder luchtig ingesproken, waarbij de nodige puns en woordgrappen je af en toe om de oren vliegen. En die muziekjes hè, die maken het wel af hoor.

De laatste veren die de ontwikkelaar van mij in de poeperd mag steken is de verbeterde ball handling. Waarbij eerder de bal aan een denkbeeldig touwtje vast leek te zitten, lijkt in NBA 2K17 dat touwtje te zijn doorgeknipt. Ook het dribbelen, stealen en schieten van de bal lijkt allemaal net even wat soepeler te lopen, wat wellicht te danken is aan de verbeterde shot meter, die volgens de ontwikkelaars een kleine aanpassing heeft ondergaan. In MyCAREER is deze helaas niet altijd even betrouwbaar (hoe vaak ik een simpele lay-up heb gemist met een zo goed als perfecte shot meter), maar wanneer je je favoriete spelers bestuurt is de meter spot on. Zo kun je tegenwoordig per speler zien hoe groot de kans is dat je scoort en waar zijn ‘hot’ of ‘cold’ spots zijn. Behalve bij Stephen Curry, die heeft geen cold spots. Die gast lijkt altijd te scoren. AAAAAND THREEEEEEEEEEE!

Omdat zomaar een potje basketballen met je favoriete team ook al snel eentonig kan worden, is ook de MyTEAM/MyGM-modus weer van de partij. Gekoppeld aan een soort trading card game kan je je eigen team van verzamelde spelers samenstellen en je wagen aan diverse uitdagingen, zoals het recreëren van wedstrijden of spelsituaties uit den ouden doosch. Hiermee verdien je ook weer de eerdergenoemde VC. Als je het mij vraagt vormt deze modus de leukste manier om aan je virtuele doekoe te komen. Of je dit solo of online wilt doen is helemaal aan jou. Of je nu het een of het ander kiest, geloof me, het is een ton of fun.

Net zoals heel NBA 2K17 overigens. Ik moet dan wel bekennen dat ook deze game weer echt is weggelegd voor de fans van de sport. Snap je geen kloten van de regels, dan zul je al gauw de een na de andere flater slaan, gezien de tutorial ook deze keer weer niks uitlegt. Heb je wel kaas gegeten van de regels, dan zit je ook met deze game weer snor. Als je het mij vraagt mogen Visual Concepts en 2K de titel MVP met elkaar delen. Guys, you da real MVP!