Unravel 2

Een van de grootste minpunten van de eerste Unravel is dat je de game niet samen kunt spelen. Dit hoewel het de perfecte game zou zijn om gezellig op de bank samen de mooie omgevingen te beleven als schattige Yarnie-poppen. Gelukkig rectificeert Unravel 2 dit door spelers controle te geven over niet één, maar twee Yarnies.

Om deze reden zijn Rohald en Jessica samen op pad gegaan om de wereld van Unravel 2 te ontdekken en het verhaal te ontrafelen. De een vergelijkt alle platformgedeeltes met Super Meat Boy en vond de eerste Unravel maar zo-zo, terwijl de ander simpelweg van schattige dingen (en Unravel) houdt en hem daarom mee op avontuur sleurt. Hier delen zij hun avonturen met jullie.

Door dik en dun: samen de wereld overleven

Net als in de eerste Unravel bestuur je in Unravel 2 een stoffen poppetje dat tot leven is gekomen. Om de wereld te overleven, moet deze gebruik maken van de wol waaruit het gemaakt is. Met behulp van een los draadje kun je jezelf van het ene voorwerp naar de ander slingeren, objecten lostrekken of versjouwen en trampolines maken. In Unravel 2 is het ook mogelijk om deze figuurtjes ander uiterlijk te geven, waarbij extra opties vrijgespeeld worden door levels of uitdagingen te voltooien.

Waar Yarnie in Unravel altijd vast zat aan een bepaalde hoeveelheid touw, zijn de Yarnies in Unravel 2 ietwat beweeglijker. Ze vormen namelijk elkaars draden, waardoor er wel een limiet is aan hoe ver je kunt gaan, maar dat dit alleen afhankelijk is van de positie van de andere Yarnie. Waar dit aan de ene kant een belemmering vormt, kan het ook juist gebruikt worden. Beide Yarnies kunnen namelijk een tegengewicht bieden bij bepaalde bewegingen om zo de puzzels op te lossen. Als de ene Yarnie aan een kant van een tak blijft hangen terwijl de andere Yarnie aan de andere kant hangt, slingeren ze zich zo ook wanneer ze geen knopen aan de boom kunnen maken door naar het volgende stuk. Yarnies kunnen elkaar op die manier ook van de afgrond redden (of juist niet).

Jessica: Voor mij biedt de tweede Yarnie een extra dimensie toe aan de game, waardoor deze de eerste Unravel overstijgt.

Rohald: De engine zorgt er misschien wel voor dat er leuke en creatieve puzzel elementen bijkomen, maar dit voegt maar een dunne laag toe aan de gameplay.

Jessica: Daar ben ik het niet mee eens. Ik vind dat de gameplay hierdoor juist nog unieker wordt. Dat zat al in de eerste game, maar legt daar met de extra Yarnie nog meer nadruk op.

Rohald: Uiteindelijk blijven de puzzels echter maar wat oppervlakkig. Die elementen waar jij het over hebt verliezen snel hun schijn, hoe strak ze ook in elkaar gezet zijn.

Om de wereld te redden?

Waar in andere games het puzzelen een middel is om het verhaal voort te bewegen, puzzel je in Unravel 2 eigenlijk alleen maar om te puzzelen. Hoewel je het ‘verhaal’ wel vordert door de raadsels op te lossen, is dit verhaal echter zo onduidelijk dat het moeilijk is om de aparte delen van de game in een geheel te plaatsen.

In de eerste Unravel was Yarnies plek in de wereld een stuk beter vastgelegd: Yarnie werd gemaakt door een oude vrouw en hielp haar op een aparte, eigenaardige manier bij het ophalen van haar herinneringen. Aan de ene kant is het verband tussen het verleden van de vrouw en de acties van Yarnie vaag. Wat heeft Yarnies reis door een bos namelijk te maken met die ene dag dat de oude vrouw op vakantie ging? Aan de andere kant is het wel duidelijk wat de bedoeling is, waardoor spelers eerder bereid zijn om dit door de vingers te zien.

Jessica: Over het algemeen wordt het verhaal op dezelfde manier naar voren gebracht zoals in de eerste game. Het is alleen nog minder duidelijk waar het eigenlijk allemaal over gaat.

Rohald: Ja, exact. De game had zoveel beter kunnen zijn als het verhaal duidelijk genoeg was om de game te leiden. Dit gebeurt niet, dus moet dit gebeuren door de gameplay, maar die is niet sterk genoeg om dit te kunnen.

Jessica: Precies. Het enige wat we nu te zien krijgen, zijn wat schimmen van kinderen die waarschijnlijk van thuis wegrennen. Hoe dit dan allemaal precies in elkaar steekt en wat de rol van onze Yarnies zijn, blijft heel erg vaag. Zoals Rohald al aangaf, lijdt ook de gameplay hierdoor, omdat je eigenlijk niet weet waarvoor je het doet.

In je eentje of met z’n tweeën

Jessica: Unravel 2 is de perfecte game om samen te spelen. Dat miste ik ook echt in de eerste Unravel, dus ik ben blij dat ze dat aangepakt hebben.

Rohald: Ik mocht jou alleen maar toekijken bij Unravel, dus daar ben ik het helemaal met je eens. Nu konden we ‘s avonds op de bank zitten en toekijken hoe de Yarnies schattig rond sprongen en met elkaar omgingen.

Jessica: Dat zijn pas relationship goals! Plus, coöp games draaien normaliter om spanning en actie, maar doordat Unravel 2 over het algemeen een langzame game is, biedt het voor vrienden en koppels juist een ontspannende ervaring. Als ik het ergens mee zou moeten vergelijken, zou het Journey zijn. Het is jammer dat er maar weinig games zijn waarmee je echt samen kunt ontspannen.

Rohald: Het is alleen wel zo dat het merendeel van de dynamiek die de game zo aantrekkelijk maakt, verdwijnt wanneer je het alleen speelt.

Jessica: Het tempo ligt sowieso een stuk lager doordat je zelf de posities van beide Yarnies in moet stellen, al kan dit ook weer voor een rustgevend effect zorgen. De game is wel helemaal solo te spelen, doordat de stukken die om snelle gameplay vragen sowieso met maar een Yarnie te voltooien zijn. De nadruk op samenwerking belemmert de ervaring van degene die de game alleen speelt dus niet.

Rohald: Toch kan de game het beste met z’n tweeën gespeeld worden. Voor mij was de gameplay echt te langzaam toen ik alles zelf moest doen.

Jessica: Dat klopt wel, al kon ik zelf ook wel van mijn solo-avontuur genieten. Het lage tempo zorgde er eigenlijk voor dat ik alles nog meer opnam, maar ik snap dat dat niet voor iedereen weggelegd is. Ik vond de eerste Unravel ook al ontzettend tof dus dit was eigenlijk meer van hetzelfde. Het samenspelen is alleen wel echt het toppunt, juist omdat het zo goed werkt.

De wereld van Unravel 2

Of je nu alleen of met een kameraad op pad gaat in de wereld van Unravel 2, de omgevingen bieden sowieso prachtige vista’s waar men even stil wilt staan om simpelweg van de natuur te genieten. Dit komt sowieso niet vaak voor bij sidescrollers en platformgames waar de focus op de gameplay ligt, maar met de realistische natuurgeluiden en de hoge grafische kwaliteit is niets minder waar in Unravel 2.

Ook op het gebied van gameplay steekt het uiterlijk van de game goed in elkaar en is een duidelijke verbetering ten opzichte van de eerste Unravel. Het slingeren van tak naar tak ziet er soepeler uit dan voorheen en de Yarnies bewegen zich een stuk sierlijker.

Rohald: We juichten elkaar regelmatig toe wanneer we elegante landingen of salto’s in de lucht maakten.

Jessica: Het lijkt maar een kleine toevoeging, maar dat ene element gaf de Yarnies wel meer persoonlijkheid. Daarnaast heb je ook nog de soundtrack die deel uitmaakt van de esthetiek van de game.

Rohald: Die ik totaal niet opmerkte. Al betekent dat overigens ook dat de soundtrack dus niet afleidend is van de game.

Jessica: Mij viel de soundtrack juist meteen op, maar dat was vooral vanwege de Keltische tonen die de emoties en gebeurtenissen deden versterken. Daar heb ik altijd al een zwak voor gehad.

Rohald: Toen we nog een keer gingen spelen nadat je het aankaartte, hoorde ik de muziek trouwens wel. Ik moet toegeven dat het inderdaad mooie achtergrondmuziek heeft die goed bij de sfeer van de game past.

Eindoordeel: Jessica versus Rohald

Uiteindelijk komen er twee oordelen uit deze review.

Jessica: Hoewel het verhaal tekortschiet op meerdere vlakken en een negatieve invloed op de gameplay heeft, maakt de game voor mij veel goed door het feit dat de gameplay op zich uniek en creatief aanvoelde. Bovendien genoot ik erg van de mooie omgevingen en stel ik de mogelijkheid om de game samen te spelen erg op prijs. Ik vind het dan ook de prijs waard.

Rohald: Voor mij is Unravel 2 de ‘net-niet game’. Dat de puzzels leuk in elkaar zitten, daar is geen twijfel over, maar dit is net niet genoeg om de game staande te houden. Het verhaal wordt op een creatieve manier overgebracht, maar het is net te onduidelijk om de gameplay een betekenisvolle lading te geven. De game an sich is leuk om een keer te spelen met goed genootschap, maar net niet leuk genoeg om dit voor die prijs te doen. Zeker als het ‘verhaal’ binnen drie uur uitgespeeld is, krijg je naar mijn mening  een schamele bang voor je buck.