Xenoblade Chronicles was één van de laatste hoogtepunten van Nintendo’s Wii. Het verhaal was een beetje been there done that, maar de personages waren de moeite waard, alles was prachtig ontworpen en tot de dag van vandaag blijft het een mysterie hoe de Wii zulke grote en weide velden heeft kunnen genereren. De fans van Xenoblade (en Nintendo in het algemeen) waren maar wat blij toen een vervolg werd aangekondigd, destijds nog onder de naam “X”, wat later Xenoblade Chronicles X bleek te zijn.

Nintendo had tussen de E3 en de gamescom in een evenement gepland in Nieuwegein voor journalisten die niet naar Los Angeles konden gaan om de E3 bij te wonen. Daar ben ik samen met Rebecca heen gegaan en hebben samen veel van Nintendo’s nieuwste games kunnen spelen. Xenoblade Chronicles X was daar afwezig, maar wel present op de stand van Nintendo op gamescom. Ik was de enige in het hele team die Xenoblade Chronicles had gespeeld en was bijzonder benieuwd naar wat het vervolg zou gaan brengen. Zeker na de ontzettend indrukwekkende trailers die al eerder getoond waren. Iemand was me voor en ik keek over zijn schouder mee, maar was niet bepaald tevreden met wat ik zag.

Alle trailers die tot nu toe werden getoond lieten een heel andere game zien. De demo die ik speelde was nagenoeg hetzelfde als het eerste deel, met een paar kleine aanpassingen. De demo speelde zich een paar uur in de game af en ik werd midden in een veld gedropt. Daar was ik, net als in het eerste deel vrij om te gaan en te staan waar ik wilde. Net als in het eerste deel was de wereld waarin je je bevindt ontzettend groot en kan je bijna overal komen wat je kan zien. Er lopen veel monsters rond, sommige agressief, meeste passief. Ik besloot om een monster aan te vallen en te kijken hoe het battle-systeem werkt. Ik kan je vertellen dat het exact hetzelfde werkt als in de eerste Xenoblade Chronicles, maar dan kan de speler het nog meer veroorloven om absent te zijn. Waar je als speler in het eerste deel (bijna) altijd met zwaarden vocht, diende je altijd dichtbij de vijand te zijn. Hierdoor moest je wel opletten wat er gebeurde. Maar in Xenoblade Chronicles X lijkt de gameplay te zijn verschoven naar geweren. Je kan op een afstandje blijven staan, de auto-fire zijn gang laten gaan en een overwinning binnenslepen zonder ook maar naar het scherm te kijken. Als je wel betrokken meedoet, zal je zien dat het systeem niet veel anders is dan in deel één, behalve dat je nu de beschikking hebt over geweren die ook in messen en zwaarden kunnen veranderen. De verschillende abilities die je hebt, corresponderen met de mode waar je wapen in zit, zodat er altijd een helft niet beschikbaar is, afhankelijk van de afstand tot je tegenstander. Dit zorgt er wel voor dat je op moet letten wanneer welke ability beschikbaar is: de mogelijkheid om één van je partymembers te healen was bijvoorbeeld alleen mogelijk in gun-mode.

De grootste crime die de game waarschijnlijk doet, is de slechte kwaliteit van de graphics. In de trailers zijn scherpe beelden te zien, een hoge framerate en mooie anti-aliasing. Dat was geen van alle terug te vinden in de demo. De demo van Xenoblade Chronicles X schotelde me een gemiddelde framerate voor en rondom alles kartelranden die sinds de PlayStation 2-dagen niet meer vertoond zijn. Waarin de trailer een zeer uitgebreid kleurenpalet te vinden is met mooie designs en veel aandacht voor detail, vond ik in de demo helemaal niks. De kleuren waren maar flets, de personages waarmee ik speelde leken op afgewezen designs voor het eerste deel en hoewel ik een minimap had die me vertelde waar ik heen moest, was het uiterst onduidelijk hoe ik daar moest komen. De wereld was erg groot en de graphics onduidelijk. Ik hoop ten zeerste dat dit kwam door de tv waarop de demo gespeeld werd, of dat dit een beta-versie van de game was. Het feit dat de Nintendo-stand in het persgedeelte herhaaldelijk last had van stroomuitvallen, hielp de zaak ook niet. Laten we Xenoblade Chronicles X het voordeel van de twijfel geven, want niet alleen was de kwaliteit veel minder dan die in de trailers, het was allerminst flatteus voor een console die al bekend staat als eentje die underpowered is. Wat grappig is wanneer je naar de beelden kijkt van games geproduceerd door Nintendo zelf. Die kunnen zich in sommige gevallen zelfs meten met de Xbox One of PlayStation 4.

Xenoblade Chronicles X was dé Nintendo-game waar ik naar uitkeek, maar ontgoocheld verliet ik de Nintendo-stand. Niet alleen was de presentatie van de game onder de maat, de gameplay was nog meer op de automatische piloot dan het origineel. Het is natuurlijk oneerlijk om een RPG als deze (die minstens zo’n 80 uur gameplay belooft) te beoordelen op de korte speelsessie die ik heb gehad, maar het baarde me zorgen. De trailers lijken een andere game te beloven dan dat we gaan krijgen en wat we krijgen lijkt exact op wat we al hebben gezien op de Wii. Ik hoop dat ik het verkeerd heb.