Tablets zijn wereldwijd razend populair voor allerlei doeleinden, maar hebben tot nu toe nooit de echte gamers aan kunnen spreken te wijten aan een gebrek aan power. Met de komst van NVIDIA’s Shield tablet hoopt de hardware fabrikant daar verandering in te brengen. Een van de paradepaardjes op die gamingtablet is Ultra Street Fighter 4. Om de tablet te promoten, organiseerde NVIDIA samen met de Nederlandse computerwinkel-keten Paradigit afgelopen zaterdag een toernooi.

Het is geen geheim dat de fightinggame-scene geniet van een niet zo positieve reputatie. Een aantal jaar geleden kwam Street Fighter, maar voornamelijk de mensen die het speelden, in opspraak. Een aantal prominente figuren uit de scene vonden dat het uitschelden van de tegenstander tijdens het spelen fair game was. Het kleineren van de tegenstander was zelfs prominenter wanneer de tegenstander een vrouw was. Het doet me deugd om te melden dat die mensen nog altijd flink in de minderheid zijn. Dat soort praktijken waren hier gelukkig niet te vinden, al was het evenement zeker niet zonder smetten op het blazoen.

Het meest in het oog springende was waarschijnlijk het gebrek aan professionaliteit bij de organisatie. Niet alleen begon het evenement anderhalf uur (!) te laat dankzij hardware en software problemen (iets wat eigenlijk niet voor mag voorkomen als je je als winkel juist daarin specialiseert) en werd de regel dat spelers zich een half uur van tevoren moesten melden niet nageleefd. Nu is dat natuurlijk te vergeven; dit was de eerste keer dat iets dergelijks als dit werd gedaan door de heren van de Paradigit. Wat echter niet te vergeven was, was de absurd informele en ongeïnteresseerde houding tegenover de game en de spelers die het leuk vinden.

Om het aantal kandidaten aan te dikken, speelden een aantal werknemers van de Paradigit ook mee. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, zelfs al hadden de werknemers nog nooit eerder een potje gespeeld. Maar dat er constant dingen werden geroepen als “yeuy ik mag weer in elkaar geslagen worden” is geen blijk van professionaliteit. Als dat het geval is, doe iedereen dan een plezier en doe dan niet mee. Om maar te zwijgen over één specifieke werknemer die hardop de game aan het afkraken was omdat het “lelijk” en “stom” was, niet kon geloven dat mensen “dit oude spel spelen”, dat fightinggames voor domme mensen zijn en dat “DOTA 2 zoooo veel beter is”. Informeel zijn, is één ding, niet respectvol is een tweede. Het dieptepunt werd bereikt wanneer de mensen werden voorzien van cola en chips. Op zich goed geregeld en het houdt nooit op dat speciale weekend-gevoel te geven dat je had als kind. Maar dat er, zoals je kan verwachten, werd gekruimeld op de grond en op neerbuigende wijze werd gezegd “tja, wat verwacht je: het zijn gamers” deed mijn hoofd schudden. Het was bedoeld als grap, maar toch merkte ik iets giftigs in de intonatie.

De mensen die daadwerkelijk voor het Street Fighter-toernooi kwamen en passie hebben voor de game kenden twee gezichten. Afgezien van een paar uitzonderingen, zijn de community’s rondom fighting games één van de beste om deel van uit te maken. Ik heb nog nooit ervaren dat er werd gediscrimineerd of dat mensen werden buitengesloten. Mensen zijn vóór, tijdens en na het spelen netjes, feliciteren elkaar en geven elkaar complimentjes. Toeschouwers doen haast zelf mee in een spannende match en leven op wanneer er een indrukwekkende play wordt gemaakt. Het is daarom juist zo jammer dat er veel spelers heel af en toe nét over de streep gingen. Er werd niet gescholden, maar een kreet of een enkel woord dat neerbuigend naar de tegenstander was bedoeld, ontsnapte hier en daar wel. Het is begrijpelijk dat emoties hoog kunnen oplopen in the heat of the moment, maar het doet afbreuk aan de sfeer en is niet nodig.

Met name de enige “pro gamer” die het toernooi rijk was, liet zich van zijn slechtste kant zien. Onsympathiek en ongeïnteresseerd in zijn medespelers ging hij alleen voor het goud (hoofdprijs was een NVIDIA Shield tablet) waarover hij zonder gêne zei dat hij alleen was gekomen om dat te winnen en zo snel mogelijk te verpatsen op Marktplaats. Zelfs tegenover de medewerkers van de Paradigit (die zoals eerder genoemd in sommige gevallen nog nooit van Street Fighter hadden gehoord, laat staan ooit een match hebben gespeeld) weigerde hij sportief te zijn en zijn tegenstander überhaupt een kans te geven. Daarnaast stond hij ook klaar om regelmatig commentaar te geven op spelers die bezig waren. Intelligente opmerkingen zoals een sarcastische “gg” of “lol rekt” kwamen uit zijn mond. Jammer.

Na het lezen van dit verslag zal je waarschijnlijk denken dat het enkel kommer en kwel was. Dat is niet mijn bedoeling; mijn bedoeling was om een verslag te schrijven over hoe het is om deel te nemen. Het was ook verre van slecht: dit soort toernooitjes zijn altijd leuk om aan mee te doen. In sommige gevallen zelfs leuk voor de toeschouwer. Het is nu eenmaal lastig om het goede te beschrijven. Het komt erop neer dat er een soort van verbroedering plaatsvindt tussen de spelers na een aantal (intense) matches. Mensen die naar dit soort events komen, willen natuurlijk winnen, maar komen voornamelijk omdat ze op zoek zijn naar andere mensen waarmee ze zich kunnen meten. Het gaat om de ervaring, de spanning van een match en de euforie wanneer je wint. Bijna alle spelers waren open naar elkaar toe en spraken graag over de game. Ik heb veel verschillende LAN-party’s meegemaakt of andere events, waarbij je door sommige spelers werd uitgelachen als je zei dat je op consoles speelde, of juist op pc. Dat is misschien wel het mooiste aan toernooitjes zoals die van zaterdag en de community van fighting games. De mensen die het spelen, zijn zo uiteenlopend als de characters in de game en iedereen brengt iets unieks. Voor alle negatieve punten die ik heb beschreven waren en minstens vijf keer zoveel leuke momenten die spelers tussen elkaar hadden, het is alleen lastig te omschrijven. Je moest er bij zijn om het te ervaren.

De heren van de Paradigit zeiden dat ze van plan waren dit soort dingen vaker te organiseren, maar dan niet alleen voor Street Fighter. Of er iets van komt en welke game er dan gespeeld gaat worden, zal moeten blijken. Voor een eerste keer was dit niet verkeerd en begrijpelijk dat het voor hun ook één groot leermoment was. Dus, mochten dit soort dingen vaker gebeuren, kan het Eindhovens filiaal van Paradigit toch een soort van place to be worden.