Elite: Dangerous

Op 27 juni kwam de gigantische ruimtesimulator, Elite: Dangerous, eindelijk naar de PlayStation 4. Een flinke achterstand, want het origineel kwam voor de PC uit in 2014. De game staat bekend om zijn brute complexiteit en hoge simulatieniveau. We nemen samen een kijkje hoe dit spel uitpakt op de PlayStation 4 met zijn gelimiteerde controllers.

Ik ben een enorme liefhebber van hard sci-fi. Star Trek next generation is naar mijn mening een van de beste series ooit gemaakt en mijn favoriete boekenserie is The Expanse van James Corey. Het was voor mij dus geen verrassing dat, wanneer ik voor het eerst beelden zag van Elite: Dangerous, ik een minuut later zat te kijken of mijn armzalige laptop deze game kon spelen en hoe duur een flight-stick was. Geschrokken van beide trok ik een lang gezicht en staat de game al sinds 2014 op mijn verlanglijstje. Nu dat Elite: Dangerous eindelijk op de PlayStation 4 te spelen is, kan ik eindelijk mijn verdriet stillen in het vacuüm van de ruimte.

“Welcome Commander”

Zoals ik bij elk spel doe, wanneer ik deze voor het eerst op start, neem ik eerst een kijkje in de optiemenu’s. Daar zag ik gelijk iets merkwaardigs. Iets wat je normaal, jammer genoeg, nooit ziet bij console games. Ja, ik heb het over een FOV-slider. Hoewel ik gebruikelijk geen last heb van motion sickness vind ik het wel zo fijn als ik mijn gezichtsveld kan uitbreiden, zodat ik niet het gevoel heb dat ik de wereld bekijken door een wc-papierrolletje. Mijn dank hiervoor aan Frontier Developments.

Daarnaast viel mij op dat er een obscene hoeveelheid aanpassingsmogelijkheden waren, waarmee ik de controls van vanalles en nog wat kon aanpassen. Ik heb het hier niet alleen over de inputs die je kunt aanpassen. Ik heb het hier over de dead zones van je analog sticks en de motion controls, die bepalen hoe gevoelig de game je bewegingen registreert. Ook dit is niet gebruikelijk bij consoles, maar ik merkte later dat dit bij Elite: Dangerous behoorlijk cruciaal is.

Elite: Dangerous is namelijk een ruimtesimulatie game, waarbij je vrij in de melkweg reist met ruimteschepen die sneller dan het licht kunnen. Je bevindt je dus constant in een omgeving met micro-zwaartekracht, om je effectief voor te kunnen bewegen is het dus noodzakelijk dat je genoeg controls hebt. Hieronder vallen alle mogelijke bewegingen die je je kunt bedenken in het 3D-veld. Daarnaast moet je je ook nog vrij kunnen bewegen door alle menu’s en heads-up displays die je in je cockpit hebt.

Alsof dat niet genoeg is. Je hebt ook een targeting system, wapens, je moet de energie van het schip verdelen en ga zo maar door. Verbazend genoeg werkt dit, door combinaties van de face buttons ben je al snel gewend om je een weg te banen door de melkweg. Zeggen dat deze game immens diepgaand en complex is, is een understatement en dan heb ik het nog niet eens gehad over de scope van de melkweg.

Je begint in een sterrenstelsel, in een uithoek van de melkweg. Met je ruimteschip spring je van ster tot ster door middel van je Frame Shift Drive (FSD) en wanneer dat je denkt: “Ja, nu heb ik wel een aardige 200 lichtjaar afgelegd” (google maar even hoeveel km dat is) en vervolgens volledig uitzoomt op de map, ben je nog geen pixel bewogen. Hoeveel systemen heeft deze game dan die je kunt bezoeken? Slechts 400 miljard! In 3 jaar hebben we hier nog niet eens 1 promille van bezocht… Laat dat even inzinken.

Wat te doen?

“Allemaal leuk en aardig dat de in-game wereld zo gigantisch is, maar wat doe je er in?”, hoor ik je al vragen en dat is een uitstekende vraag met een bijna vaag antwoord. Je kunt alles doen wat je wilt, maar uiteindelijk draait het allemaal om credits.

Wil je als bounty hunter de wetten van de federatie ondersteunen en criminelen opblazen? Prima, doe maar. Wil je een handelaar zijn die heen en weer pendelt met goederen om zo de goedkoopste producten voor het meeste geld te verkopen? Ja hoor, dat mag. Smokkelen van verboden goederen, zoals drugs en slaven, voor hoge prijzen? Ook dit kan. Het politieke stelsel beïnvloeden door de oppositie af te knallen? Yes we can. Alles kan, maar niet alles mag en de consequenties zijn voor jou.

Dit zorgt voor een interessante gamedynamiek. Doe je het rustig aan en vermijd je risico’s, dan verdien je wel geld maar je zal niet snel zwemmen in credits. Neem je die risico’s wel, dan bestaat de kans dat je uit de lucht wordt geschoten door de federatie, want manoman die jongens grappen echt niet. Laatst was ik mijn schip aan het parkeren in een spacestation en toen werd er voor mijn neus een hauler, ter waarde van meer dan een miljoen credits, uit de lucht geschoten. Waarom? Omdat hij afk in het spacestation hing en de boel mogelijk op zou houden.

Maar wacht, er is meer

Nu we het toch over ruimtestations hebben: deze grote, zwevende, metalen constructies zijn het thuis en toeverlaat van de ruimtepioniers. Het is op deze plekken dat je kunt verhandelen, missies verkrijgen of inleveren, ruimtebenzine kopen en je schip upgraden. Het upgraden van je schip, je kan het misschien al raden, is weer een heel complex gebeuren.

Er zijn verschillende schepen en die schepen hebben verschillende applicatiemogelijkheden, die op hun beurt weer een scala aan mogelijkheden hebben om toepassingen te vinden. Als voorbeeld kun je op een slot bijvoorbeeld extra cargo racks plaatsen, fuel tanks hangen, sensoren plaatsen, een garage bouwen voor je auto voor op een planeet (want ohja, dat is ook nog een heel ding). Dat zijn maar drie van de vijftien mogelijkheden.

Deze soort gelijke mogelijkheden zijn er natuurlijk ook voor het kiezen van je hardpoints, dit is waar je wapens of mining lasers komen, de core systems en de internals. Het leuke is dan ook weer dat niet alle ruimtestations over alle goederen beschikken en sommige ruimtestations hebben een lager of hoger tech level. Dit betekent dat niet alle stations de beste goederen kunnen leveren. Precies uitzoeken waar je wat kunt vinden, is een flinke klus en is grotendeels puur experimenteren.

De donkere kant van de maan

Tot nu toe ben ik  behoorlijk lovend geweest over deze game, maar betekent dit dat deze game perfect is? Nee, maar het scheelt niet heel veel.

Qua performance zijn er enkele gebreken. In de korte dagen na de release waren er schrijnende problemen met screen tearing, maar die zijn godzijdank inmiddels verholpen. Wat een blijvend probleem zal zijn, zijn de frame drops tijdens de Super Cruise, dit is de voortbewegingsmode die je gebruikt om binnen een sterrenstelsel te reizen. Hoewel dit probleem misschien meer bij de hardware van de console ligt, is dit toch iets waar je tegenaan loopt.

Verder is de game belachelijk diepgaand, groot en complex. Om van deze game een plezierige ervaring te maken, zou een goede tutorial op zijn plaats zijn. De tutorials zijn er wel, maar deze missen naar mijn mening de diepte die je voorbereidt op de echte game. Daarbovenop had ik te maken met een aantal bugs in mijn training, waardoor ik bijvoorbeeld niet kon landen om mijn quest af te maken.

De politieke en economische systemen die de sectoren laten draaien, worden niet besproken, terwijl dit een groot deel van de verschillende werkingen van het spel zijn. Door deze gebreken voelt de game soms onvatbaar en onduidelijk, met alle gevolgen van dien. Mijn eerste schip strandde ergens rond een bruine dwerg, omdat ik de galaxy map niet goed begrepen had.

Als laatste moet ik, ten treure van mijn collega’s, nog even zeuren over de FOV. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het super dat je de mogelijkheid hebt om de FOV van 70 bij te stellen naar 90, maar waarom houdt het daar op? Misschien komt het door de aard van de game, maar het voelt alsnog alsof ik beperkt zicht heb in mijn cockpit. Voor mij zou het fijn zijn als de FOV nog net even door kon tot 100, waardoor ik net wat meer kon zien.

Als allerlaatste wil ik ook de VR mogelijkheden aankaarten. Hoewel ik zelf niet beschik over de hardware weet ik wel dat de mogelijkheid bestaat. Andere media die ik heb geconsumeerd, zoals streams en video’s, blijkt dat VR erg goed werkt in de game. Je kunt bijvoorbeeld vrij rondkijken en op een meer natuurlijke wijze door de menu’s bladeren.