Company of Heroes 3 steekt de Middellandse Zee over

Company of Heroes is sinds het eerste deel uit 2006 heer en meester van het Tweede Wereldoorlog-slagveld als het om rts-games gaat. Tien jaar na de tweede game in de serie is nu deel 3 verschenen, waarin we Italië en Noord-Afrika moeten veroveren. Naast het spektakel van de heftige close-combat die we gewend zijn van de games, is er nu ook een grote strategische map waar je het verloop van de oorlog kunt bepalen. Dit blijkt een goede toevoeging, maar wel een waar de uitwerking nog wat te wensen overlaat.

Relic Entertainment heeft voor Company of Heroes 3 een ander toneel gekozen en dat is een welkome verandering na de ijzige sfeer van het oostfront in deel 2. Italië en Noord-Afrika zorgen bij elk gevecht dat het een zonovergoten slagveld is. Voeg daar nieuwe, gedetailleerde tanks, howitzers en manschappen aan toe en je hebt een virtueel oorlogschouwspel dat we nog niet eerder op deze manier gezien hebben op pc. Toch is de visuele upgrade niet enorm ten opzichte van deel 2. De grote veranderingen vinden we vooral in de campagne.

Ruziënde generaals

Zoals elke goede invasie van Italië begint deze op Sicilië, waar je in Company of Heroes 3 de proloog doorbrengt. Daarna is het door naar het vasteland en begint het echte werk met de nieuwe campagne-kaart waar je het verloop van de invasie bepaalt. Hier land je met eenheden op de stranden van Zuid-Italië en moet je het land stadje voor stadje terugveroveren van de Nazi’s.

Dit doe je onder begeleiding van de Amerikaanse generaal Buckram en Britse generaal Norton. Deze twee hoge piefen hebben het constant met elkaar aan de stok, maar gelukkig is daar de speler die als maarschalk boven de twee uitsteekt en de beslissingen maakt. Je krijgt bijvoorbeeld de keuze of je eerst een haven wilt innemen of een landbrug wilt veroveren naar geallieerde troepen aan de Adriatische kust. Wat je ook doet, er zal altijd een generaal tevreden zijn terwijl de ander ontevreden is. Heel veel maakt dit niet uit, aangezien je altijd wel nieuwe eenheden en materieel vrijspeelt waarmee je de invasie kunt voortzetten.

De bakkeleiende generaals zorgen wel voor een zeer chaotische campagne die je constant allerlei kanten optrekt. Dan komt daar ook het Italiaanse verzet nog even om de hoek kijken en heb je al snel vier missies die allemaal zogenaamd even belangrijk zijn. Niet alleen zijn het er erg veel, maar zijn sommige ook compleet onmogelijk, omdat ze zich in een ander deel van het land bevinden waar je met je troepje commando’s nooit op tijd bij gaat komen. Voor de meeste missies heb je namelijk maar een beperkt aantal beurten om ze te voltooien. 

Het alternatief is Rommel

Het idee van een meer open campagne is wel erg origineel en het is leuk om zelf te mogen bepalen met welke eenheden je de invasie uitvoert. Daarnaast kun je de missies gewoon negeren en je eigen oorlogspad kiezen. Wat ook kan is Italië laten voor wat het is en aan de kant van de Nazi’s vechten in Noord-Afrika. Daar volg je de orders op van generaal Erwin Rommel om de geallieerde opmars tegen te houden.

Deze campagne volgt een meer lineair verloop, waarin je in acht missies als de Nazi’s vecht. Dit staat garant voor goede actie, maar is relatief snel voorbij. Dat is een contrast met de hoofdcampagne die een lange opmars naar Rome volgt en op een gegeven moment wat langdradig wordt. Dat is niet omdat de gevechten niet leuk zijn, maar vooral omdat je al snel de overhand krijgt op campagne-niveau. Mede door een groot aantal manschappen dat je kunt aansturen, maar ook door de AI die niet al te pienter is. 

Wat ook niet helpt is dat het bewegen van de units niet erg vloeiend gaat en tanks soms zijwaarts over de landkaart bewegen. Aan alles had net wat meer aandacht besteed moeten worden om de volle potentie van dit nieuwe systeem echt te benutten. 

De grote vernietiging van Italiaans cultureel erfgoed

Afgezien van de verwarrende missies en wat houterige besturing van de eenheden, is de nieuwe campagne-kaart waarop je strategische keuzes maakt wel een goede toevoeging aan de game. Met name omdat keuzes op de campagne-kaart van invloed zijn op de realtime-gevechten die we zo goed kennen van Company of Heroes. Wanneer je een dorpje wilt overnemen, maar besluit dit eerst even goed te bestoken met artillerie, kom je ook in een gesloopte nederzetting aan als je vervolgens met je manschappen binnenvalt.

Mocht je besluiten de stad te sparen voor een bombardement, wil dat overigens niet zeggen dat de pittoreske straatjes van Potenza of Napoli intact blijven. Als je er met je commando’s (ondersteund door een tankdivisie) doorheen trekt om de Nazi’s te verdrijven, blijft er doorgaans weinig over van het Italiaanse cultureel erfgoed. Begrijp me niet verkeerd, dit is een pluspunt van de game. Want er is weinig leuker dan een virtuele kerk uit de dertiende eeuw waar de krauts zich verschuilen helemaal aan gort te schieten. Wat ook helpt is dat je de gevechten op pauze kunt zetten en een aantal acties van je manschappen kunt inplannen. Dat zorgt ervoor dat je een squad via een specifieke route ergens heen kunt laten lopen, zodat ze niet voor een Duitse mitrailleur langs lopen terwijl jij net ergens anders commando’s aan het geven bent.

Natuurlijk kan het ook zo zijn dat jouw manschappen in die kerk zitten en het tegen een overmacht moeten opnemen. Want als je namelijk net iets te enthousiast je eenheden verplaatst over de campagne-kaart, kan het zijn dat je sommige missies opeens moet doen met een enkele eenheid die compleet omsingeld raakt. Relic Entertainment heeft op deze manier beslissingen op de campagne-kaart mooi weten te verbinden met de situatie op het realtime slagveld, wat veel meer dynamiek geeft aan de campagne.

Helaas laat de campagne op dit moment nog te wensen over, omdat we het niet veel anders kunnen noemen dan een complete chaos. De realtime-gevechten zijn niet vrij van foutjes, want ook daar kwamen mijn manschappen vaker vast te zitten tussen een muur en een gebouw dan nodig is. Verder blinkt Relic Entertainment niet uit in het maken van een overzichtelijke interface, aangezien upgrades en nieuwe wapens voor je soldaten achter onnodig veel submenu’s verstopt zitten. Toch vergeef je de game dat al snel als je met een elite squad en een enkele howitzer een volledige tankdivisie tot schroot schiet.

Conclusie

Relic Entertainment heeft met Company of Heroes 3 een degelijk vervolg in de serie neergezet, met een interessante nieuwe campagne-kaart waarop je strategische beslissing neemt. Helaas laat de uitwerking wat te wensen over, waardoor het niet de potentie benut die dit systeem overduidelijk heeft. Gelukkig blijft het een spektakel om met virtuele miniatuurtanks Italiaanse dorpjes overhoop te schieten, waardoor je toch wilt blijven spelen.

Pluspunten

• Dynamische campagne
• Alles kan kapot
• Mooie verbinding tussen campagne en realtime gevechten

Minpunten

• AI laat het op campagne-niveau afweten
• Interface nog steeds onhandig