Combineer arcade, raceauto’s en een enorm hoge snelheid met elkaar en je hebt de game Trackmania Turbo. Een racegame uitgebracht door Ubisoft die minder gericht is op het echte racen, maar daarentegen de nadruk legt op korte knotsgekke banen en een hoge snelheid waarmee diverse auto’s over het circuit racen.

Deze combinatie zorgt er ook voor dat de game absoluut geen eitje is en laat het nou net zo zijn dat ik ook geen fervente racer ben. Verder dan Mario Kart kom ik over het algemeen niet, dus ik was erg nieuwsgierig wat me te wachten stond bij het opstarten van de game.

Laat me nogmaals de moeilijkheidsgraad benadrukken, Trackmania Turbo is namelijk een stuk moeilijker dan je zou verwachten. Wanneer je de campaign opstart krijg je een overzicht te zien van diverse levels en het spel bevat een enorme hoeveelheid verschillende circuits die vrij te spelen zijn. De diverse circuits duren maximaal een minuut om uit te rijden en in principe kun je er dus vrij snel doorheen, mocht je dit willen. In elk level kun je een bronzen, zilveren of gouden medaille behalen en daarmee kun je weer andere levels vrijspelen. De eerste paar levels zorgden ervoor dat ik heel trots werd op mezelf, zoals al benoemd kan ik mezelf niet tot een groot racer rekenen, maar de eerste paar levels gingen me erg goed af. Al vrij snel daarna gaat de moeilijkheid omhoog en krijg je te maken met diverse loopings, enorme bochten en over de weg verspreide obstakels die een mooie tijd neerzetten toch een stuk moeilijker maken.

Trackmania Turbo

Hoewel de levels dus al snel een stuk moeilijker worden, was het nergens zo dat het ervoor zorgde dat mijn frustratie uit de hand liep. Het werd een enorme uitdaging om toch nog de race uit te rijden, maar gelukkig werd het nooit zo erg dat mijn controllers door de televisie heen gingen, iets wat ik als een enorm pluspunt beschouw. Om de uitdaging aan te vullen is er de enorme hoeveelheid dingen om vrij te spelen, naast de levels zelf. Om de laatste levels te behalen zal je bijvoorbeeld in alle voorgaande levels een gouden medaille moeten halen, iets wat enorm moeilijk is en daarmee de uitdaging compleet maakt. Daarnaast is het mogelijk een beperkt aantal dingen aan je auto aan te passen en hoewel dit er maar weinig zijn, is de keuze binnen die mogelijkheden wel reuze. Zo kun je ontelbaar veel verfpatronen vrijspelen met je behaalde medailles. Dit zorgt voor de extra motivatie om een level net wat beter te doen zodat je alles kan halen.

Ook grafisch gezien verdient de game een flinke pluim. Het ziet er namelijk allemaal supermooi uit, maar blijft door de gekleurde auto’s en banen zijn arcade-tintje behouden. Bugs heb ik tijdens het spelen niet gevonden en zelfs op hoge snelheid lijkt alles te blijven kloppen. Hoewel de moeilijkheidsgraad een uitdaging is en de game grafisch gezien een plaatje is, merk je al vrij snel een gevoel van eentonigheid. De besturing is vrij simpel, je kunt sturen, remmen, gas geven en driften. Hierdoor is het snel op te pakken, maar het biedt weinig ruimte voor creatieve vrijheid, om het zo maar even te noemen. Deze eentonigheid is vooral duidelijk te merken wanneer je de game in je eentje speelt, dan wordt de game snel saai. Gelukkig is daar rekening mee gehouden en is het zowel online als lokaal mogelijk het tegen anderen op te nemen, wat de boel toch net een stuk leuker maakt.

Zowel de lokale als online multiplayer bieden een nieuwe, maar vergelijkbare uitdaging, met als voornaamste verschil het splitscreen. Het samen spelen werkt ontzettend goed en mijn ervaring is dat het online spelen erg goed verloopt wat betreft de matchmaking, die maar weinig tijd kost. Online kun je deelnemen aan verschillende soorten races zoals Time Attack. Hierbij kun je met wel 100 spelers in een ‘room’ geplaatst worden en neem je het tegen elkaar op om de snelste tijd op een track te halen. Je hebt een bepaalde tijd waarbinnen je een track zo vaak kan spelen als jij wilt om zo de beste tijd te halen. Je racet dus als het ware niet tegen elkaar, met betrekking tot elkaar inhalen en dergelijke, maar om de snelste tijd. Het idee is erg simpel, maar erg vermakelijk. Vaak scheelt het een milliseconde met degene na of voor je en dat zorgt ervoor dat je ofwel juichend of schreeuwend in de woonkamer achterblijft.

Toch is het leukste binnen het spel absoluut om het door middel van splitscreen tegen elkaar op te nemen. Bij mijzelf zorgde het er namelijk voor dat mijn drang om te winnen nog groter werd en eerlijk is eerlijk: het is heerlijk om met een halve seconde van vrienden te winnen. Door middel van grappige teksten stimuleert de game ook de concurrentie onderling, want na de tekst “Feel free to gloat” is het stiekem nog leuker om door de kamer te dansen om een overwinning te vieren. Het splitscreen speelt prima en je kunt als het ware door elkaar heen rijden zonder te botsen. Dit geeft het voordeel dat je op je eigen manier kan rijden zonder dat je daarbij dwarsgezeten wordt door tegenstanders, maar helaas kun jij hen ook niet dwarszitten.

Als laatste biedt de game nog de mogelijkheid om zelf banen te bouwen, dus ook voor de creatievelingen onder ons biedt de game voldoende content. Er zijn enorm veel mogelijkheden die je kunt gebruiken om een track te bouwen, waardoor er ook een enorme diversiteit kan ontstaan tussen de gebouwde tracks. Het is mogelijk je track te uploaden om je vrienden ervan te laten genieten. Momenteel zijn er nog maar weinig tracks te vinden, maar ik voorzie dat er in de toekomst steeds meer bij zullen komen wat ertoe leidt dat er afwisselendere tracks beschikbaar zullen zijn. Mochten genoeg spelers het dus op zich nemen om een aantal banen te bouwen, zullen er constant nieuwe tracks beschikbaar zijn, waardoor de game na langere tijd ook leuk zal blijven.