Een game die niet moeilijk is, kan helemaal prima zijn
Lekker hersenloos doorknallen
De uren vliegen voorbij, maar bij een game over-scherm ben ik nog niet in de buurt geweest. Normaliter hou ik wel van een beetje uitdaging in een game. Een missie mag moeilijk zijn, bijna tot het punt van frustratie aan toe, zolang het maar niet te ver over die grens gaat. Dat lijkt in One Piece Odyssey niet aan de orde te zijn: ik ga als een bulldozer door de gevechten heen en uitdaging kom ik maar mondjesmaat tegen. En om heel eerlijk te zijn: ik vind het niet eens erg.
Anime heeft vaak te kampen met het probleem van power scaling, iets waar je bij games ook wel eens tegenaan loopt. Personages in anime zijn vaak zo ongelofelijk sterk, dat ook de tegenstanders steeds sterker moeten worden totdat er uiteindelijk twee goden veertien afleveringen lang vooral tegen elkaar lopen te schreeuwen terwijl ze nonchalant werelden opblazen. Ook One Piece kent dit probleem op momenten, waarbij vooral hoofdpersonage Monkey D. Luffy bijna goddelijke krachten heeft.
Als een stoomwals over de vijanden heen
Dit vertaalt zich ook door in One Piece Odyssey, de nieuwe JRPG van Bandai Namco met de inmiddels bekende Straw Hat Pirates in de hoofdrol. Wanneer de game begint, ben je direct level 40. Inderdaad: je begint niet bij level 1, maar krijgt meteen een groep personages voorgeschoteld die al lang op reis zijn en dus ook bijbehorende krachten hebben. Stoomwalsend ga je over de vijanden heen en zonder problemen versla je ook de eerste baas die je tegenkomt.
In eerste instantie dacht ik dat het een foutje was; dit viel mij namelijk ook al op toen ik de demo van de game in Keulen speelde tijdens gamescom 2022. “Misschien hebben ze het speciaal voor de demo gedaan” dacht ik toen. Nu twijfelde ik eerst nog even of het misschien kwam door de Deluxe Edition die ik ter review heb gekregen, maar ik vond ook daarvoor de sprong van veertig levels in één keer wel erg veel. Het kwartje viel pas toen het eerste uur voorbij was, het verhaal langzaam op gang kwam en ik zonder al te veel bombarie weer terug naar level 1 werd gezet. Het was enkel een voorproefje…
Weinig uitdaging, veel power fantasy
Levels kwijt, krachten kwijt en aanvallen die nog maar een tiende van hun kracht leveren. Het is weer even wennen, maar lang duurt dat niet. Dat komt omdat Luffy en kompanen sowieso al dusdanig sterk zijn, dat praktisch iedere vijand binnen enkele klappen het slagveld moet ruimen. Veel gamers die niets met One Piece hebben, bestempelen dit al snel als saai, maar als trouwe kijker (met meer dan duizend afleveringen onder de gordel) weet ik dat dit precies is wie de Straw Hat Pirates zijn.
Ondertussen heb ik zo’n halve dag in One Piece Odyssey zitten en nog steeds ruim ik hele groepjes vijanden met een enkele aanval op. Bij een baas moet ik soms wat potions voor de dag halen en nadenken welke aanvallen ik ga doen, maar verder blaas ik er lekker doorheen. Net als Luffy zelf heb ik er maar weinig moeite mee. Het kost mij weinig energie en ik kan lekker door naar mijn volgende doel. Oude bekenden zien, nieuwe gebieden ontdekken en vooral lekker veel eten (en ontspannen) tussendoor. Mij hoor je niet klagen dat het allemaal even net wat makkelijker gaat…
