Van uitstel komt uiteindelijk toch The Settlers: New Allies

We hebben lang moeten wachten op een nieuw deel in een van de langstlopende strategiefranchises: The Settlers. Ontwikkelaar Blue Byte kondigde de game in 2018 aan, maar moest de game meerdere malen uitstellen. De game verscheen dan toch op 17 februari. Helaas is het niet het gehoopte vervolg en verkiest Ubisoft opnieuw geld verdienen boven vorm.

Februari is een drukke maand voor rts-fans. Zo zien we maanden geen nieuwe game verschijnen en dan komen er opeens twee grote franchises met een nieuw deel op de proppen. De keuze is voor de meeste strategiefanaten vrij eenvoudig: als je van tanks en actie houdt kies je voor Company of Heroes 3. Wil je liever steden bouwen en met wat ridders aan de slag? Dan ligt The Settlers: New Allies wat meer in je straatje, al is dit straatje in dit deel veel meer rts-georiënteerd dan we gewend zijn van de serie.

Een gedetailleerde simulatie die snel vastloopt

Op het eerste gezicht is The Settlers: New Allies een heerlijk gezicht, met zijn pittoreske huisjes, straten vol bedrijvigheid en bossen waar hertjes ronddartelen. Als je wat dichterbij gaat kijken, zie je alleen maar meer, want de game zit vol met details. Alles wat je aan grondstoffen nodig hebt moet namelijk worden gedolven en naar een warenhuis worden gebracht. Of het nu hout of steen is: dit proces kun je helemaal van begin tot het einde volgen, omdat elke eenheid van een grondstof door een van je kolonisten verplaatst moet worden.

Via kronkelende wegen die je aanlegt verplaatsen de werkers zich te voet of met een handkar door je nederzetting, om te zorgen dat de grondstoffen op de juiste plek aankomen. Een leuk detail daarbij is dat als je de wegen niet efficiënt genoeg aanlegt, de sjouwers binnendoor steken en er olifantenpaadjes ontstaan. De keerzijde van al deze bedrijvigheid is dat er ook snel files ontstaan als je voor een nieuw bouwproject snel nieuwe grondstoffen nodig hebt. Het is vrij hilarisch als je voor de eerste keer alle bedrijvigheid voor je ogen ziet vastlopen, maar het wordt al snel vervelend als de meest simpele projecten vastlopen door deze opstoppingen.

Strategische doodzonde

The Settlers: New Allies heeft een campagne-modus en een multiplayer/skirmish-modus. Opvallend is de afwezigheid van een endless mode, waarin je lekker kunt blijven bouwen zoals in vorige edities. Om goed in het spel te komen kun je beginnen met de campagne-modus die je de beginselen uitlegt, al word je ook via deze missies niet helemaal aan de hand genomen. Zo kwam ik er maar niet achter waarom mijn steengroeven geen steen bij de opslagplaatsen in de buurt ophaalden. Uiteindelijk bleken er twee soorten steenbronnen in de game te zitten: een aan de oppervlakte voor groeves en een ondergronds voor een mijn.

Het is ook frustrerend dat er gebouwen in de game zitten die de grondstof die ze produceren nodig hebben om neergezet te worden. Wat mij betreft een doodzonde voor een rts, want het hele idee is dat je beschikbare grondstoffen kunt gebruiken voor geavanceerdere productiemogelijkheden en zo je productielijnen steeds verder uit kunt bouwen. Dat is niet het geval in The Settlers: New Allies. Als je in bepaalde missies niet direct een zagerij bouwt met de grondstoffen die je bij de start krijgt, kun je verdere productie van planken wel vergeten.

Niet alleen aan het begin van de productieketen zitten er enige onvolmaaktheden, de game mist ook de nodige diepgang als je je stad verder ontwikkelt. De productielijnen bestaan hooguit uit twee stappen en zijn niet erg divers. Een uitgebreide productieketen is niet per se noodzakelijk voor een rts, maar wel als de game zo sterk leunt op het bouwen van een uitgebreide basis, zoals The Settlers: New Allies doet.

Een hoog genocidegehalte

Dat bouwen is wel erg leuk om te doen en levert eigenlijk altijd mooie, pittoreske nederzettingen op. De campagne laat je het trucje van snel een basis bouwen een aantal keer herhalen met telkens net een andere motivatie en doel, waardoor het net interessant genoeg blijft om de volgende missie te willen spelen. Gelukkig maar, want het verhaal doet dat zeker niet. De personages praten in cutscenes het verhaal met slecht stemacteurwerk aan elkaar.

Het komt erop neer dat je als volk van je land wordt verdreven door een ander volk en dat je nieuw land moet zoeken om op te wonen. Daar aangekomen doe je precies wat jouw volk is overkomen: namelijk de oorspronkelijke bewoners aldaar uitmoorden en hun land innemen. Op een gegeven moment merkt de leider van het volk dat je aan het uitmoorden bent op dat het allemaal wel een hoog genocidegehalte heeft, maar daar hebben de antagonisten waar je mee speelt niet echt oren naar. Blijkbaar zijn er in dit nieuwe land namelijk oude monumenten te vinden die volgens deze antagonisten van hun voorouders zijn, dus dan is het prima om complete dorpen met de grond gelijk te maken.

De verveling en microtransacties slaan toe

Voor het verhaal hoef je de game dus niet te spelen en dat is op zich ook niet erg. De gevechten zijn aardig uitgewerkt, maar missen helaas ook net die diepgang die een rts interessant maakt. Het aantal verschillende eenheden is op twee handen te tellen. In de meeste gevechten kom je goed weg door simpelweg een groter leger te produceren dan je tegenstander. Over vijandelijke verdedigingslinies heen walsen is best leuk, maar gaat uiteindelijk snel vervelen.

Dit alles wil ik Blue Byte graag vergeven en met wat updates en misschien een uitbreiding zit er een hoop potentie in The Settlers: New Allies. De vraag is of dat gaat gebeuren, aangezien de prioriteiten van de studio en uitgever Ubisoft vooral lijken te liggen bij het aanbieden van zoveel mogelijk extra’s waar je de portemonnee voor moet trekken. Waar vrijwel alle elementen in de game diepgang missen, doet het microtransactiesysteem dat niet. Je kunt van alles kopen, van xp-boosts voor de multiplayer tot aan cosmetische upgrades voor de gebouwen en eenheden die je in de game bouwt. Het was misschien beter geweest om eerst de basis van de game goed uit te werken, voor er tijd en geld werd besteed aan het opzetten van een online winkel.

Conclusie

Het probleem met The Settlers: New Allies is dat het te veel een rts-game wil zijn en daar niet goed in slaagt. Het heeft te weinig diepgang om als rts lang interessant te blijven. Vervolgens heeft de game wel alle charme van een city builder, maar mist het ook daar de diepgang en mogelijkheid om lekker oneindig steden te bouwen. Voeg daar een matige campagne aan toe en je hebt een game die alle potentie heeft, maar op geen enkel vlak echt uitblinkt. Dat is jammer, want ik had graag meer tijd doorgebracht in deze pittoreske game.

Pluspunten

• Het ziet er prachtig uit
• Mooie details zoals olifantenpaadjes
• Heeft alle potentie om een toffe rts te worden

Minpunten

• Meer focus op rts dan bouwen
• Blijft op alle gebieden oppervlakkig
• Geen endless mode