Metal Gear Solid 3: Snake Eater

Afgestoft
Jermaine van Haarlem op 4 augustus 2020
Metal Gear Solid 3: Snake Eater

Waar het allemaal begon, soort van

Jarenlang leverden Konami en maker Hideo Kojima de ene na de andere Metal Gear-game aan. Soms speelde je als Solid Snake himself, maar in andere games speel je weer als Big Boss. Het is allemaal vrij verwarrend, want de games lopen ook nog eens qua verhaal door elkaar. Tijd om eens te kijken naar het derde deel uit de reeks, die zich helemaal in 1964 afspeelt en dus officieel het begin van het verhaal is. 

Alweer in 2005 verscheen Metal Gear Solid 3: Snake Eater voor de goede oude PlayStation 2. Alhoewel in 2011 een HD-versie voor de PlayStation 3 en Xbox One werd uitgebracht, wist de game ontzettend veel uit het vermogen van de PlayStation 2 te pompen. Ik kan mij nog goed herinneren dat de game een aantal dingen toevoegde om de serie weer wat leven in te blazen. Zo is de radar weggehaald zodat de game stukken moeilijker wordt, is de omgeving grootser en open en is er een heel nieuw camouflagesysteem toegevoegd.

Typisch die Kojima

De games van Kojima zijn altijd al in een aparte categorie geplaatst, gezien het vaak bizarre karakter van de verhalen of personages. Dit is ook typerend voor Metal Gear Solid. De realistische thema’s van het verhaal staan soms haaks op de spontane fantasie-achtige taferelen die voorbij komen. Waar het bij de gemiddelde game keihard zou falen, weet Kojima ze perfect te integreren. 

Zo is er in Solid Snake 3: Snake Eater een realistisch politiek oorlogsverhaal over nucleaire wapens, de Sovjet-Unie en de Koude Oorlog. Ook zijn er kleurrijke personages, zoals een bejaarde schutter, een man die wespen kan besturen en een geest van een overleden medium. Hoe raar de combinaties ook zijn, het werkt op een of andere manier. 

[image_with_animation image_url=”31459″ alignment=”” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

De ene backstab na de andere

Zoals ik al eerder zei is dit een prequel op de eerste twee games. Het speelt zich af in 1964 en de FOX-eenheid, waar jij voor werkt, stuurt je naar Pakistan om daar een Russische wetenschapper op te pikken. Deze wetenschapper wordt gedwongen om een superwapen te creëren waarmee de Sovjet Unie het Westen in bedwang kan houden. Aan jou als infiltrant met de codenaam Snake de taak om de boel in de gaten te houden. Deze Snake wordt in zijn latere leven bekend als Big Boss en zal voor de fans geen vreemde zijn. 

Het verhaal vind ik nog steeds spannend en meeslepend en bevat boordevol kleurrijke personages die de tand des tijds goed hebben doorstaan. Dit is vooral te danken aan de sterke cast die de personages realistisch tot leven brengt, de goede plotwendingen die er regelmatig in voorkomen en de soundtrack van Harry Gregson Williams, die een aantal memorabele muziekstukken heeft gemaakt. De gehele game voelt na al die jaren nog steeds aan als een film en voelt qua verhaal nergens verouderd aan. 

[image_with_animation image_url=”31461″ alignment=”” animation=”Fade In” border_radius=”none” box_shadow=”none” max_width=”100%”]

Werken nondeju!

Metal Gear Solid 2 maakte bij veel mensen de verwachtingen niet waar. Dit was vooral te danken aan de vele filmpjes en dialogen waar je niet makkelijk doorheen kwam. Gelukkig had Hideo Kojima bij het derde deel goed naar de kritiek geluisterd en flink wat gameplay-elementen toegevoegd. Hoewel het eerste gedeelte van de game vrij passief is, wordt de rest van de game goed in balans gebracht. Zo zijn de gesprekken over de radio vaak optioneel en kun je deze keer zelf beslissen of je extra uitleg wilt. 

De vele filmpjes zijn vaak interactief en laten je bijvoorbeeld van camerastandpunt veranderen. De verborgen referenties die je soms vindt zijn het leuke aan dit element, maar ook de vele aanwijzingen die je anders niet kunt achterhalen. Ik kwam dus een aantal referenties naar de eerste twee games tegen, waardoor je een aantal grappen beter snapt. 

Je bent al met al zeker 22 uur bezig om de game uit te spelen. Dit is opvallend lang, vergeleken met de tien uur uit de vorige games. Ik heb me wederom niet verveeld met deze game. Een element wat ik totaal ben vergeten na al die jaren is de minigame Ape Escape. Hierin moet je op aapjes jagen binnen een bepaalde tijd. Erg leuk, maar ook zenuwslopend.

Wel moet ik toegeven dat mijn PlayStation 2 flink hard moest werken, maar dat vind ik ook niet vreemd na al die jaren. De game ziet er zelfs na 15 jaar nog prima uit en werkt als een trein.

Geschreven door:

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]

Deel dit artikel