Nadat diverse films en genres een LEGO-uitvoering kregen, was het ditmaal aan de wereld van de Avengers om verwerkt te worden tot bouwsteentjes. LEGO Marvel’s Avengers zou een van de grootste titels worden binnen de franchise, met name gericht op alles wat er te doen zou zijn in combinatie met de enorme hoeveelheid personages die aan de game toegevoegd zouden worden. Hiermee lijkt de ontwikkelaar, TT Games, te willen zeggen dat dit ook een van de beste LEGO-games zou worden.

Meteen na het eerste filmpje in-game wordt duidelijk dat ze de films geïmplementeerd hebben, maar niet in geheel chronologische volgorde afspelen. Absoluut niet storend, want het verhaal komt toch op een goede manier samen. De verhaallijn van de game verbindt de twee films van de Avengers en biedt daarbij nog drie losse levels waarbij de films van Captain America, Thor en Iron Man centraal staan. Grafisch gezien is de game een plaatje, maar natuurlijk bestaat het grootste gedeelte uit LEGO-blokjes opgevuld met dingen die er realistisch uitzien. Dit is op zo’n manier gedaan dat het op een natuurlijke manier in elkaar overvloeit, waardoor het er allemaal heel netjes uitziet.

Vrijwel alle LEGO-games van de laatste jaren bieden levels in combinatie met hele stukken free-roam waarbij je vrij rond kunt lopen, personages kunt kiezen en met name een heleboel kunt verzamelen. Het format is dan meestal zo dat je een level speelt waarna je in de vrije wereld belandt alvorens je weer richting het volgende level gaat. De Avengers-game pakt het net even wat anders aan, want na een level kom je wel in de vrije wereld terecht, maar moet je een opdracht uitvoeren voordat je verder komt. Zo wordt de verhaallijn wat meer aan elkaar verbonden en zorgt de game er eigenlijk voor dat je jezelf eerst richt op de verhaallijn voordat je aan de slag gaat met het verkennen van de wereld.

De campaign van de titel bestaat uit 15 levels die, zoals hierboven beschreven, verschillende stukken van de films proberen neer te zetten. Ook in deze game valt het me op dat je de films niet per se gezien hoeft te hebben om het verhaal duidelijk mee te krijgen. Iets wat met name prettig is voor jongere kinderen die de films eigenlijk nog helemaal niet mogen zien. De levels bieden op sommige momenten nog steeds een beetje verwarring over wat er eigenlijk moet gebeuren. Het is vaak chaotisch, maar LEGO Marvel’s Avengers lijkt wat dat betreft toch overzichtelijker dan enkele van zijn voorganger te zijn.

Jammer genoeg ben je met een aantal uur spelen toch wel echt door de hoofdverhaallijn heen. Iets wat toch jammer is, aangezien er momenten zat zijn dat ze de levels toch net wat uitgebreider zouden kunnen hebben. Zo zijn de drie overige levels gericht op drie diverse films, waarbij één film in een level wordt gebracht. Hoewel dit prima werkt, zie ik hierin toch mogelijkheden waardoor de game een langere campaign zou kunnen hebben. Maar niet volledig getreurd, want voor de verzamelaars onder ons is er genoeg te doen in de free-roam wereld. Om alles te verzamelen wat er te verzamelen valt, kun je het aantal uren gameplay gemakkelijk met tien vermenigvuldigen, want er is een heleboel te vinden.

De superhelden hebben diverse nieuwe mogelijkheden om te gebruiken tijdens het vechten tegen vijanden. Per verschillend personage zijn diverse vechtanimaties beschikbaar die aangepast zijn op hun eigen vechtstijl. Zo maakt Captain America gebruik van zijn schild en de Hulk… Nou ja die vecht alsof hij groot en groen is. Dit geldt enkel voor de grote personages, aangezien er ook veel kleinere figuren verschijnen die wat meer vechten op een standaard manier. Ook zijn er diverse combo’s beschikbaar waarbij twee personages hun krachten bundelen voor een super aanval. Het leukste is om deze zelf te zien, maar een voorbeeld is de combinatie tussen Thor en Captain America. Thor slaat met zijn hamer op het schild en dit laat een enorme schokgolf ontstaan die vijanden in de buurt allemaal neer laat gaan. Deze diversiteit in vechtstijlen is ontzettend leuk om te zien en biedt net wat meer diepgang in de game. Ik merkte dat ik soms meer bezig was met het ontdekken wat er allemaal mogelijk was, dan met de vijanden waar het eigenlijk om draaide, door de leuke manier waarop het gedaan werd.

Naast alle goede dingen die de game te bieden heeft, zijn er helaas ook een aantal punten die minder goed zijn en naar mijn mening hadden deze voorkomen kunnen worden als er net iets meer aandacht in de game was gestopt. Mijn ervaring in LEGO-games geeft me te weten dat er vaak kleine glitches in de games zitten, zoals ergens vastzitten of een stuk de grond in zakken. Tijdens het spelen van LEGO Marvel’s Avengers kwam ik er zoveel tegen dat het eerder regel dan uitzondering werd. Een goed voorbeeld zijn de diverse vuurtjes die uitgemaakt kunnen worden. Een keer gebeurde het mij dat er op een plaats waar eerder een vuurtje aanwezig was, maar nu weg was, mijn personage nog steeds schade opliep alsof deze er nog vrolijk liep te wakkeren. Dit laat al zien dat het wel om kleine dingen gaat, maar de opstapeling hiervan maakt dat het storend wordt.

Wat mij het meeste tegenviel, was de manier waarop het co-op spelen geïmplementeerd is. De LEGO-games kunnen altijd met twee spelers gespeeld worden en naar mijn mening is dit ook een groot onderdeel van het plezier dat eraan beleefd wordt. Wanneer je alleen speelt, ervaar je weinig problemen, maar voeg je er een speler aan toe, dan volgen er des te meer. Met name de manier waarop de camera ingesteld is, zorgt voor veel onduidelijkheid. Het lijkt namelijk alsof de camera in twee speler-modus nooit helemaal centraal gesteld wordt op je personage, waardoor het vaak gebeurt dat je uit beeld loopt en jezelf helemaal niet meer ziet. Ook wordt er vaak van je verwacht dat je op iets mikt, wat erg moeilijk is als je het voorwerp niet goed in beeld krijgt.

De missies lijken niet helemaal gemaakt voor samenspel, aangezien het door de missies heen behoorlijk vaak voorkomt dat één speler alles moet doen, terwijl de ander er een beetje omheen cirkelt. Uiteindelijk ga je je er al bijna op instellen dat je bijvoorbeeld even drinken in kan schenken, iets wat toch erg jammer is, aangezien eerdere games binnen de franchise zich hier heel erg op richten. Op mij kwam het over alsof ze de game gemaakt hebben en aan het einde bedachten dat er twee spelers moesten kunnen spelen. De game biedt voldoende goede punten zoals diversiteit in gameplay, goed verbonden levels en veel personages. Wanneer je alleen speelt is de game, op wat glitches na, heel erg leuk. Toch lijkt hij niet volledig afgewerkt te zijn met betrekking tot de co-op, wat helaas maakt dat de game niet het toppunt haalt die de titel wel bereikt zou kunnen hebben.