Zoo Tycoon

De release van Planet Zoo is zo dichtbij dat we hem al bijna kunnen aanraken. Toch moeten we nog een dagje overbruggen tot de game morgen verschijnt. Vorige maand kreeg ikzelf spontaan buikpijn toen ik eraan dacht dat ik nog zo lang moest wachten, tot ik me bedacht dat ik nog een variant van een dierentuin-manager heb liggen. De klassieker Zoo Tycoon staat gewoon in mijn eigen kast te verstoffen. Om er weer een beetje in te komen en de pijn wat te verzachten, besloot ik die game weer eens in mijn pc te schuiven.

Als klein kind, en stiekem ook als een wat ouder kind, heb ik Zoo Tycoon tot in den treure gespeeld. Hele dagen zat ik achter de pc om parken te bouwen en de dieren die zich erin bevonden te voorzien van een droomleven. Met alle uren die ik heb versleten, was ik bijna verbaasd dat die schijf het nog zo soepel deed. Even later startte ik de game en werd ik weer een jaar of vijftien.

Dieren in alle soorten en maten

Na de initiële schok die ik kreeg toen ik zag dat de game er niet zo goed uitziet als ik me herinner – wat wil je ook met een release in 2001 – ging mijn roze bril op. Het voelde daadwerkelijk weer alsof ik geteleporteerd werd naar dat jaar en de zolderkamer waarop ik toen mijn dagen doorbracht. Ik besloot voor free modus te gaan en koos het grootste en makkelijkste land dat ik kon krijgen. Vervolgens besloot ik ook maar meteen te starten met een grote smak geld. Go big or go home!

Het duurde niet lang voor ik de eerste dieren op dat kale stukje grond had gedumpt: zebra’s. Ook vroeger begon ik altijd met zebra’s, omdat in het begin de keuze nog niet reuze is en de zebra’s niet constant van mening veranderen over hoe hun hok eruit moet zien. Al snel kreeg ik meer keuze uit dieren en maakte ik ook hokken voor giraffes, olifanten en tijgers.

Nu mijn dierentuin wat meer kleur begon te krijgen, kregen mijn bezoekers dat ook. Die kleine personen hebben namelijk ook allerlei verzoeken, wat ook logisch is als je de volle pond betaalt voor een dierentuin in wording. Ik vond het bij Zoo Tycoon altijd zo tof dat je meerdere dingen moest managen. Het gaat niet enkel om de dieren, maar je moet ook eetgelegenheden aanbieden aan de gasten en mierenneuker als ik ben, moest dat ook nog eens allemaal gezellig bij elkaar op een pleintje. Al snel betrapte ik mezelf erop dat ik weer met hoge inspanning en met het puntje van mijn tong uit mijn mond bezig was.

Allerlei toffe dingen

In het begin van Zoo Tycoon word je voorzien van een aantal basisdieren, hier bedoel ik mee dat vrijwel elke dierentuin deze wel heeft. Door je park uit te breiden krijg je steeds meer mogelijkheden. Natuurlijk op het gebied van dieren, zo is een sabeltandtijger niet uitgesloten, maar ook als je kijkt naar voorzieningen. Leuk dat de gasten een extra drankje kunnen bestellen, maar het zijn de diverse huizen die de boel pas echt interessant maken. Zo kun je denken aan een reptielenhuis of vlindertuin.

Als kind was ik gefrustreerd dat je niet alles in één keer kreeg en af en toe moest wachten. Als volwassene merkte ik dat ik dat juist een fijne toevoeging vond. Zo word je niet meteen bedolven onder alle opties, maar krijg je de tijd om rustig op te bouwen. Ook won de nieuwsgierigheid het dit keer van me. De vraag wat het volgende vrijspeelbare iets zou zijn, hield de spanning er flink in.

Zo heerlijk simpel

Wat me opvalt is dat simulatiegames tegenwoordig alleen maar uitgebreider en uitgebreider willen zijn. Dat is natuurlijk goed, want je moet ook allerlei mogelijkheden toevoegen om je game populair te maken bij spelers. Dit zorgt ook voor vele uren aan gameplay waarin je van alles kunt bouwen en proberen. Toch merkte ik één ding tijdens het spelen van Zoo Tycoon: het is zo heerlijk simpel. Alles is logisch en je hoeft niet uren te zoeken naar de manier waarop je dat hek kunt neerzetten. Dit simplistische heeft ook weer zijn eigen aantrekkingskracht en soms mis ik dat van vroeger.

Al met al zorgde Zoo Tycoon ervoor dat ik me toch een aantal weken weer goed vermaakte. Urenlang heb ik zitten prutsen op de perfecte kooien in een perfect park met perfecte dieren en gasten. Met regelmaat keek ik op en realiseerde me dat het toch iets later was dan ik gepland had. Maar goed, zoals ik altijd zeg: slaap is een keuze. Gewoon lekker spelen dus.