Op bezoek bij het Official F1 Racing Centre

Op 15 maart waren ze er helemaal klaar voor: er kon eindelijk geracet worden. Nee, we hebben het hier niet over de Formule 1 in Australië, maar over ‘The Official F1 Racing Centre’ in Utrecht. Helaas gooide het coronavirus roet in het eten en moest de opening worden uitgesteld. Op maandag 1 juni kwam er gelukkig groen licht en konden de deuren eindelijk open. Wij namen direct een kijkje voor je en stuurden Twan naar Utrecht zodat hij je alles kan vertellen over zijn ervaringen.

Om maar met de deur in huis te vallen: het is een groot bedrijfspand waar je in binnenkomt en zij zijn verplicht om zich aan bepaalde coronamaatregelen te houden. Ik zal iedereen direct geruststellen, deze zijn echt dik voor elkaar. Het pand heeft looproutes, meer dan voldoende desinfectiezuilen en biedt de racers haarnetjes en handschoenen aan. Ook de stoelen en headsets worden na elke race schoongemaakt. Alle maatregelen zijn duidelijk en goed zichtbaar aangegeven, wat mij direct een fijn en veilig gevoel gaf.

Nu we dat uit de weg hebben, gaan we snel door naar het Racing Centre zelf. Het Racing Centre is gevestigd in The Wall aan de A2 bij Utrecht. Bij binnenkomst werd ik meteen overrompeld door wat ik zag. Bijna overal waar je kijkt staan schermen en simulatoren en je krijgt direct veel indrukken omdat er in elke ooghoek wel iets gebeurt. Iets later word ik opgevangen door operations manager Sebastiaan Smit. Het is zijn verantwoordelijkheid om alle ICT draaiende te houden. Hij vertelt me direct meer over hoe het allemaal tot stand is gekomen.

Om te beginnen hoor ik dat we in Utrecht best wel met iets speciaals te maken hebben. Het F1 Racing Centre is namelijk het allereerste officiële centrum ter wereld. De totstandkoming is in samenwerking met het Formula One Management gegaan en dit zorgt ervoor dat je op alle officiële circuits en met alle officiële wagens uit het Formule 1-kampioenschap kunt rijden. De game waarmee geracet wordt, is dan ook F1 2019. Sebastiaan verzekert mij wel meteen dat men uiterlijk 10 juli, de dag waarop de nieuwe Formule 1-game verschijnt, met F1 2020 rijdt.

Goed, hoe gaat het dan in zijn werk? Voor een bedrag van € 22,- kun je een plek reserveren in een race. Wanneer je van tevoren reserveert, kun je hierbij sorteren op een tijdslot, maar ook op een bepaald circuit. Sebastiaan vergelijkt dit dan ook met een bioscoopbezoek. Je bekijkt op de site welk circuit je graag wilt rijden en maakt op basis daarvan een reservering. Populaire circuits zullen daarbij wel vaker aangeboden worden dan de wat moeilijkere circuits. De grote verwachting die men op dit moment heeft, is dat Zandvoort straks natuurlijk extra vaak wordt aangeboden.

Wanneer je een reservering hebt gemaakt en op locatie bent, dan kan de pret beginnen. Als eerste krijg je een korte rijdersbriefing, waarbij je wat basisuitleg en tips krijgt voor in het spel. Tevens wordt er uitgelegd hoe je stuur werkt en waar alle knoppen op je stuur voor dienen. Deze uitleg wordt gegeven door een ‘race marshall’ die jou daarna ook tijdens de vrije training, kwalificatie en race blijft begeleiden. Zo geeft de marshall tips over strategieën, informatie over bepaalde bochten en hamert hij erop dat je elkaar er niet af moet rijden.  

Na de briefing is het tijd om in te stappen in een van de twintig simulatoren op de Grid. In mijn geval stap ik in een Alfa Romeo op het circuit van Suzuka. Laat dat nou net een van mijn minst favoriete circuits uit de game zijn. Hoe tof ik de ‘old school’-vibe van het circuit ook vind, ik krijg hem nog steeds niet lekker onder de knie. Zoals gezegd begin je gelukkig wel met de vrije training. Je krijgt vijf rondes de tijd om aan de wagen te wennen en de limiet op te zoeken op de baan. Al gauw merk ik dat ik Suzuka wel makkelijker onder de knie krijg in de simulator. Met een gaspedaal en stuur kun je toch met flink wat meer finesse over het circuit heen dan met je controller. 

Doordat je een hogere mate van controle hebt, ben ik ook lichtelijk teleurgesteld dat alle assists aan staan. Toegegeven, met mijn (on)kunde op Suzuka vind ik de ideale lijn een waardevolle toevoeging, maar het is jammer dat de rem- en stuurhulp aanstaat. Sebastiaan Smit wist mij na afloop gelukkig wel te vertellen dat ze hier nog aan werken. Ze gaan het op korte termijn mogelijk maken om met beginners- en gevorderdeninstellingen te racen. 

Toch wil dit niet zeggen dat je geen fouten kunt maken. Na drie rondes heb ik voor mijn gevoel genoeg zelfvertrouwen getankt om de limiet maximaal op te gaan zoeken. Dit gevoel wordt ook aangewakkerd door de race marshall. Hij geeft een korte update van de rondetijden en ik hoor dat ik derde sta. Het drang om te presteren wordt groter en het moet en zal sneller gaan. Het resulteert in een domme beginnersfout: ik ga veel te hard over een hoge kerbstone. Hierdoor komt de wagen iets van de grond, verlies ik de achterkant en schuif ik achterstevoren de grindbak in. De stevige force feedback laat mijn armen flink heen en weer zwaaien en met het schaamrood op mijn kaken rijd ik de baan weer op.

Gelukkig was het de vrije training, maar eerlijk is eerlijk: ik had er echt de pest in dat ik niet de snelste tijd had en dat ik van de baan was gespind. Dat moest beter in de kwalificatie, die direct op de vrije training volgde. Deze kwalificatie bestond uit een ronde waarin je de baan voor jezelf hebt. Je zou denken dat een ezel zich geen tweede keer aan dezelfde kerbstone stoot, maar niets is minder waar. In bocht 13, de Spoon Curve, raak ik wederom de kerb te hard. De geschiedenis herhaalt zich en ik ga achterstevoren de grindbak in en dit zorgt er automatisch voor dat ik achteraan start.

Voordat de race daadwerkelijk begint, zegt de marshall het nog maar eens: “De race wordt niet gewonnen in de eerste bocht. Doe voorzichtig en maak een inhaalactie alleen als je zeker weet dat je er voorbij kunt.” Het is nuttige informatie en ik vind het bijzonder om te zien dat iedereen zonder kleerscheuren door de eerste paar bochten komt (dat is online namelijk wel anders). Wat ook bijzonder te noemen is, is de hele beleving eromheen. Op het moment dat de rode lichten uitgaan, blaast een rookmachine rook door de ruimte. Hiermee simuleren ze de rook die ontstaat door de ‘wheelspin’ van twintig wagens bij de start van een race.

Daar blijft het overigens niet bij. Wanneer er in de game een gele vlag verschijnt, vertelt de marshall dit meteen aan je. Tegelijkertijd wordt de verlichting om je heen ook ingesteld op een gele gloed, wat je direct extra input geeft, zodat je weet dat er iets gaande is op de baan. Meer lichteffecten zie je bijvoorbeeld bij storm, want dan flitsen de onweersbuien ook om je heen door middel van de verlichting. Tot slot is er nog een stukje software geschreven dat wind simuleert: hoe harder je rijdt, hoe meer wind je voelt. Dit is enorm subtiel gedaan, waardoor het een leuke toevoeging is in plaats van een gimmick.

Terug naar de race. Deze gaat een stuk beter dan de vrije training en kwalificatie en mijn jarenlange ervaring in Formule 1-games lijkt zich eindelijk uit te betalen. Ik baan me een weg door het verkeer en door een goede pitstopstrategie lig ik een paar rondes voor het einde op de tweede plek. Het is de race marshall ook opgevallen en het is leuk om door de headset te horen dat hij daar een compliment voor geeft. Helaas is de nummer een al te ver uit het zicht en finish ik op een mooie tweede plek. 

Tevreden stap ik uit de simulator. In totaal ben ik ongeveer een uur bezig geweest, vanaf de rijdersbriefing tot aan het einde van de race. Het liefst zou ik direct weer instappen voor een volgende race. Hoewel ik al jaren Formule 1-games speel en meerdere malen in een sim heb gezeten, zie ik dit toch wel als een van de tofste keren. Daarbij springen twee dingen er voor mij echt uit. De eerste is de competitiedrang: die is namelijk heel anders dan online of tegen de AI. Je zit echt met je tegenstanders in dezelfde ruimte en dit geeft persoonlijk meer motivatie om ze daadwerkelijk te verslaan. Het tweede is de hele ervaring. Ik zei het in het begin al, zodra je binnenkomt word je overrompeld door wat je ziet. Dat gevoel weten ze tijdens je hele bezoek vast te houden.

Dat is volgens Sebastiaan Smit ook precies het gevoel dat the Official F1 Racing Centre mee wil geven. Hij geeft eerlijk toe dat F1 2019 het racen wel goed benadert, maar niet de meest realistische simracer op de markt is. Hij benoemt dan ook dat de vooral ervaring het allerbelangrijkste is in Utrecht. Die ervaring krijg je doordat je op de officiële circuits met de officiële wagens speelt. Daarnaast zorgen alle effecten (licht, rook, wind) en de marshall ervoor dat je nog meer in de race wordt gezogen. 

Het zorgt inderdaad allemaal voor net dat beetje extra. Dingen die je thuis ook niet zomaar kunt simuleren. Het is dan wellicht geen sim, maar dit geeft wel het stukje extra ervaring dat je nodig hebt om je wel even een echte coureur te voelen. Voor mij zorgt het er ook voor dat ik zeker nog een keer terug ga komen om waarschijnlijk Zandvoort eens op deze manier te ervaren. Hopelijk is het tegen die tijd ook mogelijk om met wat minder assists te rijden, zodat de ervaring nog net iets authentieker wordt. Maar goed, laat ik in de tussentijd zelf eerst maar eens kijken welke kerbstones ik wel en niet kan raken in Zandvoort.

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]