Through the Darkest of Times

Vorig jaar had ik opnieuw het geluk dat ik op gamescom mocht rondstruinen. Een van de games die ik daar heb gezien was Through the Darkest of Times van ontwikkelaar Paintbucket Games: een point-and-click-game die zich richt op het verzet in de Tweede Wereldoorlog. Ik ben zelf helemaal geen fan van het genre, maar wat ik tijdens het evenement zag, wekte mijn belangstelling enorm. Ik kon dan ook niet wachten tot ik er zelf mee aan de slag kon. Nu was het eindelijk zover.

Wat me precies triggerde in de beelden die ik zag, was het feit dat acties echt consequenties hebben. Een concept waar ik helemaal wild van ben in games en binnen het oorlog-genre had ik dit nog nooit ervaren. Je kiest een personage uit en meteen ben je verantwoordelijk voor een groep die in verzet gaat tegen het regime van Hitler. Gelukkig hoef je het niet alleen te doen en creëer je een groepje veelal trouwe medestrijders om je heen.

Wanneer je de game opstart, heb je keuze tussen twee opties, waarvan de eerste het verhaal is. In het verhaal volg je het verzet tussen 1933 en 1945, de periode voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het leven in Duitsland is zwaar, maar gelukkig staat niet iedereen vierkant achter het regime van Hitler. In het hoofdkwartier van het verzet heb je toegang tot kranten uit dat tijdperk, informatie over je medestrijders en het allerbelangrijkste: de planning.

Een plan voer je uit door op de kaart te klikken en jouw personages aan een missie toe te wijzen. Veelal zijn dit simpele missies waar niet veel gevaar bij komt kijken, zoals het verzamelen van geld of volgers. Je moet echter ook met regelmaat papier stelen om flyers te maken en daar is de kans om gepakt te worden iets groter. En dan heb ik het nog niet eens over het bevrijden van een medestander uit de gevangenis of een heuse opstand creëren. Jouw verzetsstrijders hebben allemaal unieke eigenschappen die voor- of nadelig kunnen zijn. Daarbij kun je ze voorwerpen meegeven om hun kansen te vergroten, zoals een fiets zodat ze sneller kunnen vluchten. De grootte van het gevaar ligt dus deels in jouw handen.

Het verhaal van de game wordt verteld door middel van cutscenes gevuld met tekst. Zo kom je op een gegeven moment op een plein waar Joodse boeken op een brandstapel worden verbrand. Je kunt dan zelf aanklikken in de tekst of je weg wilt lopen of bijvoorbeeld mensen gaat ondervragen. Aan jou de keus hoe deze scène uitpakt. De scènes zijn erg afwisselend qua verhaal. Van de brandende boekenstapel ga je naar een café of vlucht je weg voor vijanden. Ik zat dan ook regelmatig met smart te wachten tot ik een nieuwe scène zou krijgen.  

Hierboven vermeldde ik al dat er twee mogelijkheden zijn om het spel te spelen. Naast het verhaal heb je namelijk ook nog een modus die een stuk minder vergevingsgezind is en dus een veel hogere moeilijkheidsgraad heeft. Als een persoon in het verhaal gevangen genomen wordt, kun je hem bevrijden en anders komt hij na een paar dagen vanzelf wel weer vrij. In de tweede modus daarentegen ben je hem simpelweg kwijt. Er zit totaal geen vergeving in.

Ik sta een beetje dubbel tegenover deze twee modi, want het contrast is wel erg groot en ik had graag een middenweg gezien. Terwijl ik het verhaal speelde, maakte ik me in het begin heel erg druk om mijn strijders. Later merkte ik dat je je personages vrijwel nooit echt kwijtraakt en anders rekruteer je wel een nieuw persoon. Dit neemt de spanning weg die de game wel zou kunnen bieden. 

De zwaardere modus was daarin weer té en zorgde bij mij voor meer frustratie dan speelplezier. Eén verkeerde keuze en je was je personages gewoon kwijt en dan is het game over. Dit kan volgen uit de meest simpele keuzes en komt daardoor soms heel onverwacht. De ontwikkelaar had er goed aan gedaan om een middenweg te vinden tussen de twee modi.

Hoewel de spanning wat mij betreft een beetje uitbleef, heb ik me toch prima vermaakt met deze game. Het verhaal is interessant en je hebt zelf veel keuze in hoe dit uitpakt. Wat ik ook moet noemen is de artstyle. Het is een eigen unieke stijl die je ondertussen al wel in de afbeeldingen hebt kunnen bewonderen. Ik ben verzot op ontwikkelaars die een eigen draai kunnen geven aan de stijl van hun game en Paintbucket Games is daar goed in geslaagd.

Through the Darkest of Times laat je de oorlog net op een andere manier beleven. In plaats van met geweld de strijd aan te gaan, moet je meer ondergronds blijven en alles stiekem doen. Misschien niet voor iedereen weggelegd, maar het zorgt voor een unieke speelervaring die ik aan kan raden.

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}