Vampyr

Het is een donkere, regenachtige nacht in Londen. De Spaanse griepepidemie zorgt ervoor dat de deuren en ramen dichtgetimmerd zitten en dat er weinig volk op straat is. Verderop in de straat staat een man te vloeken dat zijn medicijnen zijn gestolen. Ik heb de juiste medicijnen op zak, maar ik kan er ook voor kiezen de beste kerel uit zijn lijden te verlossen. Keuzes, keuzes, keuzes.

Vampyr is de nieuwe game van Dontnod. In een tijd waarin alles lijkt te draaien om shared world en battle royale is Vampyr een ouderwetse singleplayer RPG met een sterke focus op het verhaal en het maken van keuzes. De vraag is daarmee hoe interessant de keuzes zijn die het verhaal dokter/vampier Jonathan Reid voorschotelt.

Duister Londen

Het eerste dat opvalt aan Vampyr is de duistere toon die de game weet neer te zetten. Die komt meteen naar voren wanneer je de game opstart. De stemmige vioolmuziek maakt meteen duidelijk dat dit geen gezellige game gaat worden en de afbeelding van een begraafplaats als introscherm onderstreept dit nog eens. Ook  de gebeurtenissen tijdens de eerste minuten van de game zetten meteen de toon.

Je speelt in Vampyr als dokter Jonathan Reid. Op je terugkeer vanaf het front van de Eerste Wereldoorlog ben je overleden. Midden in een massagraf schrik je ineens wakker uit je schijnbaar toch niet zo heel erg eeuwige slaap. Je voelt je beroerd en je hebt een ongelofelijke dorst… naar bloed. Je doet je te goed aan het eerste het beste slachtoffer, maar als de waas voor je ogen optrekt, blijkt dat je dat beter niet had kunnen doen.

Vlug neem je de benen en al snel kom je erachter dat de inwoners van Londen niet op een vampier zitten te wachten. Vluchtend door de straten loop je uiteindelijk een mede-medicus tegen het lijf. Dokter Swansea kent je werk, heeft begrip voor je situatie en biedt je een veilig onderkomen aan in Pembroke Hospital. Vanaf daar is het je doel om erachter gekomen wie je met deze vampiervloek heeft opgezadeld.

Markante figuren

Als je eenmaal je intrek hebt genomen in Pembroke Hospital, is het de hoogste tijd om kennis te maken met de rest van de medewerkers van het ziekenhuis. Uit die eerste kennismakingen blijkt al snel dat Vampyr vol zit met markante figuren. Zo is één van de patiënten uit het ziekenhuis een geesteszieke vrouw die denkt een vampier te zijn, terwijl ze dat in tegenstelling tot jou helemaal niet is. ‘s Nachts sluipt ze naar haar buurman om hem in zijn nek te bijten. Deze vindt dat wel best; zo heeft hij in ieder geval nog wat menselijk contact.

Ook de personages die je later in de game ontmoet hebben allemaal een interessant verhaal. Zo is er de priester die er heilig van overtuigd is de griepepidemie op te lossen door zondige mensen in brand te steken.  Of wat te denken van de dichter die ‘s nachts op straat rondloopt omdat hij een wonderlijke schoonheid ziet in al het dood en verderf dat Londen overkomt.

Naast dat de verhalen van de verschillende personages buitengewoon interessant en goed geschreven zijn, is er ook nog een andere reden om achter al hun verhalen te komen. Je kunt er namelijk voor kiezen om iedere NPC in de game mee te lokken naar een duister hoekje, om daar hun bloed te drinken. De crux daarbij is, dat hoe meer informatie je over een persoon hebt weten te achterhalen, hoe meer XP het oplevert om diegene te vermoorden.

Verschillende districten

Je zult echter goede afwegingen moeten maken om een personage wel of niet te vermoorden. Londen is namelijk onderverdeeld in verschillende districten. Deze districten sluiten allemaal naadloos op elkaar aan en zijn vanaf het begin toegankelijk, hoewel sommige delen ontgrendeld moeten worden.

In ieder district bevinden zich een aantal NPC’s en wanneer je teveel personen uit een bepaald gebied de dood injaagt, wordt dat district instabiel. In een instabiel district is bijvoorbeeld de kwaliteit van de merchandise lager en zijn er meer vijanden.

Wanneer je andersom een district helemaal gezond en veilig hebt gemaakt, zijn er ook betere spullen te koop en kun je je veiliger door de straten bewegen. Als je aan de andere kant teveel de brave dokter uithangt en helemaal geen onschuldige burgers vermoordt, dan loop je een flinke hoeveelheid XP mis. Daardoor is het lastiger om je verschillende vampierkrachten te verbeteren en zul je het een stuk moeilijker hebben in de gevechten.

Bloedzuigers

Want ook al kies je er nog zo voor om als een brave dokter door het leven te gaan, je komt er niet onderuit om te vechten in Vampyr. Los van de vele NPC’s worden de straten van Londen namelijk onveilig gemaakt door een genootschap vampierjagers, genaamd The Guard of Priwen. Met brandende fakkels, geweren en kruizen waar ze je mee kunnen verlammen, weet deze groep het je knap lastig te maken.

Naast de vampierjagers zijn er ook andere vampiers die het op dokter Reid gemunt hebben. Zo zul je veelvuldig te maken krijgen met Skal: een lager soort vampiers die hersenloos moordend door de stad trekken. Later krijg je het ook aan de stok met andere Ekon, de hogere vampiersoort waar je zelf ook toe behoort.

Vaardige vampiers

Gelukkig ben je als Dokter Reid ook niet helemaal weerloos. Zo kun je jezelf bewapenen met verschillende wapens. Zo kun je ervoor kiezen om in de ene hand een bijl en in de andere hand een geweer te dragen. Je kunt er echter ook voor kiezen om een zwaarder, tweehandig wapen met je mee te dragen. Dit kost meer stamina, maar doet ook meer damage. Bovendien kun je op de laatstgenoemde manier je tegenstanders tijdelijk bewusteloos slaan, zodat je tijdens de combat hun bloed kan drinken.

Bloed drinken is van belang, omdat je bloed nodig hebt om je vampiervaardigheden te gebruiken. Zo zijn er defensieve vaardigheden, waarmee je bijvoorbeeld een dichte, beschermende mist op kan trekken. Dan zijn er ook nog aanvallende vaardigheden, waarmee je bijvoorbeeld een bloedspeer kan gooien. Tot slot zijn er dan de krachtige ultimate vaardigheden, waarmee je vijanden bijvoorbeeld kan spiesen.

Wanneer je door te vechten of NPC’s te vermoorden genoeg XP hebt verzameld, kun je een bed opzoeken om te levelen. Je geeft dan je XP uit aan het upgraden van één van je vaardigheden. Vervolgens krijg je ook te zien wat voor effecten je daden op de inwoners van Londen en de stabiliteit van de verschillende districten hebben gehad. Vervolgens kun je volgende nacht gewoon doorgaan met het verrichten van (wan)daden.

Al met al werkt de combat erg goed. Dit komt met name door de veelzijdigheid van het systeem. De vampiervaardigheden voelen krachtig aan en je kunt ervoor kiezen om verschillende krachten te upgraden en af te wisselen welke je wilt gebruiken. Ook zit je niet vast aan een bepaald wapen, maar kun je zelfs tijdens gevechten makkelijk wisselen tussen verschillende wapens.

Fundamentele keuzes

De combat is erg vermakelijk, maar de enorme keuzevrijheid is de échte ster van Vampyr. Dit zit hem bijvoorbeeld al in het wel of niet doodmaken van NPC’s, maar ook in de loop van het verhaal krijg je bepaalde keuzes voorgeschoteld waar je echt even over na zult moeten denken. Omdat er geen meter is die aangeeft of je keuzes ‘goed’ of ‘slecht’ zijn, is van te voren lastig in te zien hoe een keuze uit gaat pakken.

Een kleine kanttekening hierbij is dat het op sommige punten juist voelt alsof de game je helemaal geen keus geeft, maar je vervolgens wel met nadelige consequenties opzadelt. Toen ik voor een bepaalde queeste een geheimzinnige, illegale achterbuurtkliniek moest onderzoeken, leek de game me weinig keuze te geven in hoe om te gaan met die situatie. Toen de boel in dat district vervolgens helemaal ontspoorde, kreeg ik daar als speler wel de rekening van voorgeschoteld.

Duister verhaal

De bovenstaande situatie is echter een uitzondering, want over het algemeen geeft de game je veel controle over het verhaal en hoe je je tot de NPC’s in de wereld van Vampyr verhoudt. Dat verhaal en de verschillende personages weten door een flinke dosis mysterie gelukkig ook tot het einde toe te boeien en leiden je bovendien op een natuurlijk wijze door de verschillende districten van Londen.

Hoewel het duistere London erg mooi is vormgegeven, wordt het op een gegeven moment wel wat vermoeiend dat er geen fast travel optie aanwezig is. Vooral omdat veel NPC’s ook side quests aanbieden, waarvoor je nog al eens heen en weer moet reizen. Als je dan onderweg voor de zoveelste keer hetzelfde groepje Guards of Priwen om zeep moet helpen, kan de game wat repetitief aanvoelen.

Al met al is Vampyr echter een game die ik iedere liefhebber van verhaalgedreven singleplayer RPG’s aan kan raden. Bovendien zorgen de keuzemogelijkheden ervoor dat je de game nog eens opnieuw kunt spelen. Tijdens mijn eerste playthrough was ik een relatief brave vampier, dus tijdens mijn volgende ronde laat ik helemaal niets heel van Londen.