Het is de nachtmerrie van een ICT’er: de hele stad aangesloten op één besturingssysteem. En dan helemaal als dat systeem zo lek als een mandje blijkt. In Watch_Dogs mag je als ‘hacker’ aan de slag in Chicago in de nabije toekomst. Hacker staat tussen aanhalingstekens, want zo technisch is het allemaal nou ook weer niet. Dat hacken heb je zo onder de knie, maar dat maakt deze game des te leuker.

Geen oneindige lijst met eentjes en nulletjes en geen zwart scherm met allemaal groene Chinese tekentjes, in Watch_Dogs hack je alles gewoon met je smartphone. Een druk op het scherm en je wensen komen uit. Tenminste, als je batterij niet leeg is natuurlijk. In Watch_Dogs heb je de macht over een mobieltje dat met de hele stad is verbonden. Je kunt er een hoop chaos mee maken en dat is dan ook de eigenlijke bedoeling van dit spel. Ontsnap aan je vijanden door op het juiste moment het juiste systeem te overbelasten of uit te schakelen. Mocht dat allemaal niet lukken, dan kun je altijd nog teruggrijpen naar de immer populaire pistolen en geweren.

Watch_Dogs_06

In Watch_Dogs speel je als Aiden Pearce. Een man met een pet, lange jas en een sjaal voor zijn mond die eigenlijk niets anders doet dan in het computersysteem van de stad inbreken. Uiteraard komt de game met een verhaallijn, maar die is zo simpel en weinig verrassend dat ik daar niet meer dan één alinea over wil uitweiden. Pearce is verstrikt geraakt in een wereld van hackers die elkaar het leven zuur willen maken. Tegenstanders willen Pearce dood hebben, maar het onschuldige nichtje van de hoofdpersoon moet Pearce’s reputatie uiteindelijk met de dood bekopen. Wraak is op zijn plaats. Tijdens zijn zoektocht naar de daders wordt duidelijk dat de rest van zijn familie ook gevaar loopt. Van het een komt het ander en voor je het weet moet je opdrachten uitvoeren voor mensen die je familie in gijzeling houden.

Het verhaal is niet indrukwekkend, maar laten we dat vooral vergeten. Het gaat uiteraard om de gameplay die we in de spectaculaire filmpjes hebben gezien, waarmee Ubisoft ons al lange tijd warm probeert te houden. Is het nou echt zo vet? Ja, soms wel. De virtuele replica van Chicago is aardig groot en gezien het een sandbox-game is, mag je ook gewoon gaan en staan waar je wilt. Dat maakt de game echter niet levendig. Ik had bij GTA V bijvoorbeeld meer het gevoel onderdeel te zijn van de omgeving, terwijl Chicago toch wel erg statisch is. Het inbreken in de telefoontjes van voorbijgangers maakt dat wel weer een beetje goed. Vooral 9Gag-bezoekers zullen daar wat grappige verwijzingen naar memes tegenkomen, maar ook op straat kun je zien dat de selfie-trend in de nabije toekomst nog lang niet voorbij is.

De gameplay en alle hacksnufjes, die je met experience points kunt verdienen, maken deze game authentiek. Tijdens het rijden kun je bijvoorbeeld alle verkeerslichten op groen zetten (zodat er ongelukken gebeuren), spikes uit drempels laten komen en de zogeheten steam pipes onder de weg laten exploderen. Dat is nodig om van je achtervolgers af te komen of je missie te voltooien. Het meest handige blijft het inbreken in camera’s, waardoor je de omgeving beter kunt bekijken. Je kunt van camera naar camera switchen en, als het meezit, behoorlijk wat vijanden omleggen zonder een vuurwapen te gebruiken. Zoals gezegd is de gameplay vernieuwend. Maar maakt dat een next-gen game?

Watch_Dogs wordt gezien als een van de eerste ‘echte’ next-gen games. Wie daarnaar op zoek is moet ik helaas teleurstellen. Deze game tilt het niveau van gaming naar mijn gevoel niet naar nieuwe hoogtes. Ten eerste zijn de graphics niet om over naar huis te schrijven. Goed, het ziet er goed uit op de Xbox One (waarop ik hem speelde), maar echt weggeblazen word je niet. Het ontbreekt aan zowel details als physics. Het lopen en springen doet bijvoorbeeld erg denken aan Assassin’s Creed. Tel daarbij op dat je hier en daar een onzichtbare muur tegenkomt of een tram die per direct stilstaat als je er voor gaat lopen en je komt uit op een behoorlijk lijstje. Ten tweede valt de game teveel in herhaling om echt van iets unieks te spreken. Het verhaal is flinterdun en bestaat vooral uit: hack dat systeem, schiet het target dood voordat hij zijn doel bereikt en bereik een specifiek punt in een vijandig gebied. Dan heb je ook nog eens de irritaties. Muurtjes waar je net niet op kunt springen, teveel hackmogelijkheden in je scherm waardoor je het verkeerde ding laat ontploffen, niet kunnen schieten uit de auto (terwijl je vijanden dat wel kunnen en daar dan ook gretig misbruik van maken) en de AI laat het hier en daar afweten.

Begrijp me niet verkeerd, Watch_Dogs is wel degelijk een leuke game, maar het is minder dan ik er aanvankelijk van had verwacht. Het verhaal houd je bezig (in letterlijke zin, niet figuurlijke) en er zijn talloze andere dingen die je in Chicago kunt doen. Zo kun je inbreken in camerasystemen van huizen, criminaliteit oplossen om de politie een handje te helpen of online inbreken op een andere Watch_Dogs-speler. Ik heb er zelf al wat uren in gestopt en zal er voorlopig nog wel even in blijven hangen. Het is bepaald geen game die je na een kleine 5 uur weer weglegt, omdat je tussen de missies door ook een en ander kunt ondernemen.