Zondagskind van Judith Visser
Opgroeien met autisme
Judith Visser is een schrijver van momenteel 42-jarige leeftijd. In 2006 bracht zij haar eerste boek Tegengif uit, waarvoor ze in 2007 de award voor het beste Rotterdamse Boek van 2007 won. Haar meest recente werk is Zondagskind, uitgebracht in 2018. Terwijl ik zelf met smart wacht op haar volgende werk, wil ik ondertussen dit pareltje met jullie delen.
Zondagskind is een autobiografisch getinte roman, waarin Judith Visser vertelt over haar kindertijd. Judith heeft namelijk autisme, wat pas op latere leeftijd ontdekt werd. Dit zorgde ervoor dat haar kindertijd gevuld was met extra uitdagingen. Via hoofdpersonage Jasmijn Vink geeft zij ons een kijkje in haar ervaringen.
Begin van de ellende
Het hoofdpersonage is Jasmijn Vink,geboren in 1978 en ze groeit op in de stad Rotterdam. Het verhaal opent met haar eerste dag op de kleuterschool als 4-jarige. Jasmijn wil hier helemaal niet zijn, ze wil met haar moeder en haar hond Senta mee terug naar huis. De lichten branden in haar ogen en het klinkt alsof alle kindjes recht in haar oren schreeuwen. Tegen de juf praten lukt haar niet, want ze kent deze juf helemaal niet. Haar stem doet het niet. Deze eerste dag rent ze al weg.
Uiteindelijk heeft Jasmijn zich erbij neergelegd dat ze toch echt naar school moet. Maar alles gaat totaal niet volgens plan, volgens anderen dan. Jasmijn zelf ziet geen problemen met haar neigingen om alles wat gezegd wordt erg letterlijk te nemen, of dat ze voor alles een logische verklaring wil. Op school maken juffen zich echter steeds meer zorgen om haar, ze loopt achter op motoriek en sociaal vlak. Ze is liever op zichzelf dan met mensen.
Met de stap van de basisschool naar de middelbare school krijgen we in het boek uitgebreidere verhalen en lijkt Jasmijn tegen steeds meer dingen aan te lopen. Het geluid en licht is hier nóg heftiger en haar interesses zijn totaal anders dan die van de andere meisjes. Ze past er niet tussen en snapt maar niet waarom. Als ze eenmaal 19 is vertelt haar vriendin Kristen dat ze een vermoeden heeft waar Jasmijn’s gedrag vandaan komt: autisme.
“De lichten branden in haar ogen en het klinkt alsof alle kindjes recht in haar oren schreeuwen.”
– Judith Visser
Puzzelstukjes van mezelf
De grootste reden waarom ik dit boek zo mooi geschreven vind is hoe direct het verhaal is. De focus ligt op hoe Jasmijn zelf denkt en hoe ze zich voelt. Het perspectief van de andere personages wordt nauwelijks beschreven. Hierdoor ervaar je goed hoe het is om zelf autisme te hebben.
Verder vind ik het een ontzettend krachtig boek door alle stukje van mezelf die ik erin terugvindt. Ik las dit boek voor het eerst toen mij werd verteld dat er vermoedens waren van autisme. Ik wilde graag direct lezen hoe iemand het leven met autisme ervaart en dat is met dit boek heel goed gelukt.
Kruip in de huid van een neurodiverse persoon
Als je gefascineerd bent door psychologie en in het bijzonder door autisme, is dit een fantastisch boek. Je kruipt echt in de huid van Jasmijn en ziet zo sterk en duidelijk hoe zij zich voelt en hoe zij denkt. Dit boek is onder andere te vinden op bol.com en bij de bruna, zowel als e-book als paperback. Vanaf september is ook haar vervolg beschikbaar: Zondagsleven.
Geschreven door:
[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]
