Scourgebringer

Het echte hoogtepunt van de rogue-likes is al een aantal jaar gepasseerd. Toch worden er nog steeds mooie games in dit genre ontwikkeld.  Zeker voor indie-ontwikkelaars is een goede rogue-like veel realistischer om te maken met een beperkt budget. Flying Oak Games laat met Scourgebringer goed zien hoe je dit doet.

Waar het in de AAA-titels vaak gaat om de beste graphics en een bombastisch actieverhaal, moeten indie-ontwikkelaars het verschil maken met originele gameplay. Grootschalige special effects, stemacteurs en motion-capture zijn namelijk een grote kostenpost en de gemiddelde indie-ontwikkelaar heeft hier lang en breed het budget niet voor. Willen ze kans maken op een succesvolle game, dan moet de kern staan als een huis. Voor Flying Oak Games is dit niet anders.

Het verhaal achter Scourgebringer is een beetje flauw. Sourgebringer speelt zich af in een post-apocalyptische wereld waar een onbekend ruimte-object op een planeet is neergestort en alien-achtige wezens heeft uitgespuwd. Deze aliens begonnen direct met het vernietigen van al het leven wat ze tegenkwamen. Dit is het perfecte excuus voor hoofdpersonage Kyhra om zich van haar beste kant te laten zien. Kyhra is een jongedame met lang wit haar en is de meest dodelijke krijger van haar clan. Samen met haar mini-drone gaat ze eropuit om de mensheid te redden van het buitenaardse kwaad. 

Dit verhaal is natuurlijk rete-cliché, maar dat is oké. Niemand verwacht dat een rogue-like een bijster boeiend verhaal heeft, dus waarom zou het bij Scourgebringer anders moeten zijn? Veel belangrijker zijn de gameplay en de sfeer die de game neerzet. 

Scourgebringer is een 2D-game met een stevige lik pixel art. Zo ziet de game er lekker old-school uit met felle kleuren en sterke contrasten, maar zijn de sprites ook voorzien van veel detail, waardoor je niet snel uitgekeken bent op de wereld. Dit laatste is zeer belangrijk, want de game is best wel moeilijk, waardoor je niet snel in een nieuwe omgeving terechtkomt. Zoals we gewend zijn van rogue-likes worden de werelden afgesloten met bazen en die zijn in Scourgebringer best pittig. Dit heeft alles te maken met hoe de gameplay in elkaar zit.

Kyhra is bewapend met een zwaard, een pistool en hele sterke benen. Die sterke benen stellen je in staat om hoog te springen en door de lucht te dashen. Hierdoor kun je van vijand naar vijand razen om ze vervolgens een kopje kleiner te maken. Let echter wel op dat je op tijd wegspringt voor een tegen-aanval, want die kun je alleen met een bepaalde aanval onderbreken. Door de snelle combat en alle flitsende effecten, moet je alert blijven en met snelle reflexen op de juiste knoppen rammen. 

Dit is meteen ook het sterkste punt van de game. Deze gameplay kan alleen maar werken als de combat superstrak in elkaar zit en dat zit het ook. Er is geen sprake van input-lag en dit zorgt ervoor dat je het gevoel hebt dat je je personage volledig onder controle hebt, ook al schiet je met een rotgang van links naar rechts. Dit zorgt er echter ook voor dat wanneer je dood gaat, het volkomen je eigen schuld is. Zeker met de tamelijk kleine hoeveelheid HP waarmee je begint, is de leercurve best stijl. Mocht je uiteindelijk wél voorbij het eerste level komen, dan voelt dit echt als een overwinning. Al staat je daarna direct een grotere uitdaging te wachten: het tweede level…

Je gaat dus best vaak dood in Scourgebringer, wat niet zo verrassend is. Dit geen straf, want naast de strakke controls en de prachtige gamewereld, wordt je hele ervaring nog eens versterkt door een harde soundtrack met progressieve metal en Djent die de boventoon voeren. Op die manier kan de game je even helemaal meetrekken in de chaotische gevechten en voel je je als een complete bad-ass wanneer jij als enige overblijft als het stof is gaan liggen.

Hoewel ik erg positief ben over Scourgebringer, voelt de game nog niet als compleet aan. Er mist iets. Zoals in iedere rogue-like ter wereld, begin je iedere keer met een basis-set-up en koop je of vind je nieuwe items die je huidige run versterken. Het viel me op dat de diversiteit van de items die je vindt tamelijk laag is. Er zijn simpelweg niet zo veel items en de items die je vindt, voegen niet zo veel toe. 

Over het algemeen krijg je wat meer HP of doe je een paar procenten meer schade. Er zijn enkele nieuwe pistolen die je kunt kopen, maar daar houdt het wel mee op. Dit zorgt ervoor dat – hoewel de game tof is om te spelen – er niet bijster veel redenen zijn om de game ook te blijven spelen. 

Gelukkig is de game nog in early-access en heeft Flying Oak Games nog ruim de tijd om meer wapens en items toe te voegen. Het is ook begrijpelijk en alleen maar te prijzen dat de studio zich eerst op de kern heeft gefocust. Deze is namelijk het belangrijkst en gelukkig staat deze als een huis van gewapend beton. Toevoegen kan altijd nog.

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]