Trophies verzamelen is een vak apart

Voor 2010 was ik een lieve gamer die misschien wat langer over games deed, maar ze wel wist weg te leggen als ze uitgespeeld waren. In dat jaar maakte ik echter kennis met de PlayStation 3 en voilà, een nieuwe obsessie was begonnen: het verzamelen van trophies. Inmiddels heb ik veel meer uren gestoken in het behalen van trophies dan ik hardop durf te zeggen en is mijn lijst met platinums reuze. In die jaren heb ik een ding geleerd: het verzamelen van trophies is geen kattenpis, maar een compleet vak apart.

Zoals je misschien al is opgevallen, schrijf ik in dit stuk over trophies, omdat ik zelf op de PlayStation speel. Trophies kunnen hierin natuurlijk ook vervangen worden door achievements.

Hoewel ik qua verzamelen al tien jaar op de teller heb staan, heeft het een tijdje geduurd voordat ik er zonder schaamte voor uit durfde te komen dat ik een no-lifer ben. Het draagt toch een bepaald stigma bij sommige mensen. Gekke dingen doen voor een trophy, urenlang grinden voor een trophy of een game drie keer uitspelen voor een trophy, dat doen die lui toch? Ja, ja en ja; ik ben schuldig aan elk van de drie. Gelukkig zijn er nog vele andere trophy-gekkies en krijg ik op internet dan ook hulp vanuit alle kanten.

Ik moet zeggen dat ik zelf wel een grens stel bij het behalen van een platinum. Hier bedoel ik mee dat ik een game die op ‘hardcore’ uitgespeeld moet worden maar opgeef. Zo’n goede gamer ben ik niet en ik hou teveel van mijn tv om te riskeren dat ik uiteindelijk een controller door het scherm gooi. Games waarbij je dingen moet verzamelen of missies op een specifieke manier moet doen, vind ik daarentegen juist weer fantastisch.

Neem Assassin’s Creed 2 als voorbeeld. Je moet hierbij 100 veren verzamelen ter nagedachtenis van je broertje. Ik voelde me ontzettend levenloos tijdens het verzamelen van al die veren, maar uiteindelijk kreeg ik een hele toffe mantel om mee rond te paraderen en vervolgens die felbegeerde trophy. Ik vind het echt tof om dit soort games van onder tot boven te onderzoeken, omdat ik dan zeker weet dat ik alles uit een game heb gehaald. Die platinum is enkel de kers op de taart.

Voor mij zijn de trophies dus kleine beloningen voor het volledig verkennen van een game waar ik erg gek op ben. Er zijn ook verzamelaars die gemotiveerd genoeg zijn om in vrijwel elke game platinum te halen, maar helaas heb ik daar niet al te veel zin in. Ik houd het dus lekker bij games waarbij ik het idee heb dat al die extra dingen ook echt iets toevoegen aan mijn gameplezier.

Als ik het bij de reden die ik hierboven noem zou laten, zou ik liegen. Want ik kan wel doen alsof ik het enkel doe om een game volledig kapot te spelen, maar stiekem heb ik ook een ontzettende prestatiedrang. Die ene trophy die zo vreselijk is om te halen? Die heb ik sowieso in mijn lijst, simpelweg omdat ik er niet tegen kan als er iets is dat ik niet kan. 

Ik denk dat het behalen van trophies op sommige momenten ook zeker de kick geeft die bijvoorbeeld een sport kan bieden. Voor sommige trophies moet je iets doen waar je simpelweg veel voor moet oefenen. Om urenlang te oefenen en dan uiteindelijk die ‘ping’ te horen die aangeeft dat je het gehaald hebt, zorgt voor een sterk gevoel van overwinning. Heerlijk is dat. Heb ik toch soms nog het idee dat ik sport.

Een van de dingen waar ik zelf erg van kan genieten, is het begrip gemoedelijkheid. Ik vind events als gamescom dan ook fantastisch, omdat het een hoop mensen met vergelijkbare passies naar dezelfde plek brengt. Dit geldt ook voor sites waarop tips voor trophies gegeven worden. Je wordt niet uitgelachen omdat je bereid bent de meest maffe en langdurige dingen te doen voor die ene trophy en iedereen is bereid elkaar te helpen.

Hulp die je kei- en keihard nodig zult hebben. Wil je namelijk alles zonder walkthrough of hulp doen, dan is het wellicht vast handig tegen je baas te zeggen dat je vanaf volgende week niet meer komt. Onder het mom van ‘samen weten we meer’ begeven hele groepen verzamelaars zich naar de diverse websites die onderhouden worden door fans. Fans van verzamelen. Fans die er na tig uur in een game nog niet vies van zijn om anderen op weg te helpen met alle tricks en geheimen van het spel.

Wat elke trophyverzamelaar waarschijnlijk wel met me eens is, is dat er trophies zijn waar je trots op bent en trophies waar je minder trots op bent. Zo heb ik de platinum trophy van Dynasty Warriors 7. Hier moest ik diverse dingen voor doen, waaronder bevriend raken met alle vechtende officiers. Een hels klusje, maar toch leuk om te doen. Ik ben dan ook ontzettend trots op deze platinum, maar ik zal wel mijn mond houden over het aantal uren die ik in die game heb gestoken.

Daartegenover staat dat ik in elk van de Telltale-games platinum heb, maar die hoef je enkel uit te spelen. Dat is dus geen kunst. Ook heb ik een reeks trophies waar ik me zelfs wel een beetje voor schaam. Zo verdien je een trophy in South Park: The Stick of Truth als je een minuut lang kijkt naar je ouders die seks hebben. Ik heb die, maar echt trots…? Hmm, tja, moeilijk. Zo zijn er nog wel meer trophies die eigenlijk vreselijk zijn, maar die bewaar ik voor een andere keer. Houd dus de website in de gaten! In de tussentijd hoor ik graag jouw mening over het verzamelen van trophies of achievements: yay of nay?

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]