De vreemdste films en series die wij ooit gezien hebben

Niet altijd uniek, maar gewoon een beetje raar

Er worden jaarlijks veel films en series gemaakt. Voor ieder wat wils zeg maar. Soms zitten er echter zulke rare ideeën tussen dat je je kunt afvragen: hoe kom je erop? Wat ging er in de hoofden van de makers om toen ze met zoiets… vreemds op de proppen kwamen? 

Bij elke film is op die vraag natuurlijk een ander antwoord te geven. Maar de intentie van de schrijvers en regisseurs terzijde: die films blijven je bij omdat ze op jou een indruk achterlaten. Of dat nou is wat de makers in gedachte hadden of niet, zullen we maar in het midden laten. Onze redactieleden vertellen welke film of serie hen het meest is bijgebleven.

Steve – Project G.e.e.K.e.R.

Er zijn tekenfilmseries over motormuizen van Mars en ninja-schildpadden, maar ondanks de weirdness level waren deze twee voorbeelden zo gemaakt dat er nog genoeg realiteit in zat (voor zover dat mogelijk was). Project GKR heeft dat op de achtergrond ook: een slecht bedrijf met de veelzeggende naam Moloch dat een shapeshifter wil hebben om als wapen te gebruiken. Dat allemaal tegen een futuristische achtergrond. Het vreemde aan deze serie waren vooral de hoofdpersonages.

We hebben de shapeshifter zelf, waar de serie naar vernoemd is, die uit een lab komt maar niet helemaal af is. GeeKer is niet echt intelligent; hij kwijlt de hele tijd en zijn zogenaamde krachten zijn erg onbetrouwbaar. Zijn beschermvrouw heet Lady MacBeth (voice-over van legendarische stemactrice Cree Summers): een vrouw met een bionische arm, een niet-mensvriendelijk humeur en een bijzonder kapsel. Haar partner, ingesproken door de met-basstem-gezegende Brad Garret (Everybody Loves Raymond, Finding Nemo), is een grote T-rex genaamd Noah. Met maar vijf afleveringen was het geen lange serie, maar deze weirdo’s zijn mij meer dan twintig jaar later nog steeds bijgebleven.

Roman – Men

Ik heb inmiddels een aardig lijstje van films die ik als vreemd of allerminst apart zou willen bestempelen. Van buitenaardse tomaten die de aarde willen veroveren in Attack of the Killer Tomatoes tot twee vuurtorenwachters op een verlaten eiland die langzaamaan gek worden in The Lighthouse. Hoe vreemd de verhalen ook waren, het zijn beide films die een positieve indruk op me hebben achtergelaten. Zo ook de onlangs uitgekomen horrorfilm Men van regisseur Alex Garland, bekend van films als Ex Machina en Dredd.

De jonge weduwe Harper (Jessie Buckley) wil een paar dagen tot rust komen op het Engelse platteland. Helaas komt ze daar niet aan toe. In het dorp waar ze verblijft ontmoet ze afzonderlijk mannen die haar op verschillende manieren lastigvallen. In de tussentijd wordt ze ook achtervolgt door een man die bedekt is met groene modder en die gelijkenissen vertoond met de Groene Man uit volksvertellingen. De film begint als een horrorverhaal waarin de spanning langzaam wordt opgebouwd. Het zijn vooral de mannen, allen gespeeld door Rory Kinnear (No Time to Die), die voor ongemakkelijke en vreemde situaties zorgen. In het laatste gedeelte verandert de film in een body-horrorfilm waarin de meest vreemde, vieze, maar ook verrassende dingen gebeuren. Naast dat Men één van de vreemdste films is die ik in de afgelopen jaren heb gezien, is het ook een film die op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden.

Maxime – Rubber

Bij uitstek de vreemdste film die ik ooit volledig heb afgekeken is Rubber. Deze horror-comedy van de hand van de Franse regisseur Quentin Dupieux werd in 2010 uitgebracht. Het hoofdpersonage van Rubber is een autoband genaamd Robert, die moordlustige neigingen krijgt en eropuit gaat om een voor een alle mensen die hij tegenkomt te laten exploderen met zijn telekinetische krachten.

Hoe vreemd ook, Rubber weet wel te boeien. Dat komt onder andere door het meta-plot, waarbij een deel van de uiteindelijke slachtoffers van de autoband zit te kijken naar een ‘film’, terwijl ze eigenlijk gewoon met een verrekijker aanschouwen wat er allemaal gebeurt. Voorafgaand aan deze hele voorstelling licht een van de personages toe dat veel momenten in films gebeuren zonder reden, het leven gevuld is met dingen die gebeuren zonder reden en dat de ‘film’ een hommage is aan alles zonder reden. Wanneer je dan eindelijk denkt dat je doorhebt wat voor soort performance art Rubber eigenlijk is, zet de scène die tijdens de aftiteling speelt dat weer helemaal op z’n kop.

Dirk Sung – Tusk

Oslo, 14-08-2022 – De walrus Freya is dood. Geëuthanaseerd door de Noorse Fiskeridirektoratet omdat transport naar een veilige plek te duur was.

De walrus Mr. Tusk is ook dood. Opgegeten. Maar Mr. Tusk leeft nog elke dag voort in de herinnering van Howard Howe (Michael Parks), met wie het beest een innige vriendschap sloot. Zo sterk was de band tussen man en walrus dat Howe er alles aan doet om Mr. Tusk weer “tot leven te wekken”. De walrus Bryton … ik bedoel Wallace Bryton (Justin Long) weet daarover mee te praten – totdat hij dat niet meer kan, praten.

Schrijver/regisseur Kevin Smith (Mallrats, Clerks) laat in Tusk zien dat Jame Gumb uit The Silence of the Lambs niet de enige is die goed met een naaimachine overweg kan. Tusk is niet alleen een bizarre, soms misselijkmakende film, maar stelt ook rake vragen over menselijkheid en moraliteit. Kunnen alleen mensen huilen?

Amador – Swiss Army Man

Je hebt maar een paar tellen van de trailer nodig om te zien dat Swiss Army Man een absurd idee is. Een man die gestrand is op een eiland vindt een aangespoeld lijk dat scheetjes laat. Al snel kan de drenkeling het lijk gebruiken als een door scheetjes aangedreven vlot om van het eiland af te komen. Niet veel later wordt de dode ook nog gebruikt als een drinkfontein, machinegeweer en lanceerplaats. Do I need to say more?

Swiss Army Man is een film van A24 en dit filmbedrijf staat bekend om nogal kunstzinnige en bizarre films, waaronder ook de titel die Roman eerder besprak. Ook Midsommar en Everything, Everywhere, All at Once komen uit de koker van A24. Over het algemeen vind ik A24 echt verspilling van mijn tijd, met nogal pretentieuze en langdradige verhalen die me weinig kunnen boeien. Maar Swiss Army Man is zo absurd, dat ik vooral hysterisch heb moeten lachen om de wonderlijke dingen die gebeuren met de twee hoofdrolspelers. Overigens worden de hoofdrollen vertolkt door grote namen als Daniel Radcliffe (Harry Potter) en Paul Dano (The Batman). Swiss Army Man raad ik aan aan iedereen die even goed wil lachen en ondanks alle gekkigheid een gevoelig verhaal kan waarderen.

Welke vreemde serie of film is jou het meeste bijgebleven? We horen het graag in de comments!