Transference

Tijdens zijn persconferentie op E3 2017 kondigde Ubisoft aan dat het bedrijf door blijft gaan met het steunen van VR. Dit wilde de uitgever doen door onder andere Transference uit te brengen. Deze VR-game, die overigens ook zonder VR te spelen is, komt eind 2018 uit en wij mochten de game op gamescom 2018 uitproberen.

Om Transference te ontwikkelen werkt Ubisoft Montreal samen met SpectreVision. Dit is een filmproducent met acteur Elijah Woods als een van de eigenaren. Deze samenwerking moet ervoor zorgen dat Transference een filmische game wordt die beide industrieën moet combineren.

Digitale gedachten

Transference draait om een familie die anders is dan de meeste. De vader van het gezin is namelijk een getalenteerde wetenschapper. Zijn doel was om de zielen, de gedachten van mensen, te uploaden naar een soort cloud. Dit is hem gelukt bij zijn eigen familie, maar niet zonder gevolgen.

Een beetje context krijg je aan het begin van de demo via een kort filmpje. In deze intro vertelt vader Raymond over zijn project om het menselijke brein te digitaliseren. Hier begin je al het idee te krijgen dat iets niet helemaal klopt en al snel wordt het dan ook duidelijk dat er iets mis is gegaan in zijn succes.

In Transference word je namelijk midden in de digitale wereld geplaatst. Er is echter iets gebeurd waardoor de wereld op de een of andere manier is aangetast. Om hieruit te ontsnappen, moet je het mysterie van de familie op zien te lossen. Je zou Transference als een digitale escape room kunnen zien.

Deur naar een andere ‘werkelijkheid’

De demo begint in een gang in het huis van de familie. In dit geval gebruikte ik de Oculus Rift met de Touch-controllers. Hiermee grijp je naar voorwerpen zoals deurkrukken of foto’s die je in het huis vindt. Op deze manier open je deuren of raap je objecten op om ze te gebruiken, ergens anders heen te dragen of te bekijken.

Een andere belangrijke mechanic is het wisselen van ‘realiteit’. Door op fluorescerende lichtschakelaars te drukken, die zich op meerdere plekken in het huis (wellicht zelfs in elke kamer) bevinden, kun je switchen naar een ander ‘level’. Dit is in principe precies dezelfde locatie als voorheen, maar dan kan dit een andere tijd zijn. In de keuken verdween bijvoorbeeld de koelkast en waren er andere radiozenders te vinden. In hoeverre dit dan van belang is voor het verhaal, is aan jou om uit te puzzelen.

Om je niet compleet alleen te laten heeft de game een ingebouwd hintsysteem zonder te duidelijk te zijn. Wanneer je je blik op een relevant punt laat vallen, verschijnt er een donkere rand om het beeld. Dit houdt echter niet bij waar je op dat moment mee bezig bent, waardoor je wellicht al hints krijgt voor iets dat je veel later pas moet doen.

Het verhaal om je heen

Het leek bijna een buzzword te zijn tijdens gamescom 2018, maar ook Transference maakt gebruik van omgevingen die verhalen vertellen, oftewel environmental storytelling. In tegenstelling tot veel andere games lijkt er in Transference daadwerkelijk geen andere verteller te zijn dan de omgeving. Je dient dus alles van de familie te leren door voorwerpen op te rapen en te bekijken.

Verder bevat de game veel horrorelementen. Flikkerende lampen, gebons op deuren en gezoem van radio’s verhogen allemaal het spanningsgehalte. Je krijgt op die manier daadwerkelijk mee dat er ook echt iets fout is. Het enige wat je kunt doen is doorgaan, hoe eng je het ook vindt. Aangezien de demo in VR gespeeld werd, kon je simpelweg nergens anders heen.

Afhankelijk van in welke ‘realiteit’ je je bevindt, verandert het uiterlijk van de game ook. Soms is dit simpelweg een esthetisch aspect om duidelijk te maken dat het hier om twee verschillende ‘plekken’ gaat. Af en toe bevatten de veranderende omgevingen hints of delen van puzzels die je op moet lossen. Het ding is, is dat je het niet weet, waardoor alles potentieel het antwoord op een probleem kan zijn. Ik voelde me hierdoor wanhopig en wist niet wat er van mij verwacht werd. Ik had niet eens door of ik iets opgelost had of juist gefaald had. Dat maakte Transference voor mij tegelijkertijd briljant en frustrerend.