Umbrella Corps – Dieptepunt in de franchise
Umbrella Corps is een nieuwe toevoeging aan de Resident Evil-franchise voor de PlayStation 4 en pc. De vraag is echter of Capcom met Umbrella Corps de serie weer de goede kant op weet te krijgen. De Resident Evil-franchise was namelijk ooit een franchise waar met smart op gewacht werd. Als er weer een nieuw deel werd aangekondigd zaten fans met smart te wachten op elke vorm van content die er vrij kwam. Je kon er simpelweg niet omheen, ook al zou je dat willen. Inmiddels zijn dat lang vervlogen tijden, want vanaf Resident Evil 5 lijkt Capcom een andere afslag te hebben genomen en dat is de serie niet ten goede gekomen. Zowel deel vijf als deel zes werden gemengd ontvangen door het grote publiek. Het nieuw bewandelde pad werd lang niet door iedereen zo gewaardeerd.
In dat geval heb je als ontwikkelaar natuurlijk een drietal opties. Je gebruikt de kritiek en kiest voor de veilige weg door weer op de oude manier verder te gaan, je gaat stug verder waar je mee bezig bent of je probeert gewoon nog een andere weg te bewandelen. Dat laatste is het geval met Umbrella Corps. Waar ik me zowel met Resident Evil 5 als met Resident Evil 6 nog best heb vermaakt, was dat met de nieuwste game uit de franchise allerminst het geval. De zin die ik kreeg om de game te spelen door de naam verdween al snel als sneeuw voor de zon toen ik me eenmaal bevond in de nieuwe spelwereld.
Het eerste wat opvalt wanneer je begint aan de game is dat het er allemaal niet echt gelikt uitziet. De animaties van de personages zijn houterig, alle zombies lijken op elkaar en zelfs op de hoogst mogelijke grafische instellingen ziet het er allemaal niet zo best uit. Na de korte tutorial van twee levels waarin je je een weg baant door alle mogelijke bewegingen die je in de game kunt maken is het tijd voor de singleplayer.
De singleplayer bevat naast wat teksten amper een verhaallijn. De levels zijn opgesplitst in maanden en die staan dan weer gelijk aan het level waar je in speelt. Je begint in een laboratorium waar je DNA van zombies moet zien te verzamelen. Het is dus eigenlijk een soort deathmatch en je moet, afhankelijk van het level waarin je speelt, een bepaald aantal DNA-monsters verzamelen. Als je het eerste level hebt uitgespeeld en de benodigde twintig monsters op zak hebt, ga je door naar het tweede level en moet je exact hetzelfde doen in hetzelfde level. Het enige verschil is dat je dit keer dertig DNA-monsters moet zien te verzamelen.
Pas als je de volgende maand bereikt hebt, speel je een nieuw level vrij waarin je ook weer geestdodende opdrachten uit moet voeren. Dit kan variëren van bijvoorbeeld een soort domination-modus waarin je bepaalde punten tien seconden lang vast moet zien te houden of het verzamelen van koffertjes. Naarmate je verder komt is er zowaar ook wat variatie in vijanden te bespeuren. De standaard zombies die allemaal op elkaar lijken worden dan onder meer vergezeld door honden, kraaien of zombies met een parasiet. Dit maakt de levels in ieder geval iets uitdagender, al is de AI niet om over naar huis te schrijven.
In de hoop toch nog enigszins positieve indrukken te kunnen opdoen, stortte ik me vervolgens op de multiplayer van Umbrella Corps. De galmend lege lobby’s beloofden niet veel goeds en dat werd bevestigd toen ik na ruim twintig minuten wachten op vijf andere spelers eindelijk kon beginnen met de online aspecten van de game. Je hebt online slechts de keuze uit twee spelmodi: een drie-tegen-drie-mode waarbij je slechts één leven hebt en een soort roulerende mode waarbij je telkens een ander opdracht hebt en je wel kan respawnen.
Capcom heeft in de levels de mogelijkheid gebouwd om je achter muren of obstakels te verschuilen, maar in de praktijk is de game zo ontworpen dat je daar eigenlijk vrijwel geen gebruik van maakt. Omdat je slechts drie tegenstanders hebt, is het zaak ze alle drie zo snel mogelijk van hun enige leven te beroven zodat je de winst pakt. Hierdoor duren de rondes ook vaak niet langer dan een minuut. Als een team drie rondes gewonnen heeft, dan is de match afgelopen en keer je weer terug naar de lobby in de hoop dat niemand vertrekt zodat je niet weer op spelers hoeft te wachten.
De andere online mode heb ik niet eens kunnen spelen bij gebrek aan spelers. Tijdens het wachten heb ik nog het een en ander aan mijn personage kunnen veranderen qua outfit en de kleuren ervan. Echter moet je voor meer opties een hoger level zien te bereiken. Na ruim drie kwartier te hebben gewacht en af en toe een andere speler in de lobby te zien komen, heb ik de handdoek in de ring gesmeten en ben ik onverhoopt weer wat levels gaan spelen in de singleplayer.