De Final Fantasy-franchise heeft in de loop der jaren een toch wel legendarische status bereikt met een extreem grote achterban. Kijk alleen al naar de reveal van de Final Fantasy VII remake van vorig jaar waar zo’n beetje de hele zaal in LA ontplofte en het internet op tilt sloeg. Met deel vijftien voor de boeg eind deze maand wordt de legacy verder uitgebreid. De FF-games staan altijd bekend om de mooie graphics en serieuze verhalen voor vooral de volwassen gamer. Square Enix laat zich dan ook totaal van een andere kant zien met World of Final Fantasy, een game gemaakt voor de kleintjes, maar ook zeker voor de fans van de serie die zich weer kind willen voelen. Want de hele game voelt aan als een throwback thursday en dat is in dit geval ontzettend goed.

Schattigheid overload

World of Final Fantasy is een game waarin we veel oude bekenden gaan tegenkomen, maar de hoofdrol is weggelegd voor twee nieuwe personages, namelijk de tweeling Lann en Reynn. De twee leven een simpel leventje in Nine Wood Hills, maar op een dag lijkt iedereen van de aardbodem verdwenen te zijn. De enige schepsels die de tweeling nog tegenkomt zijn een mysterieuze vrouw genaamd Enna Kros en een ontzettend irritante (hier later meer over) vliegende vos. Er wordt een verhaal op de twee losgelaten waarin wordt verteld dat ze machtige Mirage Keepers waren in een andere wereld: Grymoire. Een duistere kracht heeft de tweeling echter uit die wereld gejaagd en alle herinneringen gewist uit het hoofd van Lann en Reynn. Deze kracht moet wel verslagen worden, dus keer je terug naar Grymoire om de vijand te verslaan en je herinneringen terug te krijgen.

World of FF Twin

Het is natuurlijk een hele grote open deur intrappen door te zeggen dat deze Final Fantasy-game er heel erg anders uitziet dan de rest van de franchise. De game is verrekte schattig en zelfs als alfaman voel je na een aantal uurtjes World of FF je mannelijkheid verdwijnen als sneeuw voor de zon. De meeste menselijke personages in Grymoire zijn vormgegeven als een soort dwergen met een heel groot hoofd die erg doen denken aan die Funko POP!-poppetjes. Hoewel ik het stijltje ontzettend goed kan waarderen, laat de game grafisch wel een paar steken vallen. Ik heb de game gespeeld op de PlayStation 4, maar World of Final Fantasy is ook uitgekomen voor de PlayStation Vita. Ja die bestaat blijkbaar nog. Er moet dus rekening worden gehouden met een zwakker platform, waardoor de game op de PS4 een beetje ruw overkomt.

Een ode aan een legendarische franchise

Zoals ik in het intro al zei, is World of Final Fantasy niet alleen voor de jongere gamer, maar ook voor de echte fans van de serie. De franchise bestaat namelijk dit jaar dertig jaar en deze game voelt een beetje als een ode aan die drie decennia. Je komt namelijk enorm veel elementen tegen van alle voorgaande Final Fantasy-games. Van gebieden als Besaid die we kennen van Final Fantasy X tot aan legio bekende personages als Cloud, Yuna, Squall en zelfs Princess Sarah van het allereerste deel. Zelfs de vijanden en andere schepsels uit alle delen hebben ze schattig gemaakt en in grote getalen in World of Final Fantasy voor laten komen met als absolute hoogtepunt de Cactuar Conductor. Jazeker, die bizar slecht getekende cactus als treinconducteur. En daar snij ik meteen een andere aspect aan van deze game, want het is by far de meest grappige Final Fantasy. Het constante gekibbel tussen Lann en Reynn is zeer vermakelijk en sommige dialogen zijn ronduit grappig. Dit wordt af en toe wel afgewisseld door awkward momenten, waarin de voice acting en Engelse dub totaal niet lekker uit de verf komen en een beetje doen denken aan de cringeworthy scènes van Final Fantasy X. Kunnen ze altijd nog zeggen dat dat ook een deel van de ode is.

Pokémon meets Final Fantasy

De gameplay en het uiteindelijke doel van World of Final Fantasy doen heel erg denken aan een andere Japanse gigant. Het mag duidelijk zijn dat ontwikkelaar Tose de Pokémon-games als grote inspiratiebron heeft gebruikt, maar gelukkig is er wel een eigen twist aan gegeven. De monsters in de game heten Mirages en dat zijn in feite de Pokémon van World of FF. Deze schepsels zijn te bemachtigen in een gevecht door ze te verzwakken en vervolgens te vangen met een kubus. Een bal zou natuurlijk wel heel voor de hand liggend zijn. Ook is het mogelijk om ze te trainen en te laten evolueren. Er zijn een paar honderd van deze wezens en ze komen in drie maten: Small, Medium en Large. De grootte van de Mirages is heel belangrijk voor het misschien wel leukste element uit de game, namelijk het stapelen van die schattige monsters.

Met het Stack-systeem is het mogelijk om twee Mirages te stapelen op Lann of Reynn. Buiten het feit dat het er soms hilarisch uitziet, is het ook een hele belangrijke manier om sterker te worden in het gevecht, dat overigens net als de meeste FF-games turn-based is. Door bepaalde combinaties te doen kunnen aanvallen sterker worden en zijn er speciale aanvallen uit te voeren als jouw stapel een goede balans heeft. Een voorbeeld. Heb je bijvoorbeeld op Lann twee Mirages geplaatst met de Fire-aanval, dan versterken ze elkaar en krijg je Fira. Als je in de skilltree van Lann ook nog een Fire-aanval hebt geactiveerd, dan behoort Firaga zelfs tot de mogelijkheden en blaas je met gemak je vijand van de mat. Het is dus erg belangrijk om een goede Stack te maken om sterke vijanden te verslaan.

Doe dit doe dat, doe zus doe zo

Dat de game zich richt op een jonger publiek is iets wat ik alleen maar toe kan juichen, want voor de kinderen die af en toe met papa op de PlayStation 4 willen gamen, is er weinig keus. Toch is het eerste uur voor de hardcore gamer wel even doorbijten, want je wordt doodgegooid met tutorials. Elke scheet wordt tot in de details uitgelegd en je krijgt zelfs regelmatig een reminder in beeld dat je bepaalde zaken op een bepaalde manier moet aanpakken. Dit haalt behoorlijk het tempo uit de game en dat is vooral in het begin erg gevaarlijk, want mensen met wat weinig geduld ben je dan al kwijt. Al moet gezegd worden dat Square ook wel doorheeft dat er erg veel tutorial in World of Final Fantasy zit, aangezien er na een paar uur de volgende vraag wordt gesteld door de tweeling: “Waarom verschijnen er steeds op het moment dat we iets nieuws doen die tips in beeld?” Goede vraag. Net als de vraag waarom monsters eigenlijk geld bij zich hebben. Jammer dat het antwoord niet al te duidelijk is.

World of Final Fantasy is al met al een prima spin-off van een geprezen franchise. De schattige art style is echt een lust voor het oog en het heeft potentie een breed publiek te trekken, van de die-hard fans tot de jonge gamers bij papa op schoot. Hoewel er behoorlijk wat gejat is van Pokémon heeft het vechtsysteem en de game op zich wel een eigen smoel en voelt het niet als een ontzettend slechte kopie. Ook zit het snor met het leuke verhaal en de dosis humor in de game, wat we eigenlijk niet gewend zijn van Final Fantasy. Het blijft alleen eeuwig zonde dat World of Final Fantasy ook op de Vita is uitgekomen, waardoor het grafisch een beetje tegenvalt en de Engelse dub is af en toe tenenkrommend. Toch ben ik overtuigd van deze ode aan een van de beste franchises ooit en Sqaure mag het van mijn part best nog een keertje doen.