Vroegâh was alles beter! Rebecca ging met de roze bril op terug naar 2004 en testte of GTA: San Andreas de tand des tijds heeft doorstaan. Is GTA: San Andreas nog steeds tof anno 2017? Of kunnen we deze game maar beter stof laten happen achter op een plank?

Je kent het vast wel, een bepaalde game die je vroeger gespeeld hebt en die voor altijd een speciaal plekje in je hart zal hebben. Dat is bij mij het geval met GTA: San Andreas. In mijn kinderjaren heb ik heel veel uren versleten aan het spelen van games, maar dit waren eigenlijk enkel Nintendo-games. Wanneer je dan overgaat op een game zoals GTA: San Andreas is er natuurlijk een wereld van verschil vergeleken met de schattigheid die de meeste games van de Japanse studio hebben. Misschien dan ook niet gek dat ik mijn ogen heb uitgekeken in San Andreas, waar jij de protagonist CJ bestuurt.

De eerstvolgende periode nadat ik die game kocht, stond voor mij dan ook volledig in het teken van GTA. Als een regelrechte gangster ging ik de missies aan en verkende alle hoekjes van San Andreas. Ik kwam er dankzij deze titel zelfs achter dat ik toch een behoorlijke ‘evil side’ heb. Als ik wat geld nodig had, schoot ik een paar hoe-, *ahum* sorry, prostituees neer om hen te beroven. Klinkt behoorlijk luguber, maar in de wereld van GTA kan het allemaal gewoon.

GTA: San Andreas

Het is inmiddels alweer 13 jaar geleden dat GTA: San Andreas in de winkels kwam te liggen en diverse opvolgers hebben al de revue gepasseerd. Hoewel ik deze met veel liefde heb gespeeld, kon er voor mijn gevoel geen een tippen aan de avonturen die ik met CJ heb beleefd. Nou staat deze al een tijdje te koop op de PlayStation Store en met de Kerstmis Sale besloot ik deze toch maar eens binnen te halen. Na zoveel jaar zou ik dan eindelijk weer eens in de schoenen van CJ kruipen om de straten van San Andreas onveilig te maken.

Het verhaal van GTA: San Andreas gaat dus over CJ. Een jongen afkomstig uit Grove Street, een specifieke straat in San Andreas. Na jaren in Liberty City te hebben vertoefd, keert hij terug naar San Andreas. Hoewel ze hem flink belachelijk maken omdat hij in eerste instantie vertrok, voegt CJ zich toch weer bij zijn vrienden en de bende Grove Street Families. Samen met hen is het jouw taak de overige bendes uit San Andreas te bannen en Grove Street Families groot te maken.

In eerste instantie was ik toch ook wel een beetje bang dat hij in mijn herinnering veel beter was dan dat deze daadwerkelijk is. Dit gevoel kwam met name na het kijken van de eerste cutscene. In mijn hoofd was het een enorm mooie game die net echt leek. Nu kun je jezelf natuurlijk al wel bedenken: natuurlijk ziet hij er niet zo uit. Gelukkig was het enkel even wennen aan de grafische kwaliteiten van 2004 en na een uurtje had ik er al helemaal geen last meer van.

Zoals ik al benoemde, maakte deze game vroeger een flinke indruk op me omdat het eigenlijk mijn eerste echte serieuze game was. De punten die ik destijds zo tof vond, zoals een open wereld, je kleding aanpassen en gewoon lekker rond kunnen rijden, is iets wat inmiddels in meerdere games zit en daardoor misschien minder indruk maakt. Toch maakte dat duidelijk geen verschil in mijn speelplezier; al snel was ik weer helemaal verslaafd.

Wat ik persoonlijk echt geweldig vind aan de GTA-franchise is dat alles lijkt te kunnen en als je de politie afschudt, kom je overal mee weg. Ik moet dan ook heel schuldig bekennen dat ik, wanneer ik in een auto reed, me niet beperkte tot de weg. Je kunt namelijk ook heel mooi rijden op de stoep. De 400 mensen die ik vervolgens doodreed, tja.. laten we het ‘bijkomende schade’ noemen. Dit vond ik als klein kind helemaal geweldig en blijkbaar ben ik nog steeds niet volwassen genoeg om dat nu minder grappig te vinden.

Naast het misbruiken van de vrijheid en het maken van onschuldige slachtoffers ben ik natuurlijk ook aan de slag gegaan met de missies. In mijn beleving waren deze af en toe ontzettend moeilijk, maar ik ging er vanuit dat ik nu genoeg game-ervaring had om deze zonder problemen af te ronden. Nou, dat had ik dus goed mis, want je fietst echt niet zomaar even door deze missies heen. Vooral wanneer een van de matties die je bij je hebt constant doodgaat waardoor je de missie opnieuw kan doen (ja, ik kijk naar jou Big Smoke). Toch zorgt het falen van missies ook voor een herbeleving van iconische momenten en catchphrases, zoals het welbekende “You only had to follow the damn train CJ”. Natuurlijk haalde ik deze missie ook niet in één keer, maar moest ondanks de frustratie toch even flink grinniken om dat zinnetje.

Ondanks dat de missies af en toe flinke frustraties oproepen, zijn deze absoluut de kern van de game. Er zit namelijk een enorme diversiteit in, waardoor je niet steeds het idee hebt hetzelfde te moeten doen. Dit zorgt er ook voor dat GTA: San Andreas na al die jaren nog steeds een geweldige game om te spelen is. Grafisch is hij natuurlijk sterk verouderd, maar hij ziet er nog steeds prima uit voor een titel die al 13 jaar op de markt is. Mocht hij in je kast aan het verstoffen zijn en je verveelt je; start hem nog eens op en laat je vermaken door San Andreas en diens inwoners. Hetzelfde geldt als je hem nog nooit gespeeld hebt, haal hem, start hem op en speel hem. Geloof me, je zult me dankbaar zijn.