Dit zijn de meest bizarre horrorfilms op Netflix

Wie een liefhebber is van horror, weet dat Netflix niet het meest veelzijdige aanbod van horrorfilms heeft. Toch staan er een paar bijzondere (en supervreemde) parels van films tussen die je niet wil missen. Hier een lijstje met de meest bizarre horrorfilms op Netflix die absoluut de moeite waard zijn.

Als je veel horror kijkt, dan word je op den duur een beetje immuun voor de standaard schrikmomenten en special effects van enge films uit Hollywood. Als je bent zoals ik, dan zie je inmiddels het spook in de reflectie van de badkamerspiegel wel aankomen. Er zijn echter een aantal creatieve regisseurs die niet leunen op dat soort ouderwetse trucs. Zij vinden een heel nieuwe manier om je hartslag te doen verhogen en je aandacht vast te houden.

In Get Out volgen we het koppel Chris en Rose. De film speelt zich af tijdens hun eerste bezoek aan de ouders van Rose, aan wie zij nooit heeft verteld dat Chris Afro-Amerikaans is. Al bij aankomst voelt Chris een rare fascinatie voor hem vanuit de ouders en broer van Rose. Ook lijkt er iets niet helemaal pluis met het uitsluitend Afro-Amerikaanse personeel van de familie. Wanneer de dag na hun aankomst het grote jaarlijkse familiefeest aanbreekt, merkt Chris dat er meer aan de hand is dan een beetje positieve discriminatie en onwetendheid.

Er zijn discussies over of je Get Out wel mag classificeren als een horrorfilm. Regisseur Jordan Peele leunt immers niet op traditionele horrorverhaallijnen, en schrikmomenten zijn er ook al nauwelijks. Toch gaat Get Out onder je huid zitten en loop je er misschien net zoals ik nog dagen mee rond. Deze film is namelijk sociale horror. Het laat de lugubere kant van de mens zien. De gruwelijkheden komen dan ook enkel van het menselijke en niet het paranormale. Dat maakt het een stuk angstaanjagender.

Regisseur Jordan Peele maakte overigens nog een ander juweeltje van een horrorfilm, genaamd Us. Ook die film is zeer de moeite waard. Hij is bovendien de helft van het duo Key and Peele, dat je misschien wel kent van Comedy Central.

Toni Collette speelt de hoofdrol van Annie Graham in de film Hereditary, een vrouw die rouwt om de dood van haar moeder. De twee hadden een moeilijke relatie en terwijl Annie haar eigen bizarre familiegeschiedenis onderzoekt, gebeuren er rare dingen met haar gezin. Vooral haar dochter Charlie, een opmerkelijk kind met antisociale trekjes, krijgt het te verduren. Hereditary is een psychologische horror gecombineerd met een familiedrama.

Hereditary werd bij de release de engste horrorfilm ooit genoemd. Mensen zouden schreeuwend in hun stoel zitten en huilend de bios uitlopen. Laat ik maar gelijk even met de deur in huis vallen: dat is een stukje steengoede marketing geweest want zo eng is de film niet.

Hereditary is echter wel één van de meer huiveringwekkende horrorfilms op Netflix. Filmmaker Ari Aster wisselt schokkende beelden af met unieke personages en uitstekende verhaalopbouw. Dat terwijl hij een aantal van de meest clichématige horrorelementen aansnijdt: een oud huis in een verlaten bos, een vreemd kind, een dode oma die niet helemaal weg lijkt te zijn. Hij doet het alleen ontzettend origineel.

Hypes hebben bij mij vaak een tegengesteld effect. Daarom heeft het lang geduurd tot ik Hereditary de tijd gaf. Twijfel jij ook nog? Kijk hem dan. Want hoewel de hype tamelijk overdreven was – zoals vaak het geval is – is dit wel een uniek soort film die misschien zelfs jou als horrorveteraan waarschijnlijk weet te verrassen.

Cabin in the Woods begint als de optimale cliché: vijf jongeren gaan naar een verlaten huisje in het bos – de titel verklapt het al een beetje. Op het eerste gezicht lijkt het een weinig origineel verhaal. Het gezelschap bestaat uit een footballspeler, een blonde bimbo, een timide meisje, een stoner en een zogenaamde rustige geek die ondertussen schandalig knap is; de perfecte cast voor een zeer slechte horrorfilm. Maar houd even vol, want Cabin in the Woods is uiteindelijk je tijd waard.

Bijt even door de horrorclichés heen (‘laten we seks hebben hier in dit mistige bos waar vreemde shit gebeurt, wat kan er misgaan?’), want deze film maakt een hilarische wending. Het zal je misschien geen kippenvel bezorgen maar vreemd is het wel. Geniet van het matige acteerwerk en laat je verrassen door de uiteindelijke creativiteit van filmmaker Drew Goddard.

Midsommar gaat over studente Dani, wie na een gruwelijk familiedrama met haar partner en zijn vrienden naar Zweden vertrekt. Ze gaan een tijdje op een commune doorbrengen, waar Dani hoopt rust te vinden. Ze vindt echter een bizarre sekte waar ze wordt meegesleurd in verontrustende rituelen. De film heeft veel elementen van een klassieke horrorfilm: een maagdelijk en beschadigd meisje gaat naar een ver oord en ontmoet verdacht vriendelijke mensen.

Niet elke hype is terecht. Die over Midsommar wel. Ondanks het weinig originele hoofdpersonage in het verre oord, is Midsommar vanaf de eerste minuut anders dan andere horrorfilms. Filmmaker Ari Aster laat namelijk de meeste horrotrucs weg: amper schrikmomenten, geen donkere nachten vol bliksem en weinig muziek. Wel uniek camerawerk en een stralend blauwe lucht. De film speelt zich af in een groen en zonnig Zweden, en alsnog is de setting doodeng. Dát is pas horror.

Na deze film wil je huilend onder de douche heen en weer wiegen tot het nare gevoel weg is. Ook al kijk jij giechelend naar de meeste horrorfilms, deze gaat je bijblijven. Laat dat nou precies zijn waar veel horrorfans naar zoeken: dat ijzingwekkende gevoel als je iets écht krankzinnigs hebt gezien. Midsommar moet je kijken, maar daarna wil je hem nooit meer kijken.

Nog zo’n film die in het begin lijkt op alle andere is The Invitation. De openingsscène laat een stel zien, Will en Kira, terwijl ze met de auto onderweg zijn naar een etentje. Het diner is georganiseerd door de ex van Will, en dat komt dan ook vrij snel ter sprake: ‘You know, we don’t have to go if you don’t want to.’ Zó ontzettend veel films – horror of andere genres – beginnen op deze manier en ik moet er telkens weer om lachen, maar The Invitation verrast.

Ik kan verder weinig zeggen over deze film zonder het plot te verklappen dus dat zal ik dan ook niet doen, maar zet The Invitation op je kijklijst van horrorfilms op Netflix. Het is een film die je waarschijnlijk op basis van de trailer niet eens hebt overwogen want die is niet bepaald prikkelend. Toch zit er genoeg in dat van deze film een uniek meesterwerkje maakt, bijvoorbeeld een aantal originele plot twists en sterk acteerwerk van de hoofdrol Will (vertolkt door Logan Marshall-Green). The Invitation is een originele horror gemengd met een B-film.

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]