Toy Story 4

Animatiefilms zijn inmiddels al lang niet meer voor kinderen en jong en oud kunnen van de nieuwste animatiefilms genieten. Zo ook met Toy Story 4, waarvan de kinderen die de eerste film in 1995 zagen al lang volwassen zijn. In ieder geval wat betreft leeftijd. Het vierde deel zoomt opnieuw in op Woody, Buzz en de rest van hun vrienden; levend speelgoed dat inmiddels een nieuw huis gevonden heeft waar natuurlijk ook niet alles op rolletjes loopt.

Na jarenlang van Andy geweest te zijn, kwam het onvermijdelijke in 2010: de jongen werd te groot om met speelgoed te spelen. In plaats van het speelgoed in de kast te laten verstoffen besloot Andy de goede samaritaan uit te hangen en gaf het allemaal aan zijn buurmeisje Bonnie. Zo krijgen onze grote vrienden zomaar weer een nieuwe eigenaar die met ze speelt.

Avontuur na avontuur

Het klinkt alsof alles helemaal koek en ei is, maar helaas is dat het niet. Waar Andy stapelgek was met Woody, komt hij erachter dat Bonnie dat helaas niet zo is en steeds vaker wordt hij niet meer gekozen om mee te spelen. Met heimwee naar Andy probeert hij er het beste van te maken en besluit zichzelf mee te smokkelen naar de eerste schooldag van Bonnie. Daar maakt Bonnie een nieuw vriendje met de naam Vorkie, letterlijk een vork met stokjes.

Deze vork heeft echter nog niet helemaal door dat hij speelgoed is en gaat constant op zoek naar een afvalbak, daar hoort hij immers. Woody adopteert zichzelf als zijn nieuwe oppasser en wanneer de familie op reis gaat, wordt dit een grote uitdaging. Op een gegeven moment ziet Vorkie de kans zichzelf uit het raam te gooien. Wanhopig door het verdriet dat Bonnie waarschijnlijk gaat hebben, springt Woody achter Vorkie aan en zo begint het avontuur.

Een avontuur dat hen door een park, een kermis en met name een antiekwinkel jaagt. De antiekwinkel is een plek waar oud speelgoed op de plank staat en haast niet verkocht wordt. Maak kennis met wat arm en verbitterd speelgoed dat al heel lang geen eigenaar meer heeft gekend. Oh, en die flink wat wrok koesteren tegen degenen die dat wel doen. Niet geheel onbelangrijk.

Verschillende tranen

De film is weer precies wat je van een Toy Story-film verwacht en dat is fantastisch. De animatie is weer prachtig, bekend speelgoed vliegt je om de oren en het verhaal kijkt heerlijk weg. Dat is echter niet het enige dat deze film heerlijk maakt om naar te kijken, het is de humor die het helemaal afmaakt. In een volle bioscoopzaal ontstond er flink wat verbroedering omdat er gewoon continu grappige momenten voorbij kwamen: een stoere motorcrossman die op de grond gaat liggen in foetushouding omdat hij afgewezen is door zijn eigenaar bijvoorbeeld, of handpoppen in de antiekwinkel die eigenlijk net iets te veel weg hebben van Annabelle.

Ook de karakteristieke eigenschappen van de bekende personages zorgen voor een hoop hilariteit, bijvoorbeeld Buzz Lightyear die besluit op basis van zijn innerlijke stem te handelen en daarbij steeds zijn praatknop indrukt. “Vlieg naar de sterren” krijgt ineens een andere betekenis. Ook is Rex weer zeer paniekerig en een nieuw personage in de vorm van een eenhoorn is vastbesloten de vader van Bonnie in de gevangenis te krijgen. Het is jammer dat we maar weinig van de bekende personages zien. Woody en Buzz komen veel voor, maar de rest staat slechts op de achtergrond en dat is wel jammer te noemen.

Ook zitten er gevoelige momenten in voor de mensen die liever een beetje drama in hun films hebben. Ik kan hier helaas geen voorbeelden bij noemen, want dan verpest ik de mooie momenten die de film heeft te bieden. Neem echter van mij aan dat je ook wel een paar tissues moet meenemen. Later zul je me dankbaar zijn.

Nog steeds leuk

25 jaar na de release van het eerste deel weet Pixar nog steeds toffe dingen weg te zetten met Toy Story 4. Het eerste deel wist kinderen en volwassenen al te vermaken en dat zit met het vierde deel van de franchise nog steeds helemaal goed. Het zijn met name de grapjes en beelden die net iets meer op volwassenen gericht zijn die de film helemaal afmaken.

Daarnaast zijn de personages nog altijd even vermakelijk en het verhaal weet zelfs de grootste kerels nog aan de tranen te brengen. Mocht je nog twijfelen of je deze film wilt gaan zien, gewoon doen. Laat het feit dat je nu volwassen bent je niet weghouden bij een film die je 100 minuten aan puur kijkgenot weet te bieden.