Als gamer wil je lekker je gang kunnen gaan in enorme open werelden, kunnen genieten van een gestroomlijnde lineaire ervaring met de nodige explosies, of het in elkaar zetten van bouwwerken tot je een ons weegt. Veel ontwikkelaars maken die ervaring steeds minder prettig door ons beperkingen op te leggen die je anno 2016 niet meer zou willen zien. In dit artikel zet ik uiteen welke zaken ik vanaf dit jaar het liefst niet meer terug zou willen zien in mijn favoriete tijdverdrijf.

Verplichte services

Als ik een game opstart en heb betaald voor mijn lidmaatschap, in mijn geval PlayStation Plus op de PlayStation 4, wil ik me niet nog eens verbinden met een online service van de uitgever. Services als uPlay, Origin, Resident Evil.NET en WBPlay moet je als extraatje aanbieden en zeker niet verplicht stellen om een game te spelen die je al hebt betaald. We komen inmiddels om in de accountnamen, wachtwoorden en veiligheidsvragen, die we vervolgens toch allemaal weer vergeten omdat we het niet belangrijk vinden. Voeg er niet onnodig dingen aan toe!

Waarom zeg ik dat? Neem de lancering van Assassin’s Creed Unity, waarbij het voor pc-gebruikers niet mogelijk was om te spelen, omdat het niet lukte om verbinding te maken met uPlay. Je wilt dus een singeplayer-avontuur beginnen, maar dat kan niet omdat de online service niet beschikbaar is. Dat is krom en volledig onacceptabel in deze tijd.

Een andere reden is het verkapte ‘belonen’ van gamers die gebruikmaken van de services. Nou heeft uPlay op zich een leuke structuur, omdat je in verschillende games punten krijgt voor het behalen van mijlpalen in de game. Met die punten speel je leuke extraatjes vrij in de game die je aan het spelen bent of een andere game van Ubisoft. Andere services bieden je vaak een nieuwsbrief in je mail, die je negen van de tien keer toch niet leest, om je op de hoogte te stellen van een dubbel XP-weekend of andere acties.

Een simpele oplossing: gratis kleine DLC-pakketjes voor die games uitbrengen, enkele weken na de lancering. Daar creëer je veel meer goodwill mee bij de spelers. Zo’n dubbel XP-weekend kun je ook als pop-up in het hoofdmenu van de game op laten duiken om spelers ervan op de hoogte te stellen. Hoeven wij alle wachtwoorden niet meer te onthouden en zijn we af van services waar we niet op zitten te wachten.

Downloadcodes in doosjes

Uitgevers willen het liefst al geld zien nog voordat ze hun product aan de man kunnen brengen. Ze krijgen het telkens voor elkaar om gamers een pre-order te laten plaatsen en alvast wat centjes binnen te harken die ze dan kunnen gebruiken voor de ontwikkeling van hun volgende project. Wat staat daartegenover? Een lullige pre-orderbonus met een extra skin voor je personage of een wapen voor de multiplayer. “Maar dan kun je toch tegen je vrienden opscheppen dat jij iets hebt waar zij net naast grijpen?” Lekker boeiend.

Het structureel weghalen van content uit een game om die vervolgens ‘gratis uit te delen’ aan gretige pre-orderaars vind ik een slechte zaak. In de VS heb je ook nog eens vaak verschillende pre-orderbonussen bij verschillende winkelketens. Dat betekent dat je eigenlijk nooit een complete game kunt krijgen, zonder meerdere exemplaren aan te schaffen van dezelfde game. Belachelijk!

Ik snap dat de ontwikkelkosten in de loop der jaren omhoog zijn gegaan. Engines, personeel en de pr-machine moeten immers ook betaald worden. Toch heb ik dan liever een compleet product waar ik 70 euro voor moet betalen op de lanceringsdatum, dan dat uitgevers het op andere manieren aan me terug proberen te verdienen.

Hufterige bedragen voor DLC

Waar is überhaupt het concept van het vrijspelen van content door een game te spelen gebleven? We moeten overal maar voor gaan betalen: skins, extra maps, meer missies, etc. CD Projekt Red vind ik daarin een rolmodel. Zij brachten gratis DLC uit voor de mensen die nog geen genoeg kregen van The Witcher III: Wild Hunt en vroegen voor de echte uitbreidingen wel een vergoeding. Dat vind ik een keurige manier van handelen. Nou kun je niet van RPG’s houden, toch zal je deze actie wél kunnen waarderen.

Laat ik vooropstellen dat ik er niets mis mee vind om euro’s te vragen voor in-game geld. Dat is een soort sluiproute voor mensen die wat krapper in de tijd zitten, maar toch de volledige spelervaring willen krijgen. Ik heb het zelf nooit gedaan in games als Forza Motorsport 6 of GTA V, maar ik kan gerust toegeven dat ik wel eens Gold Packs heb gekocht in FIFA 14 om wat nieuwe spelers te krijgen voor mijn Ultimate Team. Dat scheelt een hoop grinden en de content is ook te verkrijgen als je er niet voor kiest om echt geld te betalen.

Waar ik wel een aversie tegen heb is het vragen van enorme bedragen voor DLC. Als voorbeeld noem ik Destiny. Een game die ik het licht in de ogen niet gun, vanwege de betalingsverplichtingen. Het wil een MMO-achtige game zijn met Raids en biedt in eerste instantie amper end-game content. Net als iedere andere online multiplayergame, moet je wel elke nieuwe uitbreiding kopen om nog mee te kunnen doen. Het kostte je eind dit jaar 40 euro om The Taken King te verkrijgen en als je nog geen speler was en daarom de Collector’s Edition wilde kopen, mocht je 80 euro neertellen voor het basisspel, de uitbreiding en wat kleine extra’s zoals drie nieuwe dans-emotes. Maar dan had je nog niet alle content die los verkrijgbaar is als DLC.

Waar Bungie enorm veel beloftes heeft gedaan voordat Destiny verscheen, beloftes die overigens lang niet allemaal werden waargemaakt, werd het duidelijk dat er een Activision-structuur aan de game vastzit. “Wil je de volledige ervaring die wij beloofden? Dan moet je ook de uitbreidingen kopen, want daar zit het nu wel in!” En spelers trappen er nog steeds massaal in. Ben je het niet eens met dergelijke marketingstrategieën, stem dan met je portemonnee! Dit is de reden dat ik Destiny destijds niet heb gekocht en nu blij ben met die beslissing.

Games telkens uitstellen

Begin dit jaar, in januari, kwam het nieuws naar buiten dat de pc-versie van Grand Theft Auto V langer op zich zou laten wachten. Uiteindelijk konden gamers op dat platform pas vanaf 14 april met Rockstars game aan de slag. Een tekenend voorbeeld van de manier waarop uitgevers met hun doelgroep omgaan: eerst een game twee of drie jaar lopen hypen met prachtige trailers, beloftes en PR-praatjes en ons vervolgens zo lang laten wachten dat we bijna de interesse verliezen.

Als je nog geen concrete maand of kwartaal hebt waarin de game gegarandeerd klaar is, laat die releasedatum dan nog even voor wat ‘ie is. Je hoeft er nog geen datumstempel op te drukken als je toch alleen maar mensen teleur gaat stellen. Breng in plaats daarvan liever wat nieuwe gameplaybeelden uit en vertel hoe de game ervoor staat. Neem gewoon een voorbeeld aan Blizzard. Als hen gevraagd wordt wanneer een game ongeveer klaar is: “It’s done when we say it’s done”.

Toch spant de pc-versie van Batman: Arkham Knight de kroon. Uitgever Warner Bros. heeft een bar slechte port uitgebracht en haalde de game uit de (digitale) winkels om de release vervolgens nog eens uit te stellen. Dat is wel een teken van de verantwoordelijkheid die Warner Bros. heeft genomen om eerst te zorgen dat de game werkt. Immers hoeven gamers geen genoegen te nemen met een wanproduct! Betere kwaliteitscontroles voor de lancering had ervoor kunnen zorgen dat Batman: Arkham Knight vooraf aan de lanceringsdatum werd uitgesteld. Dan toch liever nog even wachten. Een slechte naam blijf je voorlopig houden na deze lancering. Het duurt vele malen langer om een goede naam op te bouwen dan die te verliezen.

Digitale games voor de volle mep

Waar ik me al een paar jaar aan stoor is het feit dat een game die je via Xbox Live Marketplace of PlayStation Network wilt aanschaffen en downloaden, duurder is dan de fysieke variant. Als kritische shopper loop je dan liever bij de dichtstbijzijnde gameboer binnen om diezelfde game voor 50-60 euro mee naar huis te nemen. Waarom zou je dan 65 tot 70 euro betalen voor een digitale versie die meer ruimte inneemt op je toch al zeldzame schijfruimte?

De logica ontgaat me ook volledig. Je krijgt een game die niet op een schijfje staat, waar geen boekjes of downloadcodes (daar heb je ze weer) in zitten en niet in een plastic doosje met artwork zit. Dan heb ik het nog niet eens over de distributie, tussenhandellaarskosten, et cetera die niet van toepassing zijn. Die game is duurder in een digitale winkel. Ik begrijp er niks van!

Als Nintendo, Microsoft en Sony willen dat gamers ooit naar een digital only-platform overstappen, moeten ze eens een voorbeeld nemen aan Steam. Regelmatig zijn games daar met belachelijk hoge kortingen te vinden, dus de volle mep betalen doen niet veel mensen meer.