Marvel’s Guardians of the Galaxy

Er zijn op dit moment weinig mediabedrijven zo populair als Marvel Studios. Elke strip, film en serie wordt verslonden door hun trouwe fans. Het is dan ook begrijpelijk dat ze hun repertoire verder uit proberen te breiden door middel van videogames. Hun eerste poging met Marvel’s Avengers van Square Enix werd echter allesbehalve goed ontvangen. Marvel’s Guardians of the Galaxy weet echter het tegenovergestelde te leveren.

Marvel’s Guardians of the Galaxy is een lofzang voor lineaire action-adventuregames die in de verzadigde markt van ‘dertien in een dozijn’ 100+ uur kostende open world-games meer dan verfrissend is. Waar andere games alle toeters en bellen in hun game proppen, levert Guardians een gestroomlijnde ervaring. Hoe doet deze game dit precies?

Het hoogtepunt van de game is misschien wel het verhaal. De ontwikkelaars hebben er slim voor gekozen om het verhaal zich af te laten spelen kort nadat de Guardians voor het eerst bij elkaar kwamen. Samen moeten ze overleven in een door oorlog verscheurd universum. Hoewel de game dus niet echt kan worden gezien als een origin story moeten de Guardians nog wel genoeg over elkaar leren. Dit leidt dan ook tot heel wat onderliggende spanning.

Zo is Drax bijvoorbeeld extreem achterdochtig naar Gamora, de geadopteerde dochter van zijn rivaal Thanos. Rocket en Star-Lord, aan de andere kant, kunnen het nog geen seconde met elkaar eens zijn zonder dat de beledigingen al rond beginnen te vliegen. Dit leidt veelal tot de sterkste en meest dramatische momenten in de game.

Hoewel de focus van de game vooral ligt op de action-adventure-kant van het spel is er ook een hoop ruimte voor RPG-elementen. De sterkste hiervan zijn de vele keuzes die de game je laat maken. Als Star-Lord ben je de leider van de Guardians, wat betekent dat de belangrijke keuzes in jouw handen liggen.

Een voorbeeld hiervan: al vroeg dwingt het spel je om te kiezen of je Groot óf Rocket wilt verkopen aan Lady Hellbender, een beruchte verzamelaar van monsters. Deze keuze beïnvloedt het vervolg van het hele level. De ene keuze gooit je in een explosief gevecht, de ander in een stealth-missie.

Ook qua dialoog moet je continu keuzes maken die invloed hebben op de rest van het verhaal en je relaties met de andere karakters. Op een bijna Telltale-achtige manier verschijnt er rechtsboven soms zelfs een bericht dat je vertelt dat je actie gevolgen heeft.

Ook al is het verhaal misschien wel het sterkste element van de game, de combat doet er niet voor onder. Het combat-systeem lijkt erg op de remake van Final Fantasy 7. In de hele game bestuur je Star-Lord, maar dit betekent niet dat je teamleden niets doen. 

Buiten combat kun je bevelen geven aan je mede-guardians. Groot kan bijvoorbeeld bruggen creëren, Drax kan zware dingen verplaatsen en Rocket kan dingen voor je hacken. Binnen de combat zelf is dit systeem nog uitgebreider. Elke Guardian heeft vier vaardigheden. Tijdens combat kun je de tijd vertragen en je team bevelen om deze te gebruiken. Deze vaardigheden werken samen. Zo kun je met Groot vijanden de lucht in werken om ze daarna door Drax hardhandig weer de grond in te laten boren.

Als Star-Lord heb je zelf ook vier van deze vaardigheden, maar persoonlijk merkte ik dat ik deze amper heb gebruikt. Hoewel ze absoluut handig zijn, kun je ze door de combinatie knoppen vaak moeilijk activeren zonder door de vijand te worden geraakt. Hier tegenover staat de andere kracht van Star-Lord: zijn wapens. Door de game heen verzamel je speciale element-gebonden munitie die je kunt gebruiken om bijvoorbeeld vijanden te bevriezen of te elektrocuteren en daardoor door hun verdediging heen te breken.

Al met al zorgen deze systemen er wel voor dat combat af en toe erg chaotisch verloopt. Meermaals raakte ik het overzicht geheel kwijt, wat dan ook leidde tot een dramatisch einde van de Guardians.

Boven alles laat Guardians zien dat het beter is om een paar dingen perfect te doen dan duizend dingen halfslachtig. Hoewel Guardians niets wereldschokkends introduceert in de wereld van de videogame, zijn alle elementen van de game wel geperfectioneerd. Dit zorgt ervoor dat de game nooit wordt vertraagd door nutteloze fluff die de speeltijd van veel hedendaagse games nodeloos verlengt.

Dit betekent echter niet dat de game geen variatie kent. Hoewel het overgrote deel van de game bestaat uit het verplaatsen van punt A naar punt B en het uitschakelen van alle vijanden daartussen, biedt de game ook een aantal extra mechanics die het spel gevarieerd houden. Zo kruip je achter het stuur van de Melano, het schip van de Guardians, of moet je plots sluw langs je vijanden manoeuvreren.  

Een andere extra zijn de outfits. Als een best grote fan van de Marvel-comics maakte mijn hart toch wel een sprongetje toen ik erachter kwam dat je outfits kon vinden voor de Guardians. Al deze outfits komen direct uit de strips en films van Marvel en zijn daardoor leuke easter eggs. De zoektocht naar deze kostuums dwingt je om de levels grondiger te verkennen.

Al met al zorgen deze toevoegingen ervoor dat de game gevarieerd blijft. Dit is een probleem dat action-adventuregames jammer genoeg vaak de kop kost. Marvel’s Guardians of the Galaxy weet deze valkuil soepel te ontwijken.