De favoriete bordspellen op de redactie

Waar bordspellen enkele jaren geleden nog als ouderwets bekendstonden, zijn ze nu weer helemaal hip. Spellen zijn niet gebonden aan een leeftijd en menig persoon is al eens in een winkel geweest die van onder tot boven gevuld is met spellen. Er zijn zo ontzettend veel mogelijkheden wanneer je een spellenwinkel binnenwandelt dat je misschien door de bomen het bos niet meer ziet. Wij helpen jou een handje door onze favorieten te benoemen.

Bordspellen mogen dan wel voor alle leeftijden zijn, mijn favoriet wordt helaas toch onder de noemer “Dat is toch voor oma’s?” geschaard. Ik heb het namelijk over niks minder dan Rummikub. Er zijn tig keuzes en mijn spellenkast puilt aan alle kanten uit, maar mijn favoriete spel op een regenachtige avond blijft toch dat oma-spel. Het doel van het spel is om de verschillende getallen die in allerlei kleuren op je plankje belanden, weg te spelen. Je mag hierbij alles op de tafel te pas en te onpas verschuiven en herschikken. Dat triomfgevoel wanneer je de hele tafel om hebt gegooid om één steen weg te spelen. Ik hou ervan.

Nu is Rummikub niet het enige dat ik graag speel. Als ik met vriendinnen rond de tafel zit, verschijnen er andere spellen ten tonele. Een spel waar ik altijd van kan genieten is Unstable Unicorns. Het is de bedoeling om zeven verschillende eenhoorns in jouw stal te krijgen, maar je kunt tussendoor je medespelers ontzettend irriteren met kaarten die allerlei onheil op hun pad brengt. Dat de kaarten ook nog eens zo kleurrijk zijn, voegt enkel toe aan de speelvreugde. Hoeveel potjes je ook speelt, het blijft leuk.

Voor bordspellen gaat de uitspraak “de keuze is reuze” tegenwoordig weer helemaal op. Klassiekers als Monopoly en Risk krijgen nog om de haverklap nieuwe edities en ook compleet nieuwe, verrassende bordspellen maken hun opwachting vanuit binnen- en buitenland. Zo heb ik het afgelopen jaar het Keezen-spel ontdekt, een van oudsher klassiek spel dat de afgelopen jaren een wederopstanding beleeft en perfect is voor donkere dagen gevuld met vrienden, familie en gezelligheid.

Mijn favoriet speel je echter niet op een bord of met maximaal vier personen: in De Weerwolven van Wakkerdam gaat het ‘hoe meer zielen, hoe meer vreugd’-principe altijd op. Met een groep van tien, twaalf of soms wel zestien mensen een verhaal vertellen en zien te overleven, blijft hilarisch, vooral als er wat alcohol in het bloed zit. De rol van verteller blijft het lastigste in dit kat-en-muis-spel, maar met een goede verteller zorg je ervoor dat ieder potje in je geheugen gegrift staat (zolang je niet té diep in het glaasje hebt gekeken natuurlijk).

Bordspellen zijn tegenwoordig weer helemaal in, dus echt één favoriet heb ik niet. Er zijn er een aantal die ik erg vermakelijk vind om te spelen. Dat zijn Munchkin (met heel veel uitbreidingen) en Betrayal at House on the Hill. Beide spellen bieden een bijna ontelbaalbaar aantal scenario’s waardoor er geen één potje hetzelfde is. Waar je bij Munchkin over het algemeen wat kortere potjes hebt, kan het bij Betrayal wel wat langer duren.

In Betrayal begin je met zijn alleen met het betreden van het huis, je begint namelijk allemaal aan dezelfde kant. Je moet steeds kamers open maken in het huis. Naarmate het spel vordert, activeert er op een gegeven ogenblik het tweede deel van het spel. Door middel van een aantal variabelen activeert er een verhaal waardoor één van je medespelers opeens een tegenstander kan worden. Vanwege de de constant veranderende variabelen is het elke keer anders en tot op de dag van vandaag nog steeds leuk om te spelen.

Ik heb altijd al een zwak gehad voor bordspellen, maar o wat zijn die krengen duur. Gelukkig heb ik sinds het afronden van mijn studententijd nu de mogelijkheid om er wat meer in huis te halen. Afgelopen jaar heb ik twee titanen van spellen gekocht, te beginnen bij Terraforming Mars. In mijn review ga ik er veel dieper op in, maar even kort door de bocht: Terraforming Mars vinkt alle hokjes af die het voor mij geweldig maken. Sci-fi, strategisch denken, resource management en natuurlijk verschillende manieren om te spelen en te winnen. Een echte aanrader!

Daarnaast heb ik richting het einde van het jaar XCom: The Board Game aangeschaft en laat me je vertellen: dit spel is de toekomst van board gaming. Middels een app speel je met een groepje van vier tegen de invasie van de aliens. Iedere speler heeft een eigen rol en samen moet je onder tijdsdruk beslissingen nemen die grote impact hebben. Waar spendeer ik mijn resources? Welke technologie ga ik ontwikkelen? Welk continent laat ik sterven, zodat ik een ander continent kan redden?

De game is tamelijk uitdagend om mee te starten, maar heb je de basis in de vingers, dan kun je vrij vlot verder. Dit betekent echter niet dat de game er makkelijker op wordt. Misschien een goede disclaimer dat je wel tegen keuzestress en tijdsdruk moet kunnen om dit spel te spelen.

Eigenlijk neem ik zelf vrijwel nooit het initiatief om een bordspel op tafel te gooien. Toch ontkom je er niet aan; op verjaardagen, feestjes of vakanties is er altijd wel minstens één bordspelfanaat te vinden. Ik laat me altijd weer overhalen. Daar ga ik dan: zuchtend, vol zelfmedelijden en het liefst gewapend met een zo groot mogelijk glas wijn. Toch moet ik bekennen dat ik het stiekem altijd weer naar mijn zin heb.

Zo kan ik enorm opgaan in de ouderwetse psychologische oorlogvoering die men ook wel Catan noemt. Het spel is een beetje hit-or-miss – meestal zit je er niet op te wachten om anderhalf uur met je oma en je oudtante te bekvechten over een handjevol schapen – maar in sommige potjes is de spanning om te snijden. Met een beetje geluk bezit je binnen de kortste keren een hoeveelheid steden waar je u tegen zegt en kunnen je medespelers slechts nog smeken om één van je twintig ertsen.

Naast Catan weet ook 30 Seconds me altijd weer te overtuigen. Over het algemeen gaan tijdsdruk en ik niet zo lekker samen, maar in dit spel is die druk juist een soort magische formule die telkens weer voor hilariteit zorgt. Het aloude ‘verboden woord’-spelletje is nog nooit zo leuk geweest; zelfs schuchtere introverten zoals ik veranderen tijdens die beruchte dertig seconden in een soort schuimbekkende Jochem Myjer.

Staat jouw favoriete bordspel er niet bij? Laat het ons weten in de comments!