Spyro Reignited Trilogy

In de jaren 90 maakten we kennis met flink wat iconische personages waar we zelfs twee decennia later nog met liefde aan terugdenken. Een van deze personages is het paarse draakje Spyro dat in 1998 voor het eerst de harten van de fans binnendrong om daar niet meer weg te gaan. Het is inmiddels twintig jaar later en ontwikkelaar Toys for Bob heeft de eerste drie games geremasterd tot de Spyro Reignited Trilogy. Vol enthousiasme schoof ik de game dan ook in mijn PlayStation 4 om te kijken of de nostalgie in 2018 weet te blijven bestaan.

De Spyro Reignited Trilogy bevat dus de eerste drie games van de franchise. Het gaat hierbij om Spyro the Dragon, Spyro 2: Ripto’s Rage en Spyro: Year of the Dragon. Allemaal games die destijds al goed in elkaar zaten, maar doordat het grafische aspect verouderd is, nu niet meer al te aanlokkelijk zijn om te spelen. Een complete revisie was dan ook zeer gewenst en toen Toys for Bob die aankondigde, begon het aftellen voor de meeste fans dan ook direct.

Pareltje

Het verhaal van de Spyro-games is eigenlijk zeer simpel. In het eerste deel gaat Spyro op zoek naar zijn drakenvrienden die allen gekristalliseerd zijn. Aan jou de taak om uiteindelijk Gnasty Gorc te verslaan om hen weer normaal te maken. In het tweede deel neem je het op tegen de titulaire Ripto. Het derde deel is net iets anders en begint met een drakenfeest waar de drakeneieren gestolen worden: opnieuw een taak voor Spyro. Alle drie de games hebben dezelfde manier van spelen. Er zijn diverse open werelden, waarin zich portalen naar levels bevinden waar je doorheen kan spelen. Dit door middel van springen, rennen, zweven, vijanden verslaan en natuurlijk door vuur vanuit je keel te laten branden.

Het concept van de games is onveranderd gebleven. Veranderingen aanbrengen is ook niet nodig als iets in de basis al goed is. Het grafische aspect is dus vrijwel het enige wat is aangepakt en dat heeft de ontwikkelaar zeer goed aan onder handen genomen. Alles is opgepoetst en de game is grafisch echt een pareltje geworden. Vanaf het moment dat je Spyro Reignited Trilogy opstart, spatten de kleuren van je scherm en het was nog nooit zo leuk om in de voetsporen van het paarse draakje te treden.

Easy peasy lemon squeezy

Ik merk bij mezelf vaak wanneer ik oudere games of remasters van die games speel, dat ik dan liever de D-pad gebruik. Omdat bewegingen vroeger maar in acht richtingen (op, neer, links, rechts en combinaties van die vier) gingen, voelt het onnatuurlijk om met de stick te spelen, waarmee je alle kanten op kunt sturen. Tijdens Spyro heb ik daar echter geen moment last van gehad en het duurde zelfs eventjes voor ik me ervan bewust was dat ik op deze manier speelde. Toys for Bob heeft de besturing duidelijk geoptimaliseerd voor de huidige controllers, waardoor het voelt alsof je gewoon een game van deze tijd aan het spelen bent.

Hoewel deze besturing prettig werkt,  komt er toch een klein nadeel bij kijken. Het maakt de games namelijk een stuk makkelijker. Dit is echter niet het enige wat de game zo gemakkelijk maakt. Je gaat elk level binnen om kristallen en draken te verzamelen, dan doe je een wat grotere opdracht zoals het verslaan van een vijand en vervolgens loop je het level weer uit. Dat is het grote concept van elk level en het voelt momenteel echt aan alsof je het in een vloek en een zucht voor elkaar kan krijgen. Dit haalt de uitdaging uit de games. Het verzamelen van alle kristallen kan daarentegen wel zorgen voor een uitdaging. Dit hoef je niet te doen, maar doe je dit wel, dan kun je je voorbereiden op jezelf rot zoeken. Laat je buren maar vast weten dat ze met enige regelmaat “Waar is dat stomme $#*&% kristal!” gaan horen.

Nostalgie compleet

Naast het grafische aspect is er nog iets verbeterd en dat is de muziek. Je herkent het nog steeds als de muziek van Spyro, maar dan compleet vernieuwd. Mocht je echter de nostalgie helemaal compleet willen maken, heb je de mogelijkheid om deze vernieuwde muziek te vervangen door de originele muziek. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen van nostalgie, laat me je dat vertellen. Een optie die daarnaast ontbrak uit het menu is het aanzetten van ondertiteling. Zoveel wordt er niet gesproken in de game en de meesten van ons kunnen prima Engels, maar het brommerige en bijna onverstaanbare geklets van de draken maken dat het ontbreken van ondertiteling echt een gemis is. In het tweede en derde deel ontbreken de subtitels enkel tijdens de cutscenes. Ook niet echt een handig moment om ervoor te kiezen deze uit te zetten.

Het gemak waarmee je de Spyro Reignited Trilogy doorkomt en het ontbreken van de ondertiteling zijn kleine minpuntjes, maar het zijn eigenlijk slechts kleine druppels op een gloeiende plaat. Een gloeiende plaat van perfectie, want Toys for Bob heeft duidelijk alle liefde en aandacht in de remaster van ons favoriete draakje gestopt. Een remaster die eer aan zijn origine doet en met veel nostalgie en liefde gespeeld kan worden.