Star Wars: Squadrons

Enkele maanden geleden kondigde EA geheel onverwacht Star Wars: Squadrons aan. Onverwacht omdat er tot dusver niks bekend was over een Star Wars starfighter-game, maar eerder een nieuwe Battlefront werd verwacht. Veel fans waren dan ook bang dat het een snelle cashgrab werd van EA, maar is dat helemaal terecht?

EA en Star Wars-fans hebben de afgelopen jaren nogal een haat-liefderelatie. Zo zijn er de grafisch prachtig vormgegeven Battlefront-games, die vooral in het begin vol bugs en microtransacties zaten. Daarnaast heb je het ijzersterke Star Wars: Jedi Fallen Order waarin je als Jedi moet zien te overleven na Order 66 en tot slot The Sims 4: Star Wars – Journey to Batuu. Over die laatste gaan we hier niet teveel woorden vuil maken, aangezien je ons oordeel in een apart artikel na kunt lezen. Aangezien de gamegigant nog tot 2024 de licentie voor Star Wars-games in handen heeft, blijven ze allerlei genres combineren met de franchise. Met Star Wars: Squadrons haalt EA elementen uit de jaren 90-klassieker Star Wars: Tie Fighter naar een nieuwe generatie.

Het verhaal van de game speelt zich vlak na Return of the Jedi af. De tweede Death Star is aan stukken geknald en het terugtrekkende Keizerrijk probeert de Rebellen (nu de Nieuwe Republiek) op zoveel mogelijk manieren te verzwakken. Sterk aan deze tijdsperiode zijn de designs van de schepen. Deze zijn bijna allemaal overgenomen uit de originele filmreeks. Jij als speler neemt de rol van twee nieuwe piloten op je. Eentje voor het Keizerrijk en eentje voor de Republiek. De twee verhaallijnen lopen door elkaar heen en wisselen elkaar voldoende af. Het probleem zit hem echter in de diepgang. 

Tussen de missies door kom je in de hangaar je Squadron-genoten tegen die hun levensverhalen aan je vertellen zonder dat je erom vraagt. Deze verhalen hebben vaak niks te maken met de missie die je hebt gespeeld of nog moet doen. Ze droppen vooral hun bagage bij je, wat verder geen impact heeft op het overkoepelende verhaal. Dit is echt een gemiste kans, want de personages an sich hebben veel potentie. 

Zo is er Gunny, die een cybernetische arm heeft en de kloonoorlogen heeft meegemaakt, Kao is gevoelig voor de Force en de Imperial Shen zit onder de littekens. Erg interessante personages dus, maar geen link met het verhaal. Qua gameplay voelt het vooral als een uitgebreide tutorial, waarin je met elk schip speelt en alle controls op een rustige manier voorbij komen. 

De game focust zich puur en alleen op de ruimtegevechten. Zoals ik hierboven al aangaf, bekijk je het verhaal vanuit twee kanten en brengen deze kanten elk hun eigen Starfighters mee. Zo zijn er voor de Republiek de X-Wing, Y-Wing, A-Wing en de U-Wing en vecht je met het Keizerrijk in een Tie Fighter, Tie Interceptor, Tie Bomber en een Tie Reaper. Elk voertuig heeft zijn eigen klasse met een eigen build. Zo kun je de wapens naar eigen voorkeur instellen of kun je je verdediging optimaliseren. Het is handig om de beschrijvingen goed te lezen voor je aan een missie begint. Sommige wapens hebben bijvoorbeeld geen effect op Capital Ships waardoor je het knap lastig krijgt als het slopen van zo’n schip je hoofddoel is. 

Naast het kiezen van een sterke loadout, is de besturing van Squadrons ook belangrijk voor de tactiek. Zo heeft elk schip een aantal standen waarin je kunt vliegen en je voordeel kunt opdoen. De New Republic heeft bijvoorbeeld drie standen: wapens, snelheid en schild. Zit je in een vuurgevecht en krijgt je het benauwd, dan schakel je al je energie over naar je schilden. Deze schilden kun je vervolgens weer laten focussen op de voorkant, achterkant of gehele schip. Wanneer je energie naar een bepaalde stand stuurt, dan worden de andere standen zwakker. Het Rijk heeft maar twee standen, maar over het algemeen zijn die standen daardoor wel sterker. Iedere situatie vraagt om een andere aanpak en soms wissel je wel vier of vijf keer in een minuut om alles bij te benen. 

Je zult met Squadrons vooral in de multiplayer tijd spenderen. Momenteel zijn er twee modi beschikbaar: de Dogfights en de Fleet Battles. In Dogfights spelen twee Squadrons van vijf spelers tegen elkaar. Het doel is simpel, namelijk: de ander zo vaak mogelijk doden. De omgevingen waarin je vecht zijn erg goed ontworpen, waardoor ze tactisch kunnen worden ingezet en tegelijk een lust voor het oog zijn. Zo zijn er bijvoorbeeld brokstukken van een ruimtestation, waar je met volle snelheid doorheen kunt vliegen om zo je achtervolgers af te schudden. De explosies en lasers die vervolgens om je oren vliegen geven echt dat benauwde gevoel dat je ook in de films ervaart.

Qua besturing krijg je ook online alles snel onder de knie. Zoals ik al aangaf, leer je de basics in de singleplayer en kun je daarna lekker losgaan online. Het driften is bijvoorbeeld een uitstekende techniek om die irritante achtervolgers af te schudden. Bij het driften ga je op volle snelheid vooruit, schakel je opeens de motor uit en stuur je een kant op. Hierdoor kun je scherpe bochten maken en zo de overhand krijgen. 

In het hoofdmenu kun je een aantal aanpassingen doen aan zowel je starfighter als je personage. Qua aanpassingen voor je personage moet je niet teveel verwachten, gezien dit enkele hoofden zijn, helmen en pakjes die je tijdens het vechten niet eens ziet. De starfighters kun je net als in de singleplayer customizen om sterkere wapens te krijgen of juist meer pantser in combinatie met minder vuurkracht. Juist dit element gaat het verschil maken tussen winst of verlies en vraagt om goed overleg met je teamgenoten. 

Fleet Battles is echter de modus die ik het meeste heb gespeeld. Iedere factie heeft zijn eigen Capital Ship en twee support-schepen die beschermd moeten worden. Jouw doel is om die van de ander te vernietigen. Om het voordeel te behalen moet je eerst zoveel mogelijk starfighters neerhalen. Wanneer een bepaalt punt is bereikt kun je de aanval inzetten op de support-schepen, die erg sterk zijn. Als dit is gelukt, kun je de aanval inzetten op het Capital Ship. 

Uiteraard is deze voorzien van sterke schilden, raketten en allerlei andere snufjes die je moet ontwijken. Het klinkt heel makkelijk, maar het is een constante afwisseling van aanvallen en verdedigen, waarbij tactiek zeer belangrijk is. Deze game schreeuwt om met vrienden gespeeld te worden. Ik heb dit gelukkig met een aantal vrienden kunnen testen, waarbij je samen tactieken kunt afspreken en net dat stukje voordeel kunt behalen. Ik kreeg in ieder geval het gevoel dat ik in een Star Wars-film zit en dat lijkt mij in ieder geval als fan de bedoeling. 

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]