Wat moet je doen als één van de games waar je halsreikend naar uitkijkt zo ontzettend populair is dat de rij voor de game op geen enkel moment van de show relatief ‘kort’ te noemen is? In het geval van mij en The Evil Within, wijk je uit naar de dichtstbijzijnde game waar je letterlijk de derde in de rij bent en je moet wachten tot er juist méér mensen in de rij kwamen staan. Het moest niet veel gekker worden, maar dat werd het wel. BattleCry was voor mij dé verrassing van de show en ik snak nu al naar meer.

Wellicht dat ik wat gamer-cred verlies, maar ik geef toe: ik heb zowel de eerste als de tweede Team Fortress-game nooit gespeeld. Ik ken de game, ik ken de filmpjes en alle grappen, maar ik heb op de game evenveel vat gehad als op een SOA. Noem het heiligschennis: ik vind de game grappig maar het boeit me niet genoeg om het te gaan spelen. BattleCry daarentegen sprak me van begin af aan al aan. Snelle gameplay die doet denken aan de actie van Devil May Cry, met zeer diverse characters en gameplaystijlen, in een wereld vormgegeven met de bijna ziekelijke artstyle die Dishonored ook bevatte. Say no more: I’m in!

BattleCry_001

De mode die ik speelde was te vergelijken met Possession, Domination of Dominion. Je speelt in een team van 8 man en het doel is om punten te vergaren door bepaalde plekken op de kaart bezet te houden. Samenwerken is natuurlijk heilig en dé manier om een wedstrijd te beslissen, maar al gauw bleek dat skills en een slimme aanpak een verschil kunnen maken. Een aantal keer zag ik (en was ik zelf het lijdend voorwerp) dat een enkele speler tegen twee kon winnen.Ten eerste zeg ik chapeau vanwege de keuze om voor 16 tegen 16 te gaan; naar mijn mening gaan teveel games voor 3v3, 4v4 of 5v5. In weinig games heb je nog dit soort lekkere (gecontroleerde) chaos waar je heerlijk kan huishouden. De maps zijn hierop afgestemd en hebben de perfecte afmetingen; ze zijn groot maar niet te groot en hebben de juiste maat voor het aantal spelers.

Ten tweede ben ik persoonlijk tevreden over de gameplay. Ten eerste ligt het tempo van de game torenhoog. De characters rennen lekker vlot, dodgen voelt snel aan en de mogelijkheid om op sommige plekken in de map gebruik te maken van grapplepoints om jezelf vooruit te slingeren voelt zó goed aan. Tijdens de gevechten deed het me deugd om te zien dat elke class z’n mannetje kon staan. World of Warcraft-spelers kunnen zich vast de tijd nog herinneren dat de Warrior-class alleen goed was om de rol van tank op zich te nemen. DPS voor de Warrior was er niet bij. Dat soort dingen zijn hier gelukkig niet te vinden. De characters die voor de tank door moeten gaan, hebben een gigantisch zwaard om veel damage mee te doen. Het zwaard kan echter ook als schild dienen waarmee je jezelf en je teamgenoten kunt verdedigen. De scout-class beschikt over een pijl en boog: deze class kan gebruikt worden als sluipschutter om van veraf damage te doen, maar is ook in een party handig vanwege de mogelijkheid om onzichtbare vijanden op te sporen. Met de keuze van een bepaalde class zit je niet aan een rol vast. Je bereikt meer als je samenwerkt maar de keuze is aan jou om met je teamgenoten te werken, of de eenzame wolf te spelen. De keuze van je class bepaalt niet gelijk wat jouw rol in het team zal zijn.

Grafisch is de game helemaal top: de graphics zelf zijn van een hoog niveau. De makers zeiden zelf dat de game eruit ziet als een Triple-A game terwijl het free-to-play is. De charactermodels en de omgevingen zijn rijk aan detail en zijn duidelijk met smaak ontworpen. De visuele stijl van Dishonored (de designer van Dishonored werkt ook aan BattleCry) was in sommige gevallen iets te extreem: in Dishonored leken mensen veelal op enge circusattracties en over de vormgeving van bijvoorbeeld de architectuur en de technologie leek nooit een duidelijke keuze te zijn gemaakt. BattleCry heeft ook een zeer aparte visuele stijl, maar is minder extreem. Characters stralen een stripboekstijltje uit zonder dat het te erg wordt, de bloedspetters doen denken aan 300 en het tijdperk (rond 1910) voelt fris en uniek aan.

Er is eigenlijk maar weinig negatiefs te melden over BattleCry. De game levert weliswaar geen unieke of revolutionaire gameplay op, maar doet alles wat men voor ogen had uitstekend. Grafisch is de game verfrissend, het speelt heerlijk en het is nog gratis ook! Het enige negatieve wat me overkwam was dat ik de match samen met mijn team daadwerkelijk won en als prijs een exclusief BattleCry shirt won. Wat was hier erg aan vraag je? Het shirt was een speciale “Deutschland: ist wiedermal weltmeister” editie. Ik keek ernaar en slaakte een zucht. Nog niet in een miljoen jaar.