Explosieve speleologie in Deep Rock Galactic: Survivors

In de diepe, donkere krochten van een astroide staat een enkele dwerg eenzaam zijn werk te doen. Zijn missie: zoveel mogelijk zeldzame mineralen terugbrengen naar het moederschip. Dit sluit volledig aan bij het Dweg-zijn. Waar het moeilijk wordt is de eindelijke golf aan spin-achtige ruimte insecten die op zoek zijn naar een harig ontbijt. Welkom in Deep Rock Galactic Survivor!

In 2018 kwam Ghost Ship Games met haar eerste eigen IP: Deep Rock Galactic. Dit was een nieuwe blik op de multiplayer games zoals Left for dead.. Met een squad van vier dwergen drop je in een grot om bepaalde mineralen te bemachtigen om daarna deze naar de extraction zone  te brengen. Ondertussen wordt je constant geteisterd door golven van ruimte insecten. Nu komt ruim zes jaar later Ghost Ship Games met het vervolg waar het direct een nieuw perspectief biedt. Namelijk een isometrische camera en je staat er alleen voor. 

Een feest van herkenningen

In de kern borduurt Survivors verder op het reeds gevestigde Deep Rock Galactic uit 2018. Dwergen worden nog steeds ingezet als vervangbare mijn experts om uit de gevaarlijke asteroïden zeldzame mineralen te halen. De game heeft een vergelijkbare graphics stijl en zo haalden de low-polygon stenen en rotsen mij binnen met een warm ontvangst. 

Toch is Survivors qua grafische stijl aanzienlijk anders. Dit zit hem in het camerawerk. In Deep Rock Galactic kruip je in de huid van een dwerg, waar je in Survivors je dwerg en het speelveld vanuit een isometrisch perspectief overziet. Hierdoor kun je ook verder dan de muren kijken, zodat je een route kunt uitstippelen. Waarom die nodig is, kom ik zo nog op terug.

De laatste opmerkelijkheid die ik hier nu wil aanstippen zit hem in de ontwikkelaar. Deep Rock Galactic isontwikkeld door het Deense Ghost Ship Games, en was  Zweedse Coffee Stain Studios de uitgever.De studio heeft zich verder ontwikkeld en is nu zelf de uitgever van de game, waarbij de Deense gamestudio Funday Games de game heeft ontwikkeld. 

Wat hier mooi naar voren komt, is hoe ontwikkelaars doorgroeien in hun repertoire en zich door successen en ideeën van anderen laten inspireren. Dit is ook weer terug te zien in het design van de game. Deep Rock Galactic: Survivor is namelijk een huwelijk tussen Deep Rock Galactic en Vampire Survivor.

Een onverwacht huwelijk

In de kern is Deep Rock Galactic: Survivor een klassiek voorbeeld van goed jatten in plaats van slecht bedenken. Je neemt elementen van twee reeds bevestigd succesvolle games en die voeg je samen tot iets nieuws. Hier gebeurt dit met de kern van Deep Rock Galactic, waar de auto-shooter van Vampire Survivors bovenop is geplakt. 

Iedere missie is opgebouwd uit 5 fases die allemaal een willekeurig gegenereerde lay-out hebben. Op verschillende plaatsen in de level kun je goud of nitra vinden. Deze kun je mijnen om zowel deze mineralen te bemachtigen, maar je krijgt er ook exp voor. Dit is niet de enige manier om xp te krijgen, dit krijg je ook door het kapot maken van de spinachtige aliens die je om de oren worden geslingerd vanaf de start.

Heb je genoeg xp bemachtigd, dan ga je level-up. Hierbij krijg je de keuze uit drie stat-kaarten waar je een van mag kiezen. Hiermee kun je een van je wapens upgraden, waardoor ze harder of sneller schieten, of kun je de basis stats van je dwerg upgraden, zodat je misschien sneller loopt of sneller kunt mijnen.

Zijn je wapens ver genoeg ge-upgrade dan kun je ze overclocken. In deze instanties krijg je de keuze uit twee attributen die aan je wapen worden toegevoegd.Denk hierbij aan een turret die rupsbanden krijgt zodat ze je kunnen volgen of een shotgun die elektrische kogels schiet. Bij vaste levels krijg je de keuze uit drie nieuwe wapens om je arsenaal mee aan te versterken, zodat je uiteindelijk per run met vier wapens rondloopt.

Aan het einde van iedere fase kun je het goud en nitra uitgeven om extra levels te kopen en die heb je echt nodig omdat iedere volgende stage aanzienlijk moeilijker is dan de vorige. Een potje bereikt een climax met level 5 waar je tegen een grote eindbaas tekeer moet gaan. Al met al ben je met een potje 25 minuten kwijt, mits je niet eerder het onderspit delft natuurlijk.

Stille grotten, diepe schachten

In de eerste paar uren van de game had ik het idee dat de game zoals het nu is, nogal mager is aangekleed. Er zijn slechts drie biomes en slechts vier klassen. Mijn vooroordeel was dat ik hier heel snel op uitgekeken zou zijn. Weer een voorbeeld van een game die wat mij betreft te vroeg in early access ging en wat meer gespekt mocht worden met een laagje extra content voordat het de steam-store inging.

Na deze uren kom ik hier gretig op terug. Wat je namelijk niet eerst meekrijgt, is dat de vier klassen ook ieder twaalf sub-klassen hebben. Deze beginnen met andere start-wapens en hebben andere passieve buffs. Als voorbeeld: de onderhoudswerker subklasse van de Engineer doet 10% meer schade, herlaadt 10% sneller en begint met LMG turrets, waar de Tinkerer met een shotgun begint en 10% meer xp ontvangt en ieder wapen op level 3 begint.

In de praktijk zijn er dus niet vier personages om te spelen, maar twaalf. Daarnaast zijn er maar liefst 42 wapens in het arsenaal waarmee je je runs kunt variëren. Als je hier nog niet tevreden mee bent, zijn er vijf moeilijkheidsgraden waar je je tanden in kunt zetten. Iedere biome heeft per moeilijkheidsgraad drie unieke uitdagingen die je moet afronden.

Alles wat hierboven genoemd is, zijn unlockables. Dit is veel werk en Funday Games heeft ervoor gezorgd dat het heel goed inzichtelijk is wat je moet doen om ieder van deze vrij te spelen. Hierdoor kun je zelf bepalen wat je doel is en kun je monitoren hoe ver je bent met je progressie.

Virtuele Crack

Tijdens de eerste editie van onze Iedereen vond dat leuk podcast hebben Tom en Robert Vampire Survivors gekscherend omschreven als virtuele crack. Deep Rock Galactic: Survivor past zeker in deze categorie en zelf zou ik het omschrijven als virtuele crack+. Dit zit hem voornamelijk in de korte duur van de potjes, de grafische impact van de hordes insecten die je plat slaat en het bevredigende geluid dat je krijgt wanneer je een berg xp binnen harkt. Het doet in prince wat Vampire Survivors doet, maar dan met een ander sausje.

Die 25 minuten is perfect om compleet gefocust op de game te zijn, heb je de missie af dan kun je even opfrissen om daarna weer scherp een nieuwe missie in te duiken. Het overclocksysteem is verfrissend omdat je niet iedere keer met dezelfde build eindigt, maar steeds weer iets nieuws bij elkaar harkt.

Dit betekent niet dat de game perfect is. Sterker nog: er is nog heel veel ruimte voor groei. Er is namelijk slechts één missie en dat begint na tien uur behoorlijk repetitief te voelen. Ja, tijdens iedere stage is er een side-quest. Echter, dit bestaat uit het verzamelen van een paar type paddestoelen of gesteenten en hier zijn maar drie varianten van.

Gelukkig is de game in early access en is Funday Games er dus nog niet klaar mee. In februari heeft de studio in een blogpost op Steam een roadmap gedeeld waarmee we een glimp krijgen op wat er aan zou moeten komen. Hier komen items, wapens, overclockt, biomes en missie-types ook naar voren, maar een tijdslijn wordt hier niet opgegeven. Deze game zal bij mij nog vaak worden opgestart en ik kijk uit naar nieuwe content.